Vous avez cherché: katubigan (Cébouano - Tagalog)

ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, ug ang suba magakakunhod ug momala;
kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

ang mga patay nanagkurog gikan sa ilalum sa katubigan, ug ang mga pumoluyo niana.
ang mga patay ay nanginginig sa ilalim ng tubig, at ang mga nananahan doon.

ang katubigan iyang gilibutan ug usa ka utlanan, hangtud sa mga utlanan sa kahayag ug kangitngit.
siya'y gumuguhit ng isang hangganan sa ibabaw ng tubig, hanggang sa pinagsasalikupan ng liwanag at kadiliman.

ang katubigan mitago sa ilang kaugalingon ug nangahimo ingon sa bato, ug ang ibabaw sa kahiladman natibugol.
ang mga tubig ay nakukubling gaya ng bato, at ang ibabaw ng kalaliman ay namumuno.

apan paagay-aya ang justicia sama sa katubigan, ug pasalanapa ang pagkamatarung sama sa usa ka dakung sapa.
kundi bumugso ang katarungan na parang tubig, at ang katuwiran na parang malakas na agos.

kinsa ba kini nga mitubo sama sa suba sa nilo, kansang katubigan nanagsapo-sapo ingon sa kasubaan?
sino itong bumabangon na parang nilo na ang mga tubig ay nagiinalong parang mga ilog?

ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

ang imong mga maggagayong nagdala kanimo ngadto sa dagkung katubigan: ang hangin sa timogan nagbungkag kanimo sa taliwala sa kadagatan.
dinala ka ng iyong mga manggagaod sa malawak na dagat: binagbag ka ng hanging silanganan sa kalagitnaan ng dagat.

ang katubigan nakakita kanimo, oh dios; ang katubigan nakakita kanimo, sila nangahadlok: ang mga kahiladman usab nangurog.
nakita ka ng tubig, oh dios; nakita ka ng tubig, sila'y nangatakot: ang mga kalaliman din naman ay nanginig.

laglagon ko usab ang tanang mga mananap didto gikan sa daplin sa dagkung katubigan; ni samokon pa sila sa tiil sa tawo ni samokon sila sa mga kuko sa mga mananap.
akin din namang lilipuling lahat ang mga hayop niyaon mula sa siping ng maraming tubig; at hindi na lalabukawin pa man ng paa ng tao, o ang kuko man ng mga hayop ay magsisilabukaw sa mga yaon.

ang katubigan nanaglimis kanako, bisan pa hangtud sa akong kalag; ang kahiladman nanaglibut kanako; ang mga lusay nanagputos sa akong ulo.
kinukulong ako ng tubig sa palibot hanggang sa kaluluwa; ang kalaliman ay nasa palibot ko; ang mga damong dagat ay pumilipit sa aking ulo.

ang imong inahan sama sa usa ka balagon, diha sa imong dugo, nga natanum sa daplin sa katubigan: kana nagmabungaon ug puno sa mga sanga tungod sa daghang katubigan.
ang inyong ina ay parang puno ng ubas sa iyong dugo, na natanim sa tabi ng tubig: siya'y mabunga at puno ng mga sanga, dahil sa maraming tubig.

ang hulaw anaa sa ibabaw sa iyang katubigan, ug sila mahimong mamala; kay kini mao ang yuta sa mga larawan nga linilok, ug sila mangabuang sa ilang mga dios-dios.
ang pagkatuyo ay nasa kaniyang tubig, at mangatutuyo; sapagka't lupain ng mga larawang inanyuan, at sila'y mga ulol dahil sa mga diosdiosan.

ang katubigan maoy nakapadaku niana, kahiladman maoy nagpatubo niana: ang mga suba niana nagadalagan libut sa iyang gitamnan; ug kana nagpadala sa iyang kasapaan ngadto sa tanang kakahoyan sa kapatagan.
kinakandili siya ng tubig, pinalalaki siya ng kalaliman: ang kaniyang mga ilog ay nagsisiagos sa palibot ng kaniyang kinatatamnan; at kaniyang pinaaagos ang kaniyang mga bangbang ng tubig sa lahat ng punong kahoy sa parang.

busa si josue miadto, ug kuyog kaniya ang iyang tanang katawohan-nga-iggugubat, ug dihadiha ming-asdang kanila didto sa katubigan sa merom.
sa gayo'y biglang naparoon si josue, at ang buong bayang pangdigma na kasama niya, laban sa kanila sa tabi ng tubig ng merom, at dumaluhong sila sa kanila.

ang mga panganod sa kalangitan ingon og moawas, mga timailhan nga hapit na mohunong ang ulan, sama sa gugma dili ka makapahunong, paddle bisan kung nahibal-an nimo nga masakitan ka. ingon sa makapahimuot sa igdulungog, ang tagsatagsa ka tinulo maoy usa ka alawiton; ug ikaw nagasayaw sa kalipay sa katubigan: diin anaa ang baha sa gugma, ikaw nagalangoy. ang ulan mihunong na, ug ikaw gitabonan sa kasubo, ug ang imong kasingkasing daw anaa sa kahiladman sa dagat. ang imong pahiyom ug pahiyom nahuman na,
ang mga ulap sa langit ay tila naghahabulan, senyales na papatak na ang ulan, parang pag ibig na hindi mo mapigilan, tumampisaw ka kahit alam mong ika’y masasaktan. dagunot nito’y parang kaysarap sa pandinig, bawat patak ay piyesa ng himig, at ikay’y sumayaw sa ligaya ng tubig, nilangoy mo kung saan ang baha ng pag ibig. tumila ang ulan at ika’y nabalot ng lungkot, at ang puso mo’y wari’y nakulong sa laot. tumingala ka sa langit at ngiti mo’y nalukot tapos na ang laro, ika’y