Results for masyadong maraming sabay sabay na... translation from Tagalog to English

sabay sabay na bayarin
concurrent fees

sabay sabay na submission date
sabay sabay ang pasaan

sabay sabay na school works
we were going to school at the same time

sabay sabay na mga gastusin at bayarin sa paaralan
next expense

sabay-sabay na gumastos ng kalidad
spending time with them is what i called

ang mga estudyante ay sabay sabay na nagsasalita
simultaneously speaking

ang lahat mong kalayaan ay sabay sabay na natapos
all your freedoms are at once ended

sabay sabay na hakbang tungo sa maunlad na kinabukasan
sabay sabay na hakbang tungo sa maunlad na kinabukasan

guys sabay sabay na tayo akyat ha. 1250 dto sa desk ko
so that we can simultaneously

at sana mag kasundo kaming lahat at sabay sabay na matutu sa inyong pag tuturo anung guro
be kind to my classmates

ang mga malalaking, mahusay na itinatag na mga kumpanya tulad ng mga kompanya ng seguro at mga bangko ay may posibilidad na magkaroon ng role cultures dahil kailangan nila. kailangan mong harapin ang masyadong maraming mga tao sa organisasyon para sa mga personal na relasyon upang bumuo, kaya kung sino ang makakakuha upang gumawa ng mga desisyon at kung sino ang nasa kontrol ay natutukoy sa pamamagitan ng pamagat.
large, well established companies like insurance companies and banks tend to have role cultures because they have to. you have to deal with too many people in the organization for personal relationships to develop, so who gets to make decisions and who is in control is determined by title.

. "nang makita ang talahanayan, ang mga mag-aaral ng grade 11 na tour guiding senior high school ng jose rizal university ay nagbigay ng isang pag-iisa na tugon sa kadahilanan ng pagpilit sa oras sa mga epekto ng sabay-sabay na mga gawain
.” upon looking at the table, the grade 11 tour guiding senior high school students of jose rizal university gave a unifying response on the time constraint factor on impacts of simultaneous activities

kung saan nagmula ang pangalan ng mayamang lalawigang batangan na ngayo’y lalong kilala sa tawag na batanggas, ay siyang inihahayag ng maikling alamat na ito. matagal nang panahon ang nakalilipas, nang ang isang pangkat ng mga kastila ay maglibot sa isa sa mga lalawigan sa may timog sa gitnang luzon. nang mga panahong iyon ay wala pang mga sasakyang kagaya ng awto, trak o diyep na tulad ngayon, kaya ang nagsisipaglibot na pangkat ng mga kastilang iyon ay nagsisipaglakad lamang. nakaratig sila sa mga pook na naggugubat sa sari-saring halaman at sa kapatagang tinutubuan ng iba’t-ibang punongkahoy. doon sila nakakita ng mga puno ng kape, kakaw, abokado, suba, dalandan, dayap at kalamansi. tangi sa kagandahan ng kailikasang iyan, ang mga kastilang iyon ay nakarating pa rin sa isang malinaw na batis na may kaaya-ayang ugos ng tubig. kaya’t libang na libang sila sa magagandang tanawin na kanilang namamasdan hanggang sa makarating sila sa isang pook na napakadalang ang bahay. sa kababaan ng paglalakbay, ang pulutong na mga kastila yaon ay inabot ng matinding gutom. sa gayon ay nagpatuloy pa sila sa paglalakad, sapagka’t hangad nilang makasumpong ng taong mahihingian nila ng kahit kaunting pagkain. hindi naman natagalan at sa kakalakad nila ay nakarating sila sa isang pook na may ilang taong gumagawa ng batalan ng isang bahay. hindi nalalaman ng mga kastila na ang nagsigawa ng nasabing batalan ay pawing bataris lamang, na ang ibig sabihin ay walang upa ang nagsisigawang mga anluwage. iyan ay isang kaugalian ng mga pilipino sa diwa ng kusang pagtutulungan, na maipagmamalaki sa dulong silangan. ang mga kastila ay lumapit sa mga taong yaon, na sa palagay nila ay mababait at mapitagan. hindi naming nagakabula ang kanilang palagay, sapagka’t nang mapansin ng mga iyon na sila ay pagod at gutom ay binigyan sila ng pagkain. gayon na lamang ang kanilang pasasalamat at habang sila’y nagkakainan ay sila-sila na rin ang nag-uusap tungkol sa kagandahang loob ng mga pilipino. nang ang mga kastila ay makakain, bago umalis at nagpaalam ay magalang na nagtanong ang pinakapuno nila sa mga tao: - “como, se llama esta provincial?” bagama’t ang itinatanong ng punong kastila ay kung ano ang pangalan ng lalawigang iyon, sa dahilang ang tanong ay binigkas sa wikang kastila, ay hindi siya naunawaan ng mga tao. ang akala naman ng punong anluwage ang itinatanong niyon ay kung ano ang kanilang ginagawa, kaya siya ang nangahas na sumagot: - batalan, senyor. - batalan? – ulit ng tanong ng pinunong kastila. sabay-sabay na tumango ang kaharap na mga tao kaya’t ang akala ng pinuno ay iyon na ang ngalan ng lalawigan. hanggang sa umalis ay inusal-usal ang salitang batalan. nang dumating sila sa kanilang kuwartel, dahil sa kalituhan sa kauusal sa salitang “batalan” ang naibigay tuloy sa kanilang pinakamataas na puno ay ang katagang batangan. at mula nga noon iyon na ang naging pangalan ng nasabing lalawigan, na kaya lamang napalitan ng bantanggas ay sa dahilan sa ating salitang batangan ay hindi mabigkas na mabuti ng mga kastila.
ang alamat ng batangas