Usted buscó: kain ng kain ung babae ng mga junk foods (Tagalo - Inglés)

kain ng kain
just eat it

kain ng kain hindi naman ako tumataba
i do not eat cloth

naparami siguro tayo ng kain ng keso
napadami ang kain

nung akoy bata lagi akong naiyak bago pumasok ng school kasi lagi kung naiisip na hindi ko kasama nanay ko wala akong kakilala sa school tapos baka akoy awayin lang ng mga bata pero isang araw bigla na lang akong may nakilalang batang lalaki na sobrang bait sakin lagi ko syang kasama sa pag kain ng lunch at uwian l. tapos naisip ko na hindi ko pala kaylangan matakot sa mga bagay na mang yayari naman talaga sa buhay natin na hindi natin kaylangan matakot na harapin yun kasi dun mo masusukat ang i
when i was a child i always cried before going to school because if i always thought that i wasn't with my mother i didn't know anyone at school then maybe the kids would just quarrel with me but one day i suddenly met a boy who was always very smart to me syang kasama sa pag kain ng lunch at uwian l. then i thought that i don't have to be afraid of things that will actually happen in our lives that we don't have to be afraid to face because that's where you can measure the i

noong unang panahon, sa isang bayan sa laguna matatagpuan ang napakaraming mga puno na may mga bilog-bilog na bunga. mukhang masarap ang prutas ngunit wala sino man ang mangahas na kumain nito sapagkat ang mga bunga ay lason. ni lumapit sa nasabing puno ay ayaw gawin ng mga taong bayan. napatunayan nilang lason ang mga bunga nang isang araw ay may napadpad na manlalakbay sa kanilang bayan. dahil sa pagod, naupo ang matanda sa ilalim ng nasabing puno upang makapagpahinga. nang makita ng manlalakbay ang mga nakasabit na bunga ay bigla niyang naalala ang kanyang gutom at pumitas ng mga ito. may isa sa mga taong bayan ang nakakita nang isubo ng matanda ang bunga. tinangka niya itong pigilan ngunit huli na ng naabutan niya ang matanda. nakain na nito ang lasong bunga at unti-unti na itong nangingisay at bumubula ang bibig. dahil sa pangyayaring ito, mas lalong natakot ang mga taong bayan na lumapit sa puno. sumapit ang isang matinding tagtuyot sa lugar. namatay ang mga pananim at ang tanging natira ay ang mga lasong puno na hitik na hitik sa bunga. taimtim na nag-dasal ang mga taong bayan na matapos na sana ang tagtuyot upang sila ay muling makapagtanim at makapag-ani ng makakain sapagkat malapit ng maubos ang naka-imbak nilang pagkain. isang araw sa kainitan ng tanghali, isang mahiwagang babae ang dumating at kumatok sa mga pintuan ng mga taong bayan. nanlilimos ang magandang babae ng makakain. ngunit walang maibigay ang mga tao sapagkat salat din sila sa pagkain. isang bata ang lumapit sa magandang babae at nagbigay ng kapiranggot na makakain. pagpasensyahan na daw niya ito dahil iyon na lamang ang natitira niyang pagkain. napangiti ang babae at kinuha ang pagkaing inabot ng bata. pinanood ng bata ang babae habang ito ay kumakain. pagkatapos kumain, tinanong ng babae ang bata kung bakit nila nasabing salat sila sa pagkain samantalang marami namang bunga ang kanilang mga punong-kahoy. ikinuwento ng bata sa babae na lason ang mga bungang ito. napangiti ang babae at umiling ito. pumitas siya ng bunga at pinisil ito hanggang sa lumabas ang laman. bago pa man napigilan ng bata ang babae ay naisubo na nito ang puting laman ng bunga. nagtaka ang bata sapagkat walang nangyari sa babae; sa halip nakangiti nitong ibinigay ang prutas sa bata na siya namang tinikman din ang bunga. masarap at manamis-namis ang prutas. sa tuwa ng bata ay napasigaw ito at tinawag ang mga kapitbahay upang matikman din nila ang prutas. nagsilabasan ang mga taong bayan. noong una ayaw nilang paniwalaan ang bata ngunit di naglaon ay tinikman din nila ito at napag-alaman ngang matamis ang bunga. hinanap nila ang magandang babae upang pasalamatan ngunit wala na ito. naniniwala silang tinanggal ng mahiwagang babae ang lason sa mga bunga. simula ang dating "lason" ay naging "lansones".
alamat ng buod ng lansones