Sie suchten nach: marangatanga (Maori - Türkisch)

na, i te marangatanga ake o rawiri i te ata, ka puta te kupu a ihowa ki a kara poropiti, ki ta rawiri matakite, i mea ia
ertesi sabah davut uyandığında, rab davutun bilicisi peygamber gada şöyle dedi: ‹‹gidip davuta de ki, ‹rab şöyle diyor: Önüne üç seçenek koyuyorum. bunlardan birini seç de sana onu yapayım.› ››

a, ko te marangatanga ake o ihu, ka mea ki a ia, e tai, kei hea ratou? kahore he tangata i whakatatau he ki a koe
İsa doğrulup ona, ‹‹kadın, nerede onlar? hiçbiri seni yargılamadı mı?›› diye sordu.

na i te kokoti witi nga tangata o petehemehe i te raorao, a, ko te marangatanga ake o o ratou kanohi, ka kite i te aaka, na koa ana ratou i te kitenga atu
o sırada beytşemeşliler vadide buğday biçiyorlardı. gözlerini kaldırıp sandığı görünce sevindiler.

a, i toku marangatanga ake i te ata ki te whakangote i taku tamaiti, na kua mate: a ka ata tirohia e ahau i te ata, na ehara i taku tamaiti i whanau nei i ahau
sabahleyin oğlumu emzirmek için kalktığımda, onu ölmüş buldum. ama sabah aydınlığında dikkatle bakınca, onun benim doğurduğum çocuk olmadığını anladım.››

a, no te marangatanga ake o nga aharori i te aonga ake, na kua taka, kua tapapa iho a rakono ki te whenua ki mua i te aaka a ihowa. na ka mau ratou ki a rakono, whakanohoia ake ana e ratou ki tona wahi ano
ertesi gün erkenden kalkan aşdotlular, dagonu rabbin sandığının önünde yüzüstü yere düşmüş buldular. dagonu alıp yerine koydular.

na, i te marangatanga ake o nga tangata o te pa i te ata, rere! kua wahia iho te aata a paara, kua oti te motu nehenehe i tona taha te tua, kua oti hoki te tuarua o nga puru te whakaeke ki te aata i hanga ra
sabah erkenden kalkan kent halkı, baala ait sunağın yıkıldığını, yanındaki aşera putunun kesildiğini, ikinci boğanın yeni yapılan sunak üzerinde sunulduğunu gördü.

na e noho ana a rawiri i waenganui i nga kuwaha e rua; i piki ano te kaititiro ki te tuanui i runga i te kuwaha, ki te taiepa; ko te marangatanga ake o ona kanohi, ka titiro, na ko tetahi tangata e rere mai ana, tona kotahi
davut kentin iç ve dış kapıları arasında oturuyordu. nöbetçi surun yanındaki kapının tepesine çıktı. Çevreye göz gezdirince, tek başına koşan birini gördü.