Вы искали: przemieszczającego (Польский - Финский)

1)kontekst wniosku 110podstawa i cele wniosku celem wniosku jest aktualizacja rozporządzenia wspólnoty (ewg) nr 1408/71 w celu uwzględnienia zmian w ustawodawstwach krajowych państw członkowskich w zakresie zabezpieczenia społecznego. 120kontekst ogólny wniosek stanowi regularną aktualizację rozporządzenia (ewg) nr 1408/71, a ściślej załączników do tego rozporządzenia, mającą na celu odpowiednie uwzględnienie zmian sytuacji prawnej na szczeblu krajowym, a przez to zapewnienie właściwej koordynacji krajowych systemów zabezpieczenia społecznego na szczeblu wspólnoty. 13obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek rozporządzenie (ewg) nr 1408/71, zmienione rozporządzeniem (we) nr 118/97 i ostatnio zmienione rozporządzeniem (we) nr 647/2005 parlamentu europejskiego i rady. niniejszy wniosek obejmuje aktualizację i zmianę odniesień w niektórych załącznikach do rozporządzenia z uwagi na zmiany w ustawodawstwach krajowych, których dotyczą odniesienia. 14spójność z innymi politykami i celami unii nie dotyczy. 2) konsultacje z zainteresowanymi stronami oraz ocena wpływu konsultacje z zainteresowanymi stronami 211metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów do państw członkowskich zwrócono się o składanie wniosków o zmiany aktualizujące treść rozporządzeń (ewg) nr 1408/71 i 574/72, uwzględniające zmiany w ustawodawstwach krajowych tych państw. personel komisji przeprowadził ocenę wniosków oraz omówił je z przedstawicielami państw członkowskich podczas spotkania komisji administracyjnej do spraw zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących oraz w zależności od potrzeby, dokonał wyjaśnienia szczegółów w rozmowach z przedstawicielami poszczególnych zainteresowanych państw członkowskich. 212streszczenie odpowiedzi oraz sposób, w jaki były one uwzględniane wnioski, które zostały uznane za zgodne z prawem ue i na które komisja administracyjna wyraziła zgodę, zostały zaakceptowane i włączone do treści rozporządzenia. gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej 221dziedziny nauki/wiedzy fachowej koordynacja zabezpieczenia społecznego. 222zastosowana metodologia dyskusje w czasie spotkań komisji administracyjnej do spraw zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących oraz, w razie potrzeby, dalsze dyskusje z przedstawicielami odpowiednich państw członkowskich w komisji administracyjnej w celu uzyskania wyjaśnień, szczególnie dotyczących ustawodawstw krajowych. 223główne organizacje/eksperci, z którymi się konsultowano komisja administracyjna do spraw zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących oraz niektórzy przedstawiciele zasiadający w komisji administracyjnej. 2249streszczenie otrzymanych i wykorzystanych porad nie zostały wymienione żadne potencjalnie poważne zagrożenia, które mogłyby mieć nieodwracalne skutki. 2uzyskano zgodę na aktualizację niektórych wpisów dotyczących państw członkowskich w załącznikach do rozporządzenia 1408/71. 226sposób udostępnienia porad ekspertów ogółowi społeczeństwa brak. 2ocena wpływu państwa członkowskie dokonują częstych zmian w ustawodawstwach krajowych dotyczących zabezpieczenia społecznego. w konsekwencji odniesienia do ustawodawstw krajowych w aktach prawnych ue mających zapewniać koordynację systemów zabezpieczenia społecznego tracą aktualność i powodują niejasności prawne. przynosi to szkodę obywatelom ue poruszającym się wewnątrz ue, ponieważ nie mają oni wówczas właściwych informacji o przysługujących im prawach; utrudnia to również krajowym instytucjom zabezpieczenia społecznego właściwe stosowanie przepisów ue, których celem jest koordynacja zabezpieczenia społecznego. z tego powodu należy zaktualizować odniesienia w aktach prawnych ue zapewniających koordynację, szczególnie w rozporządzeniach 1408/71 i 574/72, w celu właściwego uwzględnienia ustawodawstw krajowych. aktualizacji w rozporządzeniach ue można dokonać wyłącznie na mocy rozporządzenia. w interesie obywateli, których sprawa dotyczy, leży aktualizacja rozporządzeń wspólnoty w krótkim czasie po wprowadzeniu zmian w ustawodawstwach krajowych. szczególnie ze względu na zasadnicze reformy emerytalne w szwecji i finlandii oraz reformę systemu ubezpieczeń zdrowotnych w niderlandach rozporządzenie 1408/71 powinno być zaktualizowane jak najszybciej, pomimo wejścia w życie 20 maja 2004 r. zastępującego je rozporządzenia 883/2004 – nowe rozporządzenie będzie stosowane dopiero po wejściu w życie rozporządzenia wykonawczego, co prawdopodobnie nastąpi dopiero w 2007 r. proponowane zmienione rozporządzenie nie spowoduje istotnej różnicy pod względem obciążenia pracą i kosztami w stosunku do obecnej sytuacji instytucji i organów zabezpieczenia społecznego oraz ich pracowników i pracodawców. przeciwnie, celem niniejszej aktualizacji jest poprawa koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego na poziomie wspólnoty, a przez to zapewnienie lepszej ochrony obywatelom unii europejskiej poruszającym się wewnątrz unii. 33) aspekty prawne wniosku krótki opis proponowanych działań celem wniosku jest aktualizacja niektórych załączników do rozporządzenia 1408/71 dla uwzględnienia zmian w prawodawstwach krajowych państw członkowskich w zakresie zabezpieczenia społecznego. ułatwi to stosowanie prawodawstwa wspólnoty koordynującego systemy zabezpieczenia społecznego poprzez zapewnienie, że właściwie uwzględnia ono obowiązujące ustawodawstwa krajowe. 310podstawa prawna artykuły 42 i 308 traktatu we. 320zasada pomocniczości zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji wspólnoty. cele wniosku nie mogą być w sposób wystarczający realizowane przez państwa członkowskie z następujących przyczyn: koordynacja środków w dziedzinie zabezpieczenia społecznego jest obowiązkiem wspólnoty określonym w art. 42 traktatu i jest konieczna dla zagwarantowania możliwości pełnego korzystania z przewidzianego w traktacie prawa do swobodnego przepływu pracowników. bez takiej koordynacji istniałoby ryzyko, że swoboda poruszania się nie byłaby osiągalna w praktyce – wykorzystywanie tego prawa przez poszczególnych obywateli byłoby mniej prawdopodobne, jeśli oznaczałoby utratę ich praw do zabezpieczenia społecznego nabytych już w innym państwie członkowskim. celem istniejącego prawodawstwa wspólnoty nie jest zastąpienie rozmaitych systemów krajowych. należy podkreślić, że proponowane zmienione rozporządzenie nie jest środkiem harmonizacji i nie wykracza poza to, co jest konieczne dla skutecznej koordynacji. zasadniczym celem wniosku jest aktualizacja obecnych zasad koordynacji w celu uwzględnienia zmian, jakie zostały dokonane w ustawodawstwach krajowych. chociaż w świetle powyższego wniosek opiera się głównie na wkładzie państw członkowskich, nie mogłyby one przyjąć takich przepisów na poziomie krajowym, ponieważ mogłoby to być sprzeczne z rozporządzeniem. z tego powodu konieczne jest wprowadzenie właściwych dostosowań w załącznikach do rozporządzenia, aby mogło ono być skutecznie stosowane w państwach członkowskich, których dotyczy. koordynacja zabezpieczenia społecznego dotyczy sytuacji transgranicznych, w których żadne państwo członkowskie nie może działać samodzielnie. rozporządzenie koordynujące na szczeblu wspólnoty zastępuje liczne istniejące porozumienia dwustronne. pozwala to nie tylko na uproszczenie koordynacji zabezpieczenia społecznego w państwach członkowskich, ale również zapewnia równe traktowanie osób ubezpieczonych zgodnie z krajowym ustawodawstwem dotyczącym zabezpieczenia społecznego. działanie wspólnoty umożliwi lepszą realizację celów wniosku z następujących przyczyn: koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego ma sens jedynie na poziomie wspólnoty. celem jest zapewnienie skutecznego działania środków koordynujących systemy zabezpieczenia społecznego we wszystkich państwach członkowskich. podstawą i uzasadnieniem jest zasada swobodnego przepływu osób w ramach ue. nie istnieją wskaźniki jakościowe, ale rozporządzenie dotyczy każdego obywatela ue przemieszczającego się z jakichkolwiek powodów wewnątrz ue. wniosek stanowi wyłącznie środek koordynujący, który może być przyjęty jedynie na poziomie wspólnoty. państwa członkowskie są w dalszym ciągu odpowiedzialne za organizowanie i finansowanie własnych systemów zabezpieczenia społecznego. wniosek jest zatem zgodny z zasadą pomocniczości. zasada proporcjonalności wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów: rozporządzenie (ewg) nr 1408/71 wymaga tego rodzaju działania, ponieważ rozporządzenie może być zmienione wyłącznie rozporządzeniem. państwa członkowskie zachowują jednak wyłączną odpowiedzialność za organizowanie i finansowanie własnych systemów zabezpieczenia społecznego. wniosek ułatwi państwom członkowskim koordynację systemów zabezpieczenia społecznego i z tego względu przyniesie korzyści zarówno obywatelom, jak i krajowym organom zabezpieczenia społecznego. niniejsze konkretne przepisy oparte są na propozycjach państw członkowskich, co oznacza minimalizację wszelkich potencjalnych obciążeń finansowych i administracyjnych oraz zapewnienie ich proporcjonalności do wyżej określonego celu. w wypadku braku aktualizacji rozporządzenia 1408/71 obciążenia finansowe i administracyjne prawdopodobnie byłyby większe. wybór instrumentów proponowane instrumenty: rozporządzenie. inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następującego względu: w tej kwestii nie ma alternatywy, ponieważ rozporządzenie takie, jak rozporządzenie (ewg) nr 1408/71 może być zmienione wyłącznie rozporządzeniem. 4) wpływ na budżet wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet wspólnoty 55) informacje dodatkowe europejski obszar gospodarczy proponowany akt prawny ma znaczenie dla eog i w związku z tym jego zakres powinien obejmować europejski obszar gospodarczy. 570szczegółowe wyjaśnienie wniosku a. artykuł 2 (wejście w życie) ponieważ nowa ustawa o ubezpieczeniu zdrowotnym w niderlandach będzie stosowana od 1 stycznia 2006 r., zmiany w załącznikach i i vi dotyczące niderlandów muszą również mieć zastosowanie od 1 stycznia 2006 r. b. załącznik i. zmiana załącznika i 1. zmiana części i w części i załącznika i zdefiniowano terminy „pracownicy najemni” i „osoby prowadzące działalność na własny rachunek” dla przypadków, w których znaczenie tych terminów nie może być określone na podstawie ustawodawstwa krajowego. brzmienie sekcji „x. szwecja” należy dostosować do nowej ustawy o zabezpieczeniu społecznym (1999:799), a także należy dodać odesłanie do ustawy o składkach na zabezpieczenie społeczne w celu określenia osób prowadzących działalność na własny rachunek. 2. zmiana części ii w części ii załącznika i zdefiniowano termin „członek rodziny” dla sytuacji, gdzie ustawodawstwo krajowe nie pozwala na dokonanie rozróżnienia między członkami rodziny a innymi osobami. brzmienie sekcji „q. niderlandy” należy dostosować do nowej ustawy o zabezpieczeniu społecznym. ii. zmiana załącznika iia w załączniku iia wymienione są specjalne świadczenia o charakterze nieskładkowym, udzielane osobom zainteresowanym wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, w którym osoby te zamieszkują, zgodnie z art. 10a rozporządzenia (ewg) nr 1408/71. 1. litewska ustawa z 1994 r. o rentach została zmieniona – renta wymieniona obecnie w załączniku iia została podzielona na kilka osobnych świadczeń. spośród tych świadczeń renta socjalna i specjalny zasiłek rekompensacyjny są świadczeniami o charakterze mieszanym, zawierającymi elementy zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej; są to świadczenia nieskładkowe, ponieważ są finansowane z budżetu państwa, a więc spełniają kryteria uznania za specjalne świadczenia o charakterze nieskładkowym. odniesienie w sekcji „m. litwa” należy zmienić w celu uwzględnienia opisanej wyżej zmiany w ustawodawstwie krajowym. 2. chociaż słowackie zgromadzenie ustawodawcze na mocy ustawy 461/2003 zlikwidowało emeryturę socjalną od dnia 31 grudnia 2003 r., świadczenie to jest nadal wypłacane na mocy starej ustawy 100/1988 z.z. osobom, które wcześniej były uprawnione do jego otrzymywania. Świadczenie to ma charakter nieskładkowy, gwarantuje minimalny dochód osobom nie kwalifikującym się do składkowej emerytury lub renty inwalidzkiej i jest uzależnione od wysokości dochodów. spełnia ono zatem kryteria uznania za specjalne świadczenie o charakterze nieskładkowym, wobec czego należy uwzględnić je w sekcji „v. sŁowacja”. iii. zmiana części a załącznika iii w załączniku iii wymieniono postanowienia istniejących porozumień dwustronnych, obowiązujące przed zastosowaniem rozporządzenia w państwach członkowskich, których ono dotyczy. w części a wymieniono postanowienia porozumień dwustronnych, które są stosowane w dalszym ciągu pomimo tego, że postanowienia porozumień dwustronnych zostały ogólnie zastąpione rozporządzeniem (ewg) 1408/71. postanowienie konwencji ogólnej z dnia 28 października 1952 r. pomiędzy włochami a niderlandami, wymienione w części a załącznika iii, dotyczy eksportu świadczeń do krajów nienależących do ue. postanowienie to należy jednak usunąć, ponieważ albo płatność emerytury w kraju nienależącym do ue jest objęta zakresem rozporządzenia (o ile emerytura wchodzi w jego zakres przedmiotowy, a jej beneficjent w zakres podmiotowy), w którym to przypadku stosuje się zasadę równego traktowania, albo też nie, w którym to przypadku sprawa ta nie może być już poruszana w załączniku iii. iv. zmiana załącznika iv 1. zmiana części a załącznika iv w części a załącznika iv wymieniono „ustawodawstwa określone w art. 37 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którymi wysokość świadczeń z tytułu inwalidztwa nie zależy od długości okresów ubezpieczenia”. w republice słowackiej wysokość renty inwalidzkiej zależy od długości okresu ubezpieczenia (system „typu b”), z wyjątkiem renty inwalidzkiej dla osób, które stały się niepełnosprawne będąc dziećmi na cudzym utrzymaniu i nie były ubezpieczone przez wymagany okres, ale mimo to uznaje się, że wypełniły wymagany okres ubezpieczenia. Świadczenie to powinno zatem być wymienione w sekcji „v. sŁowacja”. 2. zmiana części b załącznika iv w części b załącznika iv wymieniono systemy specjalne dla osób prowadzących działalność na własny rachunek, do których stosuje się specjalne przepisy o sumowaniu okresów ubezpieczenia ukończonych w innym państwie członkowskim. hiszpańska ustawa wymieniona obecnie w części b załącznika iv została zmieniona, a zatem odpowiednia informacja w sekcji „g. hiszpania” powinna zostać odpowiednio zaktualizowana. 3. zmiana części c załącznika iv w części c załącznika iv wymieniono „przypadki, o których mowa w art. 46 ust. 1 lit. b) rozporządzenia, w których możliwe jest zaniechanie ustalania wysokości świadczenia zgodnie z art. 46 ust. 2 rozporządzenia”, ponieważ nigdy nie doprowadzi to do wyższego wyniku. jeśli wysokość słowackiej renty rodzinnej opiera się na wysokości emerytury lub renty inwalidzkiej, która była faktycznie wypłacana przed śmiercią osobie zmarłej, zarówno wyliczenie proporcjonalne, jak i wyliczenie krajowe dadzą zawsze taki sam wynik. renta rodzinna, o której mowa, powinna zatem być wymieniona w sekcji „v. sŁowacja”. w zreformowanym szwedzkim systemie emerytalnym wysokość emerytury dochodowej jest uzależniona od wysokości składek, a nie od wysokości świadczenia; jest również niezależna od okresu ubezpieczenia. z tego powodu obliczenie proporcjonalne na podstawie rozporządzenia nie jest możliwe. wysokość szwedzkiej emerytury gwarancyjnej zależy od okresu zamieszkiwania w szwecji; wyliczenie proporcjonalne zawsze przyniesie ten sam wynik, co wyliczenie krajowe. dlatego też należy odpowiednio zmienić obecny wpis w sekcji „x. szwecja”. 4. zmiana części d załącznika iv w części d załącznika iv wymieniono świadczenia (pkt 1 i 2) oraz porozumienia (pkt 3) spełniające warunki określone w art. 46b ust. 2 rozporządzenia, zezwalając na stosowanie ustawodawstw krajowych w odniesieniu do obniżenia, zawieszenia lub wycofania świadczeń. ponieważ w szwecji wprowadzono nowe ustawodawstwo dotyczące emerytur i rent, konieczna jest aktualizacja obecnych zapisów w części d załącznika iv w pkt 1 ppkt (i) oraz pkt 2 ppkt (i). ponadto w pkt 1 ppkt (i) należy dodać uzależnione od dochodów zasiłki chorobowe i zasiłki z tytułu nieaktywności. punkt 3 wymaga zmiany w celu uwzględnienia faktu, że stara nordycka konwencja została zastąpiona, oraz że w dniu 1 lutego 2002 r. weszła w życie dwustronna umowa o zabezpieczeniu społecznym między finlandią a luksemburgiem. v. zmiana załącznika vi w załączniku vi ustalono specjalne procedury stosowania ustawodawstwa niektórych państw członkowskich. w sekcji „e. estonia” należy wprowadzić zmiany polegające na dodaniu zasad obliczania zasiłku rodzicielskiego w sytuacji, kiedy pracownicy migrujący nie pracowali w estonii w ciągu całego roku odniesienia, wymaganego zgodnie z ustawodawstwem krajowym. w sekcji „q. niderlandy” należy wprowadzić zmiany uwzględniające wejście w życie w dniu 1 stycznia 2006 r. nowej reformy systemu opieki zdrowotnej. punkt 1 lit. a) określa kategorie osób uprawnionych do opieki zdrowotnej zgodnie z ustawodawstwem niderlandów. w pkt 1 lit. b) określono instytucje, w których takie osoby muszą być ubezpieczone. punkt 1 lit. c) zezwala na pobieranie składek od tych ubezpieczonych osób i członków ich rodzin. punkt 1 lit. d) dotyczy skutków opóźnień w rejestracji na potrzeby ubezpieczenia. w pkt 1 lit. e) określono świadczenia rzeczowe, do których w okresie pobytu lub zamieszkiwania w niderlandach uprawniona jest osoba ubezpieczona w innym państwie członkowskim. w pkt 1 lit. f) wymieniono świadczenia, emerytury i renty niderlandzkie, których odbiorcy mogą być uznawani za emerytów lub rencistów w znaczeniu określonym w rozporządzeniu, co pozwala im na korzystanie z praw wynikających z przepisów rozdziału rozporządzenia 1408/71 dotyczących wystąpienia choroby. punkt 1 lit. g) zawiera wyjaśnienie, że refundacja z tytułu niepobierania świadczeń powinna dla celów rozporządzenia być uważana za zasiłek chorobowy. oznacza to, że niderlandy będą zobowiązane do wypłaty tego zasiłku osobom ubezpieczonym zamieszkującym w innym państwie członkowskim. sekcję „w. finlandia” należy zmienić w celu uwzględnienia reformy fińskiego ustawodawstwa dotyczącego emerytur i rent pracowniczych. przewiduje ona, że w przypadku, kiedy okresy ubezpieczenia ukończone w innych państwach członkowskich mają być wzięte pod uwagę w celu spełnienia warunków uprawnienia do emerytury, wówczas zarobki uzyskane w okresie hipotetycznym są wyliczane tylko na podstawie dochodu w okresie referencyjnym w finlandii poprzez podzielenie kwoty dochodu przez liczbę miesięcy okresu ubezpieczenia w finlandii. sekcję „x. szwecja” należy zmienić w celu uwzględnienia nowych przepisów w zakresie ochrony ubezpieczeniowej w ramach szwedzkiego ustawodawstwa dotyczącego zabezpieczenia społecznego oraz reformy szwedzkiego ustawodawstwa dotyczącego emerytur i rent. dnia 1 stycznia 2001 r. weszła w życie nowa ustawa o ubezpieczeniach społecznych (1999:799), kt
ehdotuksen tausta 110 ehdotuksen perusteet ja tavoitteet tämän ehdotuksen tarkoituksena on saattaa asetus (ety) n:o 1408/71 ajan tasalle, jotta se vastaa muutoksia jäsenvaltioiden sosiaaliturvalainsäädännössä. 120 yleistä ehdotuksessa on kyse säännöllisesti tehtävästä asetuksen (ety) n:o 1408/71 tai tarkemmin sanottuna sen liitteiden päivittämisestä, jotta ne vastaisivat täsmällisesti jäsenvaltioiden oikeudellisessa tilanteessa tapahtuneita muutoksia ja jotta varmistettaisiin kansallisten sosiaaliturvajärjestelmien asianmukainen koordinointi yhteisön tasolla. 130 nykyiset säännökset ehdotuksen käsittelemällä alalla asetus (ety) n:o 1408/71, jota on päivitetty asetuksella (ey) n:o 118/97 ja jota on viimeksi muutettu euroopan parlamentin ja neuvoston asetuksella (ey) n:o 647/2005. ehdotuksella päivitetään ja muutetaan asetuksen tietyissä liitteissä olevia viittauksia, koska niiden kohteena olevaa kansallista lainsäädäntöä on muutettu. 141 yhdenmukaisuus muiden politiikanalojen ja tavoitteiden kanssa ei sovellettavissa. asianomaisten osapuolten kuuleminen ja vaikutusten arviointi asianomaisten kuuleminen 211 kuulemismenettely, tärkeimmät kohderyhmät ja yleiskuvaus osallistujista jäsenvaltioita pyydettiin toimittamaan pyyntöjä muutoksiksi, joiden kautta niiden lainsäädäntöön tehdyt muutokset näkyisivät asetuksissa (ety) n:o 1408/71 ja (ety) n:o 574/72. komission yksiköt arvioivat muutospyynnöt, käsittelivät niitä jäsenvaltioiden edustajien kanssa siirtotyöläisten sosiaaliturvan hallintotoimikunnan kokouksessa ja täsmensivät tarvittaessa joitakin seikkoja asianomaisten jäsenvaltioiden edustajien kanssa. 212 yhteenveto vastauksista ja siitä, miten ne on otettu huomioon eu:n lainsäädännön mukaisina pidetyt muutospyynnöt, joita hallintotoimikunta puolsi, hyväksyttiin ja sisällytettiin asetuksiin. asiantuntijoiden käyttö 221 tieteellinen asiantuntemus kyseisillä aloilla koordinointi sosiaaliturva-alalla. 222 käytetty menetelmä keskustelut siirtotyöläisten sosiaaliturvan hallintotoimikunnan kokouksissa sekä yksittäisiä jäsenvaltioita hallintotoimikunnassa edustavien henkilöiden kanssa tarvittaessa käydyt lisäkeskustelut etenkin asianomaisen valtion kansallisten säädösten yksityiskohtiin liittyvien täsmennysten saamiseksi. 223 pääasialliset järjestöt/asiantuntijat, joita on kuultu siirtotyöläisten sosiaaliturvan hallintotoimikunta sekä eräät hallintotoimikunnassa toimivat yksittäiset edustajat. 2249 tiivistelmä saaduista ja huomioon otetuista lausunnoista vakavien riskien ja pysyvien haitallisten seurausten mahdollisuutta ei ole mainittu. 225 eräiden asetuksen (ety) n:o 1408/71 liitteissä olevien jäsenvaltioita koskevien tietojen saattaminen ajan tasalle hyväksyttiin. 226 asiantuntijaneuvojen saattaminen julkisesti saataville ei tehty. 230 vaikutusten arviointi jäsenvaltiot tekevät sangen usein muutoksia sosiaaliturvalainsäädäntöönsä. seurauksena on, että sosiaaliturvajärjestelmien koordinointia koskevassa eu-lainsäädännössä olevat viittaukset kansallisiin säädöksiin vanhentuvat, mikä aiheuttaa oikeudellista epävarmuutta. siitä puolestaan on haittaa eu:ssa liikkuville eu:n kansalaisille, jotka eivät saa täsmällisiä tietoja oikeuksistaan, ja lisäksi kansallisten sosiaaliturvalaitosten on vaikeampi soveltaa sosiaaliturvan koordinoimista koskevia eu-säännöksiä asianmukaisesti. eu:n koordinointisäädöksissä – etenkin asetuksissa (ety) n:o 1408/71 ja (ety) n:o 574/72 – olevat viitteet on siksi päivitettävä, jotta ne vastaavat kansallisia säädöksiä oikein. ey:n asetuksia voidaan ajantasaistaa vain asetuksella. kansalaisten edun nimissä on tärkeää, että yhteisön asetukset päivitetään pian sen jälkeen, kun kansallisia säädöksiä on muutettu. etenkin ruotsin ja suomen perusteellisten eläkeuudistusten ja alankomaiden hoitovakuutusuudistuksen vuoksi asetusta (ety) n:o 1408/71 olisi päivitettävä mahdollisimman pian – siitäkin huolimatta, että asetuksen korvaava asetus (ey) n:o 883/2004 tuli voimaan 20. toukokuuta 2004. uutta asetusta aletaan näet soveltaa vasta täytäntöönpanoasetuksen tultua voimaan eli todennäköisesti aikaisintaan vuonna 2007. nyt ehdotettava muutosasetus ei työmäärän tai kustannusten osalta juuri muuta sosiaaliturvalaitosten, hallintoviranomaisten, työntekijöiden ja työnantajien tilannetta. päivityksen tavoitteena onkin parantaa sosiaaliturvajärjestelmien koordinointia yhteisön tasolla, mikä puolestaan parantaa eu:ssa liikkuvien eu:n kansalaisten suojaa. ehdotuksen oikeudelliset nÄkÖkohdat 305 ehdotuksen tiivistelmä tämän ehdotuksen tarkoituksena on saattaa eräät asetuksen (ety) n:o 1408/71 liitteet ajan tasalle, jotta ne vastaavat muutoksia jäsenvaltioiden sosiaaliturvalainsäädännössä. ehdotus helpottaa sosiaaliturvajärjestelmien koordinointia koskevan yhteisön lainsäädännön soveltamista, kun lainsäädäntö vastaa asianmukaisesti jäsenvaltioiden voimassa olevia säädöksiä. 310 oikeusperusta ey:n perustamissopimuksen 42 ja 308 artikla 320 toissijaisuusperiaate toissijaisuusperiaatetta noudatetaan siltä osin kuin ehdotus ei kuulu yhteisön yksinomaiseen toimivaltaan. jäsenvaltiot eivät yksin voi riittävällä tavalla saavuttaa ehdotuksen tavoitteita seuraavista syistä: 321 perustamissopimuksen 42 artiklassa edellytetään yhteisön toteuttavan sosiaaliturvan alalla koordinointitoimia. toimia tarvitaan, jotta voidaan varmistaa, että työntekijät voivat täysin käyttää perustamissopimuksessa vahvistettua vapaata liikkumisoikeuttaan. ilman koordinointia oikeus vapaaseen liikkuvuuteen voi jäädä toteutumatta, koska ihmiset eivät olisi kovin halukkaita muuttamaan maasta toiseen, jos se tosiasiassa merkitsisi yhdessä jäsenvaltiossa jo hankittujen sosiaaliturvaoikeuksien menettämistä. yhteisön sosiaaliturvalainsäädännön tarkoituksena ei ole korvata jäsenvaltioiden järjestelmiä. on syytä tähdentää, että nyt ehdotettava muutosasetus ei ole yhdenmukaistava toimenpide eikä siinä ylitetä sitä, mitä tehokkaaseen koordinointiin tarvitaan. ehdotuksen tavoitteena on päivittää nykyisiä koordinointisääntöjä, jotta ne vastaisivat kansallisiin säädöksiin tehtyjä muutoksia. vaikka ehdotus näin ollen perustuukin lähinnä jäsenvaltioiden toimiin, jäsenvaltiot eivät ole itse voineet antaa tarvittavia säännöksiä kansallisesti, koska se olisi voinut olla perusasetuksen vastaista. siksi on syytä varmistaa, että asetuksen liitteisiin tehdään asianmukaiset muutokset, jotta asetusta voidaan soveltaa tehokkaasti asianomaisissa jäsenvaltioissa. 323 sosiaaliturva-alan koordinoinnissa on kyse rajatylittävistä tilanteista, joissa mikään jäsenvaltio ei voi toimia yksinään. yhteisön koordinointiasetuksella korvataan lukuisat voimassa olevat kahdenväliset sopimukset. se paitsi tekee sosiaaliturva-alan toimien koordinoimisesta helpompaa jäsenvaltioille myös varmistaa sen, että kansallisten sosiaaliturvasäädösten mukaisesti vakuutettuja kohdellaan yhdenvertaisesti. ehdotuksen tavoitteet saavutetaan paremmin yhteisön toimilla seuraavista syistä: 324 sosiaaliturvajärjestelmien koordinointi on järkevää pelkästään yhteisön tasolla toteutettuna. tavoitteena on varmistaa, että sosiaaliturvajärjestelmien koordinointi toimii tehokkaasti kaikissa jäsenvaltioissa. perustana ja oikeutuksena on henkilöiden oikeus liikkua vapaasti eu:ssa. 325 laatuindikaattoreita asiaan ei liity, vaan asetus koskee kaikkia eu-kansalaisia, jotka syystä tai toisesta muuttavat maasta toiseen eu:ssa. 327 ehdotus on luonteeltaan puhdas koordinointitoimi, joka voidaan toteuttaa vain yhteisön tasolla. jäsenvaltiot huolehtivat jatkossakin sosiaaliturvajärjestelmiensä organisoinnista ja rahoituksesta. näin ollen ehdotus on toissijaisuusperiaatteen mukainen. suhteellisuusperiaate ehdotuksessa noudatetaan suhteellisuusperiaatetta seuraavista syistä: 331 asetukseen (ety) n:o 1408/71 on sovellettava ehdotettavaa toimintamallia, koska asetusta voidaan muuttaa vain asetuksella. jäsenvaltiot kuitenkin huolehtivat jatkossakin sosiaaliturvajärjestelmiensä organisoinnista ja rahoituksesta. 332 ehdotus tekee sosiaaliturvajärjestelmien koordinoinnin helpommaksi jäsenvaltioille, eli siitä on hyötyä niin kansalaisille kuin jäsenvaltioiden sosiaaliturvaviranomaisillekin. ehdotukseen sisältyvät erityiset säännökset perustuvat jäsenvaltioiden tekemiin ehdotuksiin, joten mahdolliset taloudelliset ja hallinnolliset vaikutukset pystytään minimoimaan ja pitämään oikeasuhteisina edellä mainittuun tavoitteeseen nähden. ellei asetusta (ety) n:o 1408/71 päivitettäisi ehdotetulla tavalla, taloudelliset ja hallinnolliset vaikutukset olisivatkin todennäköisesti suuremmat. säädöstyypin valinta 341 ehdotettu säädös: asetus. 342 muut säädöslajit eivät tule kyseeseen seuraavasta syystä: vaihtoehtoja ei ole, sillä asetus (ety) n:o 1408/71 on asetus, ja asetusta voidaan muuttaa vain asetuksella. vaikutukset talousarvioon 409 ehdotuksella ei ole vaikutusta yhteisön talousarvioon. lisÄtiedot 560 euroopan talousalue ehdotus on euroopan talousalueen kannalta merkityksellinen, minkä vuoksi se on ulotettava kattamaan myös euroopan talousalue. 570 ehdotuksen yksityiskohtaiset perustelut a. 2 artikla (voimaantulo) alankomaiden uuden hoitovakuutuslain soveltaminen alkaa 1. tammikuuta 2006, joten alankomaita liitteissä i ja vi koskevia muutoksia on niitäkin sovellettava 1. tammikuuta 2006 lähtien. b. liite i. liitteen i muuttaminen 1. i osan muuttaminen liitteessä i olevassa i osassa määritellään sellaiset ”palkatut työntekijät” ja ”itsenäiset ammatinharjoittajat”, joita ei voida määrittää kansallisten säädösten perusteella. jakson ”x. ruotsi” teksti olisi saatettava uuden sosiaalivakuutuslain (1999:799) mukaiseksi, ja kohtaan olisi lisättävä viittaus sosiaalivakuutusmaksulakiin itsenäisten ammatinharjoittajien määrittelemiseksi. 2. ii osan muuttaminen liitteessä i olevassa ii osassa määritellään termi ”perheenjäsen” siltä varalta, ettei kansallisen lainsäädännön perusteella voida tehdä eroa perheenjäsenten ja muiden henkilöiden välille. jakson ”q. alankomaat” teksti olisi saatettava uuden hoitovakuutuslain mukaiseksi. ii. liitteen ii a muuttaminen liitteessä ii a luetellaan maksuihin perustumattomat erityisetuudet, joita myönnetään asetuksen (ety) n:o 1408/71 10 a artiklan mukaisesti asianomaisille henkilöille yksinomaan sen jäsenvaltion alueella, jossa he asuvat. 1. liettuan sosiaalieläkelakia vuodelta 1994 on muutettu, ja liitteessä ii a nykyisellään mainittu sosiaalieläke on jaettu useiksi erillisiksi etuuksiksi. etuuksista uusi sosiaaliapueläke ja erityisavustus ovat sosiaaliturvan ja sosiaaliavun luonteisia elementtejä sisältäviä sekaetuuksia, jotka eivät perustu maksuihin vaan ovat valtion rahoittamia, joten niitä voidaan pitää maksuihin perustumattomina erityisetuuksina. jaksossa ”m. liettua” oleva viittaus olisi muutettava vastaamaan tätä kansalliseen lainsäädäntöön tehtyä muutosta. 2. vaikka slovakia poisti sosiaalieläkkeen 31. joulukuuta 2003 annetulla lailla 461/2003, etuutta maksetaan edelleen vanhan lain 100/1988 perusteella niille, jotka olivat aikaisemmin oikeutettuja saamaan sitä. etuus ei perustu maksuihin, se takaa vähimmäistoimeentulon niille, jotka eivät voi saada maksuperusteista vanhuuseläkettä tai työkyvyttömyyseläkettä, ja siihen sovelletaan tarveharkintaa. näin ollen etuus täyttää maksuihin perustumattoman etuuden tunnusmerkit, joten se olisi sisällytettävä jaksoon ”v. slovakia”. iii. liitteessä iii olevan a osan muuttaminen liitteessä iii luetellaan sellaisten kahdenvälisten sopimusten määräykset, jotka olivat voimassa ennen asetuksen soveltamista kyseisissä jäsenvaltioissa. a osassa luetellaan ne kahdenvälisten sopimusten määräykset, joita sovelletaan edelleen siitä huolimatta, että kahdenvälisten sopimusten määräykset yleisesti korvataan asetuksella (ety) n:o 1408/71. liitteessä iii olevassa a osassa mainittu 28.10.1952 tehdyn italian ja alankomaiden yleisen sopimuksen määräys koskee etuuksien siirtämistä eu:n ulkopuolisiin maihin. maininta olisi kuitenkin poistettava riippumatta siitä, kuuluuko eläkkeen maksaminen eu:n ulkopuoliseen maahan asetuksen soveltamisalaan. jos se kuuluu (eläke kuuluu asetuksen aineelliseen ja edunsaaja sen henkilölliseen soveltamisalaan), sovelletaan yhdenvertaisen kohtelun periaatetta, ja jos taas ei, asiaa ei enää voida käsitellä liitteessä iii. iv. liitteen iv muuttaminen 1. liitteessä iv olevan a osan muuttaminen liitteessä iv olevassa a osassa luetellaan ”asetuksen 37 artiklan 1 kohdassa tarkoitetut lainsäädännöt, joiden mukaan työkyvyttömyysetuuksien määrä on riippumaton vakuutuskausien kestosta”. slovakiassa työkyvyttömyyseläkkeen taso riippuu vakuutuskausien kestosta (b-tyypin järjestelmä), paitsi kun kyse on työkyvyttömyyseläkkeen maksamisesta henkilölle, joka tuli työkyvyttömäksi vielä ollessaan huollettava lapsi ja jonka kohdalla vakuutuskausivaatimuksen katsotaan täyttyneen huolimatta siitä, ettei hän ole ollut vakuutettuna vaadittua aikaa. etuus olisi siksi lisättävä jaksoon ”v. slovakia”. 2. liitteessä iv olevan b osan muuttaminen liitteessä iv olevassa b osassa luetellaan itsenäisten ammatinharjoittajien erityisjärjestelmät, joihin sovelletaan erityisiä säännöksiä, jotka koskevat toisessa jäsenvaltiossa täyttyneiden vakuutuskausien laskemista yhteen. liitteessä iv olevassa b osassa mainittua espanjan lakia on muutettu, joten jaksossa ”g. espanja” olevaa viittausta olisi muutettava vastaavasti. 3. liitteessä iv olevan c osan muuttaminen liitteessä iv olevassa c osassa luetellaan ”asetuksen 46 artiklan 1 kohdan b alakohdassa tarkoitetut tapaukset, joissa etuuden laskemisesta 46 artiklan 2 kohdan mukaisesti voidaan luopua”, koska se ei missään tapauksessa johda suurempaan tulokseen. jos slovakiassa maksettava perhe-eläke perustuu edunjättäjälle tosiasiassa maksettuun vanhuus-tai työkyvyttömyyseläkkeeseen, saadaan sekä suhteellisesta että kansallisen lainsäädännön mukaisesta laskelmasta aina sama tulos. perhe-eläke olisi siksi lisättävä jaksoon ”v. slovakia”. ruotsin uudistetussa eläkejärjestelmässä ansioeläke perustuu maksuihin etuuksien asemesta, eikä se riipu vakuutuskausista. asetukseen perustuvaa suhteellista laskelmaa ei siis voida tehdä. ruotsin takuueläke perustuu asumiskausiin ruotsissa, joten suhteellisesta laskelmasta saadaan aina sama tulos kuin kansalliseen lainsäädäntöön perustuvasta laskelmasta. nykyistä mainintaa jaksossa ”x. ruotsi” olisi siksi muutettava vastaavasti. 4. liitteessä iv olevan d osan muuttaminen liitteessä iv olevassa d osassa luetellaan ne etuudet (1 ja 2 kohta) ja sopimukset (3 kohta), jotka täyttävät asetuksen 46 b artiklan 2 kohdassa vahvistetut vaatimukset, jolloin etuuksien pienentämiseen, keskeyttämiseen tai peruuttamiseen voidaan soveltaa kansallista lainsäädäntöä. ruotsin uuden eläkelainsäädännön vuoksi on nykyiset liitteessä iv olevan d osan 1 kohdan i alakohdassa ja 2 kohdan i alakohdassa olevat maininnat saatettava ajan tasalle. lisäksi on 1 kohdan i alakohtaan lisättävä ansiosidonnaiset sairaus-ja aktivointikorvaukset. kun otetaan huomioon, että vanha pohjoismainen sopimus on korvattu uudella ja että suomen ja luxemburgin sosiaaliturvasopimus tuli voimaan 1. helmikuuta 2002, 3 kohtaa on muutettava vastaavasti. v. liitteen vi muuttaminen liitteessä vi esitetään erityismääräykset tiettyjen jäsenvaltioiden lainsäädännön soveltamiseksi. jaksoa ”e. viro” olisi muutettava ja siihen olisi lisättävä säännöt vanhempainetuuden laskemiseksi siirtotyöläisille, jotka eivät ole työskennelleet virossa koko kansallisessa lainsäädännössä vaadittua viitevuotta. jaksoa ”q. alankomaat” olisi muutettava: uusi terveydenhoitoalan uudistus tulee voimaan 1. tammikuuta 2006. 1 kohdan a alakohdassa määritetään ne ryhmät, joilla on oikeus terveydenhoitoon alankomaiden lainsäädännön mukaisesti. 1 kohdan b alakohdassa täsmennetään, missä laitoksissa näiden henkilöiden on oltava vakuutettuina. 1 kohdan c alakohdassa sallitaan maksujen periminen vakuutetuilta ja heidän perheenjäseniltään. 1 kohdan d alakohta koskee seuraamuksia siitä, että vakuutusta varten tehtävä rekisteröityminen viivästyy. 1 kohdan e alakohdassa luetellaan ne luontoisetuudet, joihin toisessa jäsenvaltiossa vakuutetulla on oikeus oleskellessaan tai asuessaan alankomaissa. 1 kohdan f alakohdassa luetellaan ne alankomaiden etuudet ja eläkkeet, joiden saajia voidaan pitää asetuksessa tarkoitettuina eläkkeensaajina, jolloin he voivat hyödyntää asetuksen (ety) n:o 1408/71 sairauksia koskevan luvun säännöksiä. 1 kohdan g alakohdassa täsmennetään, että korvaushakemuksettomalta kaudelta maksettavaa palautusta on asetusta sovellettaessa pidettävä sairauden perusteella myönnettävänä rahaetuutena. alankomaat siis maksaa etuutta toisessa jäsenvaltiossa asuville vakuutetuille. jaksoa ”w. suomi” olisi muutettava suomen työeläkelainsäädännön uudistamisen vuoksi. kun eläkeoikeutta koskevien vaatimusten täyttämiseksi on otettava huomioon muissa jäsenvaltioissa täyttyneet vakuutuskaudet, huomioon otettavan kauden tulojen laskentaperusteena käytetään ainoastaan viitekautena suomessa saatuja tuloja jakamalla tulot suomessa täyttyneiden vakuutuskuukausien lukumäärällä. jaksoa ”x. ruotsi” olisi muutettava niin, että siinä otetaan huomioon ruotsin sosiaaliturvalainsäädännön mukaista vakuutusturvaa koskeva uusi lainsäädäntö sekä ruotsin eläkelainsäädännön uudistaminen. uudella sosiaalivakuutuslailla (1999:799) korvattiin 1. päivästä tammikuuta 2001 yleisen sosiaaliturvalain 4 luvussa olevat vanhempainetuuksia koskevat säännökset. jakson ”x. ruotsi” 1 kohdan a alakohdassa vahvistetaan menettely, jolla määritetään vanhempainetuuden laskemista varten vanhemman tulot, jos hän on viitejaksona työskennellyt ruotsissa ja jossain muussa jäsenvaltiossa. 1 kohdan b alakohdassa vahvistetaan tulojen määrittäminen siinä tapauksessa, ettei vanhempi ole viitejaksona työskennellyt ruotsissa lainkaan. jakson ”x. ruotsi” 2 kohta koskee tiettyjä ruotsin eläkkeisiin liittyviä siirtymäsäännöksiä. ruotsin lainsäädännön mukaan takuueläkeoikeuden syntyminen edellyttää vähintään kolmen vuoden asumista ruotsissa. jotta saisi oikeuden täyteen takuueläkkeeseen, on asuttava ruotsissa 40 vuotta. täyteen takuueläkkeeseen ovat kuitenkin oikeutettuja kaikki vuonna 1937 tai sitä ennen syntyneet, jotka ovat asuneet ruotsissa ainakin 10 vuotta. tämä koskee myös niitä, jotka eivät ole milloinkaan tehneet työtä. muutoksessa säädetään, ettei näiden vuonna 1937 tai aiemmin syntyneiden takuueläkkeisiin sovelleta kertymisperiaatetta. 3 kohdassa on kyse ruotsin sairaus-ja aktivointikorvauksesta. oikeus näihin etuuksiin perustuu viitekauden tuloihin. muutoksessa a) täsmennetään tulojen laskentatapa ja muutoksessa b) viitekauden määrittäminen, kun asianomainen on työskennellyt toisessa jäsenvaltiossa. 4 kohdassa selkeytetään sääntöjä, joiden mukaan lasketaan perhe-eläke siinä tapauksessa, ettei vaatimuksia voida täyttää viitekautena ruotsin lainsäädännön mukaisesti. 4 kohdan a alakohdassa vahvistetaan, miten otetaan huomioon ne eläkeoikeudet, jotka edunjättäjälle on ansiosidonnaisen perhe-eläkkeen viitekautena kertynyt muissa jäsenvaltioissa kuin ruotsissa, ja b alakohdassa, miten nämä oikeudet otetaan huomioon leskeneläkeoikeuden kannalta, jos henkilö on jäänyt leskeksi 1. tammikuuta 2003 tai myöhemmin. -