Usted buscó: as said we will be happy to retain you with wipro (Inglés - Tamil)

, we will be happy
,சந்தோசம் இருப்போம் எப்போதும்

he said, “no. go, both of you, with our proofs. we will be with you, listening.
(அதற்கு இறைவன்) அவ்வாறல்ல! நீங்கள் இருவரும் நம் அத்தாட்சிகளுடன் செல்லுங்கள் - நிச்சயமாக நாம் உங்களுடன் (யாவற்றையும்) செவியேற்போராக இருக்கின்றோம்" எனக் கூறினான்.

he said: "we will chastise him who does wrong, whereafter he will be returned to his lord and he will chastise him grievously.
(ஆகவே அம்மக்களிடம் அவர்) கூறினார்; "எவன் ஒருவன் அநியாயம் செய்கிறானோ அவனை நாம் வேதனை செய்வோம்." பின்னர் அ(த்தகைய)வன் தன் இறைவனிடத்தில் மீள்விக்கப்பட்டு, (இறைவனும்) அவனைக் கடுமையான வேதனையைக் கொண்டு வேதனை செய்வான்.

every soul shall taste death, and we will test you with good and ill by way of test, and to us you will be brought back.
ஒவ்வோர் ஆத்மாவும் மரணத்தைச் சுவைப்பதாகவே இருக்கிறது பரீட்சைக்காக கெடுதியையும், நன்மையையும் கொண்டு நாம் உங்களைச் சோதிக்கிறோம். பின்னர், நம்மிடமே நீங்கள் மீட்கப்படுவீர்கள்.

when the two groups came close to each other, the companions of moses said, "we will be caught".
அதற்கு (மூஸா), "ஒருக்காலும் இல்லை! நிச்சயமாக என் இறைவன் என்னுடன் இருக்கிறான். எனக்கு சீக்கிரமே அவன் வழி காட்டுவான்" என்று கூறினார்;.

and it will be said: “we will forget you today as you forgot the meeting of this day of yours. the fire shall now be your abode, and you shall have none to come to your aid.
இன்னும், "நீங்கள் உங்களுடைய இந்நாளின் சந்திப்பை மறந்து விட்டது போன்றே, இன்றை தினம் நாம் உங்களை மறக்கிறோம்; அன்றியும் நீங்கள் தங்குமிடம் நரகம் தான்; மேலும், உங்களுக்கு உதவி செய்பவர் எவருமில்லை" என்று (அவர்களுக்குக்) கூறப்படும்.

he said: 'we will strengthen your arm with your brother, and appoint for you both an authority so that they shall not reach you. with our signs you and those who follow you shall be the victors.
(அல்லாஹ்) கூறினான்; "நாம் உம் கையை உம் சகோதரைக் கொண்டு வலுப்படுத்துவோம்; நாம் உங்கள் இருவருக்குமே வெற்றியளிப்போம்; ஆகவே, அவர்கள் உங்களிருவரையும் நெருங்கவும் முடியாது நம்முடைய அத்தாட்சிகளைக் கொண்டு, நீங்களிருவரும், உங்களைப் பின்பற்றுவோரும் மிகைத்து விடுவீர்கள்."

he said: "we will certainly strengthen thy arm through thy brother, and invest you both with authority, so they shall not be able to touch you: with our sign shall ye triumph,- you two as well as those who follow you."
(அல்லாஹ்) கூறினான்; "நாம் உம் கையை உம் சகோதரைக் கொண்டு வலுப்படுத்துவோம்; நாம் உங்கள் இருவருக்குமே வெற்றியளிப்போம்; ஆகவே, அவர்கள் உங்களிருவரையும் நெருங்கவும் முடியாது நம்முடைய அத்தாட்சிகளைக் கொண்டு, நீங்களிருவரும், உங்களைப் பின்பற்றுவோரும் மிகைத்து விடுவீர்கள்."

he said, “we will soon strengthen your arm with your brother, and give you both dominance, so they will not be able to harm you; due to our signs; you both, and those who will follow you, will be victorious.”
(அல்லாஹ்) கூறினான்; "நாம் உம் கையை உம் சகோதரைக் கொண்டு வலுப்படுத்துவோம்; நாம் உங்கள் இருவருக்குமே வெற்றியளிப்போம்; ஆகவே, அவர்கள் உங்களிருவரையும் நெருங்கவும் முடியாது நம்முடைய அத்தாட்சிகளைக் கொண்டு, நீங்களிருவரும், உங்களைப் பின்பற்றுவோரும் மிகைத்து விடுவீர்கள்."

he said, ‘we will strengthen your arm by means of your brother, and invest both of you with such authority that they will not touch you. with the help of our signs, you two, and those who follow the two of you, shall be the victors.’
(அல்லாஹ்) கூறினான்; "நாம் உம் கையை உம் சகோதரைக் கொண்டு வலுப்படுத்துவோம்; நாம் உங்கள் இருவருக்குமே வெற்றியளிப்போம்; ஆகவே, அவர்கள் உங்களிருவரையும் நெருங்கவும் முடியாது நம்முடைய அத்தாட்சிகளைக் கொண்டு, நீங்களிருவரும், உங்களைப் பின்பற்றுவோரும் மிகைத்து விடுவீர்கள்."

every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the giant’s garden. it was a large lovely garden, with soft green grass. here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. the birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. “how happy we are here!” they cried to each other. one day the giant came back. he had been to visit his friend the cornish ogre, and had stayed with him for seven years. after the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. when he arrived he saw the children playing in the garden. “what are you doing here?” he cried in a very gruff voice, and the children ran away. “my own garden is my own garden,” said the giant, “any one can understand that, and i will allow nobody to play in it but myself,” so he built a high wall all round it, and put up a notice board. trespassers will be prosecuted he was a very selfish giant. the poor children had now nowhere to play. they tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. they used to wander round the high walls when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside. “how happy we were there,” they said to each other. then the spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. only in the garden of the selfish giant it was still winter. the birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. the only people who were pleased were the snow and the frost. “spring has forgotten this garden,” they cried, “so we will live here all the year round.” the snow covered up the grass with her great white cloak, and the forest painted all the trees silver. then they invited the north wind to stay with them, and he came. he was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. “this is a delightful spot,” he said, “we must ask the hail on a visit.” so the hail came. every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. he was dresse
சுயநல மாபெரும்