Results for verbruiksbelastingen translation from Dutch to Slovak

-van omzetbelasting, accijnzen en alle andere verbruiksbelastingen;
-dane z obratu, spotrebných daní a od akýchkoľvek iných nepriamych daní,

belastingen over de inkomsten, de productie of de winsten van ondernemingen, met uitzondering van verbruiksbelastingen zoals belastingen over de toegevoegde waarde, inkomstenbelastingen of omzetbelastingen;
dane z príjmu, výroby alebo zisku spoločností s výnimkou spotrebných daní, ako sú napríklad daň z pridanej hodnoty, daň z príjmu fyzických osôb alebo daň z predaja;

motivering en doel van het voorstel richtlijn 2002/38/eg van de raad van 7 mei 2002 tot wijziging, voor een gedeelte tijdelijk, van richtlijn 77/388/eeg met betrekking tot de regeling inzake de belasting over de toegevoegde waarde die van toepassing is op bepaalde diensten die langs elektronische weg worden verricht alsook op radio-en televisieomroepdiensten (de zogenaamde e-commerce-richtlijn) bevat een aantal bepalingen die op 30 juni 2006 vervallen tenzij ze worden verlengd. toen de richtlijn werd vastgesteld, was het de bedoeling dat de bepalingen inzake de plaats van dienstverlening en bepaalde faciliterende maatregelen voor niet-eu-bedrijven vóór het einde van de eerste drie toepassingsjaren door de raad geëvalueerd en vervolgens op basis van een verslag van de commissie herzien dan wel verlengd zouden worden. deze evaluatie is gebaseerd op een verslag van de commissie aan de raad dat aan dit voorstel is gehecht. indien de raad de voorstellen van de commissie betreffende de plaats van levering van diensten (com(2005) 334) en de vereenvoudiging van de btw-verplichtingen (com(2004) 728) tijdig had aangenomen, hadden de bepalingen in kwestie niet verlengd hoeven te worden, omdat deze voorstellen met een meer algemene strekking voorzien in maatregelen die de doelstellingen van richtlijn 2002/38/eg op de lange termijn moeten helpen verwezenlijken. door het trage tempo van het wetgevingsproces in de raad zullen de voorgestelde wijzigingen evenwel niet zijn ingevoerd vóórdat de maatregelen van 2002 komen te vervallen. om te voorkomen dat de bepalingen dit jaar vervallen – waarmee niemand gelukkig zou zijn – kan de commissie niet anders dan een tijdelijke verlenging voorstellen. het hoofddoel van de richtlijn van 2002 was heel precies, namelijk een duidelijke tekortkoming in een van de basisbepalingen van de btw-wetgeving rechtzetten. toen de zesde btw-richtlijn werd vastgesteld, was geen rekening gehouden met de mogelijkheid dat diensten langs elektronische weg zouden worden verricht, waardoor de toepassing van de bepalingen, vóór de wijziging van 2002, een ongewild effect had. zo vielen elektronische diensten van bedrijven uit derde landen niet alleen buiten de belastingheffing, maar werden europese bedrijven ook nog eens verplicht al zulke diensten aan de btw te onderwerpen, waar de klant zich ook bevond. dit resultaat was in strijd met het neutraliteitsbeginsel dat aan de btw-heffing ten grondslag ligt en moet voorkomen dat deze belasting de mededingingsvoorwaarden vervalst of het vrije verkeer van goederen en diensten belemmert (eerste btw-richtlijn 67/227/eeg van de raad). het probleem betrof de plaats waar deze diensten moeten worden belast. de btw is een algemene verbruiksbelasting van goederen en diensten en alleen met een specifieke bepaling zijn uitsluitingen mogelijk. het is altijd gebruikelijk geweest om leemten in het toepassingsgebied van de wetgeving die het gevolg zijn van ontwikkelingen van technologie of handelsgebruiken, te vullen. de richtlijn voorzag onder meer in vereenvoudigde registratie-en meldingsverplichtingen voor niet-eu-bedrijven, waardoor zij alle formaliteiten met één enkele, door hen gekozen belastingdienst in europa konden afwikkelen. met deze bepaling werd duidelijk afstand genomen van de bestaande norm dat belastingplichtigen zich rechtstreeks moeten wenden tot de belastingdienst in wiens rechtsgebied de belastbare transacties plaatsvinden. ofschoon deze bepaling beperkt was tot niet in de gemeenschap gevestigde elektronische dienstverleners, heeft het vernieuwende karakter ervan voor de naleving van de btw-wetgeving ertoe bijgedragen dat een evaluatieclausule in de richtlijn werd opgenomen, die de commissie en de lidstaten ertoe verplicht deze kwestie binnen de drie jaar opnieuw te bekijken. in het verslag van de commissie aan de raad wordt geconcludeerd dat de richtlijn van 2002 naar tevredenheid heeft gefunctioneerd en haar doel heeft bereikt. als geen besluit wordt genomen over een verlenging of vervanging van deze richtlijn, zouden de belangrijkste bepalingen ervan komen te vervallen en elektronische diensten opnieuw onder de regels vallen die van toepassing waren vóórdat de wijzigingen in 2003 van kracht werden. om dat te vermijden, stelt de commissie voor dat de bestaande bepalingen die normaal dit jaar vervallen, met 30 maanden worden verlengd tot 31 december 2008. zo is er voldoende tijd om de twee voornoemde voorstellen aan te nemen en kunnen de lidstaten de nodige infrastructurele wijzigingen doorvoeren. met dit voorstel wordt voorts gegarandeerd dat de bepalingen van verordening (eg) nr. 1798/2003 van de raad, die betrekking hebben op de uitwisseling van informatie die de lidstaten nodig hebben om buitenlandse elektronische dienstverleners voor btw-doeleinden te registreren en de btw-ontvangsten aan de desbetreffende lidstaat toe te rekenen, van kracht blijven gezien het verband met richtlijn 2002/38/eg. -
110 -dôvody a ciele návrhu smernica rady 2002/38/es zo 7. mája 2002, ktorá mení a dopĺňa a dočasne mení a dopĺňa smernicu 77/388/ehs, pokiaľ ide o úpravy týkajúce sa dane z pridanej hodnoty s ohľadom na služby rozhlasového a televízneho vysielania a určité služby dodávané elektronicky, takzvaná smernica o dph e-obchodu, obsahuje niekoľko ustanovení, ktoré 30. júna 2006 stratia svoju účinnosť pokiaľ nebude predĺžená. v čase schválenia smernice bolo zámerom, že ustanovenia týkajúce sa miesta týchto služieb a určitých opatrení na uľahčenie pre podniky, ktoré nemajú sídlo v eÚ, by mala rada preskúmať pred uplynutím prvých troch rokov jej uplatňovania a na základe návrhu komisie ju podľa potreby upraviť alebo predĺžiť jej účinnosť. preskúmanie sa uskutočňuje na základe správy komisie rade a táto správa náležitým spôsobom súvisí s týmto návrhom. keby rada prijala návrh komisie pokiaľ ide o miesto poskytovania služieb (kom(2005) 334) a zjednodušenia povinností súvisiacich s dph (kom(2004) 728), nemuseli by sa tak predlžovať príslušné ustanovenia, keďže tieto všeobecnejšie návrhy zahŕňali opatrenia na zabezpečenie dlhodobého plnenia cieľov smernice 2002/38/es. pomalé tempo pokroku členských štátov v rade v súvislosti s právnymi predpismi však znamená, že zmeny sa neuskutočnia načas predtým ako skončí účinnosť opatrení z roku 2002. ak účinnosť opatrení neskončí tento rok – výsledok, ktorý by nikto neuvítal – komisia nemá žiadnu možnosť navrhnúť ich dočasné predĺženie. hlavný cieľ smernice z roku 2002 bol presne stanovený – úprava zjavného nedostatku v jednom zo základných ustanovení zákona o dph. v čase schválenia šiestej smernice o dph sa nepredpokladalo elektronické poskytovanie služieb a zmeny uplatňovania ustanovení, ktoré boli prijaté pred rokom 2002, mali nezmyselný výsledok. nepodarilo sa nimi vôbec zdaniť elektronické služby, ktoré poskytujú prevádzkovatelia tretích krajín, ale európske podniky boli povinné zdaňovať všetky dodávky služieb -bez ohľadu na to, kde má zákazník sídlo. tento výsledok bol v rozpore s neutralitou, ktorá je pre dph kľúčová, a usiluje sa, aby daň „nenarušila hospodársku súťaž ani nebránila voľnému pohybu tovaru a služieb“ (prvá smernica rady o dph 67/227/ehs). otázkou bolo, kde by tieto služby mali byť zdaňované. dph je všeobecná spotrebná daň na tovar a služby a každá výnimka si vyžaduje osobitné ustanovenie. ak vývoj technológií alebo obchodných postupov spôsobil medzeru v uplatňovaní, bolo vždy štandardným postupom ju vyplniť. smernica zahŕňala zjednodušenú registráciu a podávanie správ o povinnostiach s cieľom napomôcť súladu prevádzkovateľov, ktorí nie sú členmi eÚ, s právnymi predpismi a umožniť im spoluprácu s jedinou európskou daňovou správou podľa ich výberu. toto ustanovenie bolo významným odklonom od existujúcej normy, podľa ktorej daňovníci musia spolupracovať priamo s každou daňovou správou, v ktorej právomoci sú zdaniteľné aktivity. napriek tomu, že sa obmedzuje na neusadených poskytovateľov služieb e-obchodu, nový charakter tohto jediného bodu súvisiaceho so zhodou s dph bol faktorom, ktorý prispel k doplneniu ustanovenia o preskúmaní, ktorým sa komisia a členské štáty zaviazali prehodnotiť otázku pred uplynutím troch rokov. v správe komisie rade sa konštatuje, že smernica z roku 2002 bola vykonávaná dostatočne a dosiahla svoj cieľ. ak sa rozhodnutie o obnovení alebo nahradení neprijme, jej hlavné ustanovenia by mohli stratiť svoju účinnosť a pravidlá pre e-služby by sa mohli vrátiť do stavu pred zmenami, ktoré sa uskutočnili od roku 2003. s cieľom vyhnúť sa takejto situácii, komisia preto navrhuje, aby sa existujúce ustanovenia, ktorých účinnosť uplynie tento rok, predĺžili o 30 mesiacov, do 31. decembra 2008. poskytol by sa tak dostatočný čas na prijatie dvoch uvedených návrhov a členským štátom čas zabezpečiť realizáciu potrebných zmien v infraštruktúre. týmto návrhom sa zabezpečí aj to, že ustanovenia nariadenia rady (es) č. 1798/2003, ktoré sa týkajú výmeny informácií medzi členskými štátmi potrebných na registráciu zahraničných obchodníkov s e-službami na účely dph a na rozdelenie ziskov z dph príslušným členským štátom, ostanú v účinnosti, keďže to súvisí so smernicou 2002/38/es. -