Usted buscó: kaugalian ng italy (Tagalo - Inglés)

kaugalian ng korean
korean customs

3 kaugalian ng maranao
3 customs of maranao

kaugalian ng bansang singapore
customs of the country singapore

mga kaugalian ng mga bisaya
customs in bisaya

maling kaugalian ng mga pilipino
wrong customs of the filipinos

kaugalian ng pamumuhay sa japan?
customs of living in japan?

ano tawag sa salapi ng italy
what is the currency of italy called

mga kaugalian ng mga indonesia at kultura
customs and culture of indonesia

kaugalian ng tauhan sa alice in the wonderland
man's character in alice in the wonderland

pananaw, saloobin at kaugalian ng isang empleyado sa lungsud ng surigao
pananaw , saloobin at kaugalian ng isang empliyado sa lungsud ng surigao

pagsasapanlipunan ay ang proseso kung saan ang indibidwal ay natututo sa mga sumusunod sa kaugalian ng kanyang panlipunang grupo
socialization is the process by which the individual learns to conform to the norms of his social group

ang mga kaso ay nagsimulang tumaas nang husto, na pumilit sa gobyerno ng italy na suspindehin ang lahat ng mga paglipad papunta at mula sa china at nagdeklara ng katayuan ng emerhensiya.
cases began to rise sharply, which prompted the italian government to suspend all flights to and from china and declare a state of emergency.

ang pagdadamayan ay isang kaugalian upang ipakita ang pakikiramay o simpatiya sa isang tao lalo na sa panahon ng problema at pagsubok sa buhay. ito ay isang kaugalian ng mga pilipino upang maipahayag ang pagmamalasakit sa kapwa. ang pagkakaroon ng pagdadamayan ay nagpapakita ng pakikiisa at pagtulong sa isang tao sa kabila ng kanyang pinagdaraaan sa buhay.
reciprocity is a custom to show sympathy or sympathy to someone especially during times of trouble and trial in life. it is a filipino custom to express concern for others. having mutual support shows solidarity and helping a person despite what he or she is going through in life.

ang may akda, si juan de placencia ay, hindi isang katutubong tagalog subalit isang prayle ng espanya na dating dumating sa pilipinas noong 1577 at binigyan ng isang tungkulin ng araw ng espanya na itala at idokumento ang mga kaugalian at tradisyon ng mga tao sa pilipinas batay sa, kanyang sariling pagmamasid at hatol at isinulat ang kaugalian ng tagalog upang wakasan ang ilang mga kawalang katarungan na ginawa laban sa katutubong ng ilang mga opisyal ng gobyerno. ang pasadyang tagalog ay isa sa
ang may akda, si juan de placencia ay, hindi isang katutubong tagalog ngunit isang prayle ng espanya na dating dumating sa pilipinas noong 1577 at binigyan ng isang tungkulin ng hari ng espanya na itala at idokumento ang mga kaugalian at tradisyon ng mga tao sa pilipinas batay sa, kanyang sariling pagmamasid at hatol at isinulat ang kaugalian ng tagalog upang wakasan ang ilang mga kawalang katarungan na ginawa laban sa katutubong ng ilang mga opisyal ng gobyerno. ang pasadyang tagalog ay isa sa

kung saan nagmula ang pangalan ng mayamang lalawigang batangan na ngayo’y lalong kilala sa tawag na batanggas, ay siyang inihahayag ng maikling alamat na ito. matagal nang panahon ang nakalilipas, nang ang isang pangkat ng mga kastila ay maglibot sa isa sa mga lalawigan sa may timog sa gitnang luzon. nang mga panahong iyon ay wala pang mga sasakyang kagaya ng awto, trak o diyep na tulad ngayon, kaya ang nagsisipaglibot na pangkat ng mga kastilang iyon ay nagsisipaglakad lamang. nakaratig sila sa mga pook na naggugubat sa sari-saring halaman at sa kapatagang tinutubuan ng iba’t-ibang punongkahoy. doon sila nakakita ng mga puno ng kape, kakaw, abokado, suba, dalandan, dayap at kalamansi. tangi sa kagandahan ng kailikasang iyan, ang mga kastilang iyon ay nakarating pa rin sa isang malinaw na batis na may kaaya-ayang ugos ng tubig. kaya’t libang na libang sila sa magagandang tanawin na kanilang namamasdan hanggang sa makarating sila sa isang pook na napakadalang ang bahay. sa kababaan ng paglalakbay, ang pulutong na mga kastila yaon ay inabot ng matinding gutom. sa gayon ay nagpatuloy pa sila sa paglalakad, sapagka’t hangad nilang makasumpong ng taong mahihingian nila ng kahit kaunting pagkain. hindi naman natagalan at sa kakalakad nila ay nakarating sila sa isang pook na may ilang taong gumagawa ng batalan ng isang bahay. hindi nalalaman ng mga kastila na ang nagsigawa ng nasabing batalan ay pawing bataris lamang, na ang ibig sabihin ay walang upa ang nagsisigawang mga anluwage. iyan ay isang kaugalian ng mga pilipino sa diwa ng kusang pagtutulungan, na maipagmamalaki sa dulong silangan. ang mga kastila ay lumapit sa mga taong yaon, na sa palagay nila ay mababait at mapitagan. hindi naming nagakabula ang kanilang palagay, sapagka’t nang mapansin ng mga iyon na sila ay pagod at gutom ay binigyan sila ng pagkain. gayon na lamang ang kanilang pasasalamat at habang sila’y nagkakainan ay sila-sila na rin ang nag-uusap tungkol sa kagandahang loob ng mga pilipino. nang ang mga kastila ay makakain, bago umalis at nagpaalam ay magalang na nagtanong ang pinakapuno nila sa mga tao: - “como, se llama esta provincial?” bagama’t ang itinatanong ng punong kastila ay kung ano ang pangalan ng lalawigang iyon, sa dahilang ang tanong ay binigkas sa wikang kastila, ay hindi siya naunawaan ng mga tao. ang akala naman ng punong anluwage ang itinatanong niyon ay kung ano ang kanilang ginagawa, kaya siya ang nangahas na sumagot: - batalan, senyor. - batalan? – ulit ng tanong ng pinunong kastila. sabay-sabay na tumango ang kaharap na mga tao kaya’t ang akala ng pinuno ay iyon na ang ngalan ng lalawigan. hanggang sa umalis ay inusal-usal ang salitang batalan. nang dumating sila sa kanilang kuwartel, dahil sa kalituhan sa kauusal sa salitang “batalan” ang naibigay tuloy sa kanilang pinakamataas na puno ay ang katagang batangan. at mula nga noon iyon na ang naging pangalan ng nasabing lalawigan, na kaya lamang napalitan ng bantanggas ay sa dahilan sa ating salitang batangan ay hindi mabigkas na mabuti ng mga kastila.
ang alamat ng batangas