Results for lango translation from Esperanto to Lithuanian

lango
liežuvis

cxar mia lango parolos veron, kaj malpiajxon abomenas miaj lipoj.
mano burna kalbės tiesą, ir nedorybė yra pasibjaurėjimas mano lūpoms.

miaj lipoj ne eldiros malgxustajxon, kaj mia lango ne diros malverajxon.
mano lūpos nekalbės netiesos ir mano liežuvis neapgaudinės.

ho eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, de falsa lango.
nuo meluojančių lūpų, nuo klastingo liežuvio išlaisvink, viešpatie, mano sielą.

al li mi vokis per mia busxo, kaj lia glorado estis sub mia lango.
jo šaukiausi savo burna, aukštinau jį savo liežuviu.

arogantaj okuloj, mensogema lango, kaj manoj, kiuj versxas senkulpan sangon,
išdidus žvilgsnis, meluojantis liežuvis, rankos, praliejančios nekaltą kraują,

akirado de trezoroj per lango mensogema estas vanta bloveto, retoj de morto.
melu įsigyti turtą yra tuščios svajonės tų, kurie ieško mirties.

kaj liaj oreloj malfermigxis, kaj la ligilo de lia lango malstrecxigxis, kaj li parolis klare.
ir tuojau atsivėrė jo klausa, atsipalaidavo liežuvio ryšys, ir jis kalbėjo kaip reikia.

cxar antaux ol trovigxas vorto sur mia lango, jen, ho eternulo, vi cxion jam scias.
dar mano liežuvis nepratarė žodžio, tu, viešpatie, jau viską žinai.

al la homo apartenas la projektoj de la koro; sed de la eternulo venas la vortoj de la lango.
Žmogus paruošia savo širdį, bet nuo viešpaties priklauso jo burnos atsakymas.

kaj cxiu lango konfesu, ke jesuo kristo estas sinjoro, al la gloro de dio, la patro.
ir kiekvienos lūpos dievo tėvo šlovei išpažintų, kad jėzus kristus yra viešpats.

algluigxu mia lango al mia palato, se mi vin ne memoros, se mi ne levos jerusalemon en la supron de miaj gxojoj.
tepridžiūna prie gomurio mano liežuvis, jei tavęs neatsiminčiau, jeigu tu man brangesnė nebūtum už visus džiaugsmus, jeruzale!

la lango de sucxinfano algluigxis al gxia palato pro soifo; infanoj petas panon, sed neniu donas al ili.
nuo troškulio kūdikių liežuvis prilipo prie gomurio. vaikai prašo duonos, bet niekas jiems neatlaužia jos.

mia forto elsekigxis kiel peco da poto; mia lango algluigxis al mia palato; kaj vi metas min en tomban polvon.
mano jėgos išdžiūvo lyg šukė, prie gomurio limpa liežuvis; į mirties dulkes tu atvedei mane.

cxar estas skribite: kiel mi vivas, diras la eternulo, antaux mi klinigxos cxiu genuo, kaj cxiu lango gloros dion.
parašyta: “kaip aš gyvas,­sako viešpats,­prieš mane suklups kiekvienas kelis, ir kiekvienos lūpos išpažins dievą”.

tiujn, kiuj diras:per nia lango ni venkos, nia busxo estas kun ni; kiu estas sinjoro super ni?
jie sako: “savo liežuviu mes nugalėsime, mūsų lūpos kalba už mus, kas mums viešpats?”

ilia lango estas vundanta sago, gxi parolas trompe; per sia busxo ili afable salutas sian proksimulon, sed en sia koro ili faras insidon kontraux li.
jų liežuvis yra mirtina strėlė, jų žodžiai­klasta. jie taikiai kalba su savo artimu, bet savo širdyje spendžia jam žabangus.

cxar ne ekzistas vero en ilia busxo; en ilia interno estas malvirteco; malfermita tombo estas ilia gorgxo; per sia lango ili hipokritas.
jų lūpose nėra teisybės, jų širdyje­nedorybė, jų gerklė­atviras kapas, jie pataikauja savo liežuviais.

jen la nomo de la eternulo venas de malproksime; lia kolero flamas kaj estas pezega; lia busxo estas plena de indigno, kaj lia lango estas kiel fajro ekstermanta;
viešpaties vardas ateina iš tolo. jo rūstybė deganti ir sunki, jo lūpos pilnos įtūžio, liežuvis­ryjanti ugnis.

al la hxorestro. por sxosxanoj. instrua ama kanto de la korahxidoj. mia koro plenigxis per bona temo; mi kantos pri regxo; mia lango estas kiel plumo de lerta skribisto.
mano širdis prisipildė gražių žodžių. giedosiu giesmę karaliui. mano liežuvis­plunksna miklioje raštininko rankoje.