Results for verwagting translation from Afrikaans to English

voldoen aan verwagting
exceeded expectation

al my verwagting oortref
expectation exceeded

sy het my verwagting oortref
sy het spesiaal na my toe gekom op die dag van my troue

want u is my verwagting, here here, my vertroue van my jeug af.
for thou art my hope, o lord god: thou art my trust from my youth.

wees net maar stil tot god, my siel, want van hom is my verwagting!
he only is my rock and my salvation: he is my defence; i shall not be moved.

so is daar dan verwagting vir die arme; en ongeregtigheid hou die mond toe.
so the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.

en hy het sy oë op hulle gehou in die verwagting dat hy iets van hulle sou ontvang.
and he gave heed unto them, expecting to receive something of them.

want wat is die verwagting van die goddelose as hy afsny--as god sy siel wegneem?
for what is the hope of the hypocrite, though he hath gained, when god taketh away his soul?

maar 'n verskriklike verwagting van oordeel en 'n vuurgloed wat die teëstanders sal verteer.
but a certain fearful looking for of judgment and fiery indignation, which shall devour the adversaries.

want die behoeftige sal nie vir altyd vergeet word, die verwagting van die ellendiges nie vir ewig verlore gaan nie.
arise, o lord; let not man prevail: let the heathen be judged in thy sight.

by die dood van 'n goddelose mens gaan sy hoop tot niet, en die verwagting van die roekelose het vergaan.
when a wicked man dieth, his expectation shall perish: and the hope of unjust men perisheth.

ja, daar is verwagting vir jou nakomelinge, spreek die here; en die kinders sal terugkom na hulle grondgebied.
and there is hope in thine end, saith the lord, that thy children shall come again to their own border.

en mense se harte beswyk van vrees en verwagting van die dinge wat oor die wêreld kom. want die kragte van die hemele sal geskud word.
men's hearts failing them for fear, and for looking after those things which are coming on the earth: for the powers of heaven shall be shaken.

hy werp my aan alle kante omver, en--daar gaan ek! en hy het my verwagting uitgeruk soos 'n boom.
he hath destroyed me on every side, and i am gone: and mine hope hath he removed like a tree.

ajin. nog altyddeur smag ons oë tevergeefs na hulp vir ons; op ons wagpos sien ons met verwagting uit na 'n nasie wat nie sal help nie.
as for us, our eyes as yet failed for our vain help: in our watching we have watched for a nation that could not save us.

maar die oë van die goddelose sal versmag, en die toevlug is vir hulle verlore; en hulle verwagting is--uitblasing van die laaste asem.
but the eyes of the wicked shall fail, and they shall not escape, and their hope shall be as the giving up of the ghost.

o verwagting van israel, sy verlosser in tyd van benoudheid! waarom sou u wees soos 'n vreemdeling in die land en soos 'n reisiger wat uitdraai om te vernag?
o the hope of israel, the saviour thereof in time of trouble, why shouldest thou be as a stranger in the land, and as a wayfaring man that turneth aside to tarry for a night?

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,