Usted buscó: sa araw kasi na ito ay may pupuntahan kami ni... (Tagalo - Inglés)

magandang umaga,pagpasensyahan niyo po ang hindi ko pagpasok sa araw na ito dahil may pupuntahan akong importante
because i'm going somewhere important

ang natutunan ko sa araw na ito ay lumawak ang aking pag iisip
that's what i learned today in science

ang timpla na ito ay may iba kang makikitang laki
ang mixture na ito ay may ibat iba kang makikitang size

pinapangako ko mula sa araw na ito ay iiwasan kona umabsent. magiging responsibly din ako sa mga binibigay na activities at performance task at mga assignment
i promise from this day forward i will avoid absenteeism. i will also be responsible for assigned activities and performance tasks and assignments

ang daan na ito ay may patotunguhan ngunit kung may lubak kang madaanan imbis mag minor idiin mo pa ang selenyador mo pa ang selenyador
this road has a destination but if you have a pothole to go through instead of minor emphasis on the selenyador.

ang natutunan ko sa subject na ito ay kailangang mag exercise sa araw araw at kailangan natin itong haluan ng healthy diet kailangang kumain ng sapat at mga masustansiyang pagkain
english

anghel ng diyos, ang aking guardian mahal na tuntunin at pag-ibig, ang tiwala sa akin dito man sa araw na ito ay sa aking tagiliran sa liwanag at bantay sa tuntunin at mga gabay
angel of god , my guardian dear to whom god's love , trust me here ever this day be at my side to light and guard to rule and guide

ang pag-aaral na ito ay may kaugnayan sa mga mag-aaral ng abm habang nakakakuha ito ng kanilang kakayahang sa mga tuntunin ng mga pagbabansang transaksyon
this study is relevant to the abm students as it gain their competence in terms of balancing transactions

ang muling pagkabuhay ng ating panginoon ay isang mabisang aliw para samga mananampalataya anoman ang ating painag daraanan sa buhay na ito ay may katiyakan tayoy iililigtas ng panginoon dahil na pagtagumpayan niya ang kamatayan na siyan humahadlang para sa buhay na walang hanggan. at kung ito ay kaniyang ipinag kakaloob na kaniya namay napagtaguympayan kaya niyang ipagkaloob ang anomang buhay na ating pangakuan sa kasalukuyan maging para sa ating kinabukasan
ang muling pagkabuhay ng ating panginoon ay isang mabisang aliw para samga mananampalataya anoman ang ating painag daraanan sa buhay na ito ay may katiyakan tayoy iililigtas ng panginoon dahil na pagtagumpayan niya ang kamatayan na siyan humahadlang para sa buhay na walang hanggan. at kung ito ay kaniyang ipinag kakaloob na kaniya namang napagtaguympayan kaya niyang ipagkaloob ang anomang bagay na ating pangangailangan sa kasalukuyan maging para sa ating kinabukasan

ika pitong araw ng aming ojt, pinag photocopy nila kami at tinuruan iarrange yung mga paper works na isusubmit nila sa dilg. habang wala akong ginagawa ay nakinood na lamang ako ng youtube kay sir nimuel na staff din ng mpdc. kaarawan din ni sir nimuel sa araw na ito at nag order sya ng palabok, friedchicken at iba pa, para may maipa blowout siya o maihanda sa birthday nya. pinakain kami ni sir nimuel at sinabing huwag daw kaming mahiya. masaya ang kaarawan niya dahil sa mga ibang staff na naki
on the seventh day of our ojt, they photocopied us and taught me the paper works that they would submit to dilg. while doing nothing, i just turned my attention to sir nimuel who is also a staff member of the mpdc. sir nimuel's birthday is also today and he ordered spice, friedchicken and so on, so he could blowout or prepare for his birthday. sir nimuel fed us and told us not to be shy. happy birthday to the other staff

kabanata 14 sa kabanata na ito ay may țsang taong msituturing na mahiwaga sa paningln ng iba pang katapatan niya ay nagtataglay ng pag-iisip at pananaw sa buhay na kakaiba sa nakakarami.słya ay walangiba kundd si don anastacio o mas kilala sa pangalang pilosopong tasyo.lsang araw naman ay bagamaťt masama ang panahon ay mapapansing hindi masaya si pilosopong tasyo ito ay nakikilala siva ay may inintay na at ito ay isang malaking unos. kabanata 15 dito naman sa kabanatang ito ay natukoy ang mga sakrjst
kabanata 14 sa kabanata na ito ay may țsang taong msituturing na mahiwaga sa paningln ng iba sapagkat siya ay nagtataglay ng pag iisip at pananaw sa buhay na kakaiba sa nakakarami.słya ay walangiba kundd si don anastacio o mas kilala sa pangalang pilosopong tasyo.lsang araw naman ay bagamaťt masama ang panahon ay mapapansing nilang masaya si pilosopong tasyo ito ay sapagkat siva ay may inîintay at ito ayang malaking unos. kabanata 15 dito naman sa kabanatang ito ay natukoy ang mga sakrjst

ang roast speech na ito ay para sa isang mabuting kaibigan,na siyang nagpapasaya sa akin kung ako ay may problema at malungkot.she is evelyn a.k.a mensoy.si evelyn ay maganda ang kaniyang ganda ay nag iisa,walang katulad.kung may problema ang mga kaibigan niya palagi siyang nandyan upang pumayo.
this roast speech is for a good friend, who makes me happy when i am in trouble and sad. his friend was always there to advise.

nagkamali ng utos sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.
sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.