Vous avez cherché: pluvon (Espéranto - Italien)

mi ŝatas pluvon kaj neĝon.
mi piacciono la pioggia e la neve.

Ĉar la vetero minacas pluvon, ni devas eliri kun la ombrelo.
poiché il tempo minaccia pioggia, dobbiamo uscire con l’ombrello.

por doni pluvon sur teron, kie neniu trovigxas, sur dezerton senhoman,
per far piovere sopra una terra senza uomini, su un deserto dove non c'è nessuno

oni atendadis min kiel la pluvon, kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.
mi attendevano come si attende la pioggia e aprivano la bocca come ad acqua primaverile

kaj denove li pregxis; kaj la cxielo donis pluvon, kaj la tero ekproduktis sian frukton.
poi pregò di nuovo e il cielo diede la pioggia e la terra produsse il suo frutto

li kovras la cxielon per nuboj, pretigas por la tero pluvon, kreskigas sur la montoj herbon.
egli copre il cielo di nubi, prepara la pioggia per la terra, fa germogliare l'erba sui monti

bonfaran pluvon vi versxis, ho dio, sur vian heredon, kaj kiam gxi perdis la fortojn, vi gxin vigligis.
la terra tremò, stillarono i cieli davanti al dio del sinai, davanti a dio, il dio di israele

kaj mi faros ilin kaj la cxirkauxajxon de mia monteto objekto de beno, kaj mi sendados pluvon en gxia tempo, tio estos pluvoj de beno.
farò di loro e delle regioni attorno al mio colle una benedizione: manderò la pioggia a tempo opportuno e sarà pioggia di benedizione

kaj samuel ekvokis al la eternulo, kaj la eternulo donis tondrojn kaj pluvon en tiu tago; kaj forte ektimis la tuta popolo la eternulon kaj samuelon.
samuele allora invocò il signore e il signore mandò subito tuoni e pioggia in quel giorno. tutto il popolo fu preso da grande timore del signore e di samuele

pafilon vi certe povas uzi kaj eltenas malvarmon kaj pluvon, - sed se vi komencas delirbabili, tiukaze vi restos hejme. ni siavice provizos la viandon.
beh, volevo solo dire che sai ancora come si porta il fucile e sai sopportare la pioggia e il freddo ma che tu sia dannato se cominci a sproloquiare, allora dovrai startene a casa e ci occuperemo noi della selvaggina.

cxar tiele diras la eternulo:vi ne vidos venton kaj vi ne vidos pluvon, kaj tamen cxi tiu valo plenigxos de akvo, kaj vi trinkos, kaj ankaux viaj apartenantoj kaj viaj brutoj.
perché dice il signore: voi non sentirete il vento né vedrete la pioggia, eppure questa valle si riempirà d'acqua; berrete voi, la vostra truppa e le vostre bestie da soma

cxar la tero, kiu entrinkis la pluvon, sur gxin ofte venantan, kaj produktas kreskajxojn, tauxgajn por tiuj, pro kiuj gxi ankaux estas kultivata, ricevas benon de dio;
infatti una terra imbevuta della pioggia che spesso cade su di essa, se produce erbe utili a quanti la coltivano, riceve benedizione da dio

cxar tiele diras la eternulo, dio de izrael:la faruno en la vazo ne konsumigxos, kaj la oleo en la krucxo ne mankos, gxis la tago, kiam la eternulo donos pluvon sur la teron.
poiché dice il signore: la farina della giara non si esaurirà e l'orcio dell'olio non si svuoterà finché il signore non farà piovere sulla terra»

"kaj etelredo, kiu havis nature kuraĝan koron kaj kiu estis nun des pli forta pro la potenco de la vino kiun li trinkintis, ne plu prokrastis alparoli la ermiton, kiu havis, verdire, obstinan kaj malican karakteron, sed, sentante la pluvon sur siajn ŝultrojn, kaj timante pligrandiĝon de la ŝtormo, levis senhezite sian klabon, kaj, per batoj, rapide faris malfermaĵon por sia gantita mano en la lignaĵoj de la pordo; kaj nun tirante fortege, li tiel fendis kaj frakasis kaj disigis ĉion ke la bruo de la seka kaj kavsona ligno forsendis eĥoan alarmsignalon en la tutan arbaron."
«ed etelredo, ch'era per natura un cuor prode e che ora era anche fortissimo, a ragione dell'efficacia del vino bevuto, non perse più tempo a parlamentare coll'eremita, che, per verità, era ben ostinato e malizioso, ma sentendosi addosso la pioggia, e temendo che la tempesta da un momento all'altro scoppiasse, alzò senz'altro la sua mazza e con alcuni colpi s'ebbe in un momento aperta la via alla sua mano inguantata di ferro e così, tirando vigorosamente a sè, fece scricchiolare, fendersi, andare in pezzi tutto, in tal modo che il rumore del legno secco e scrocchiante portò lo spavento e fu ripercosso da un punto all'altro della foresta.»