Hai cercato la traduzione di ang pang apat na aral ko sa korea... da Tagalog a Inglese

pang apat na anak
i am the fourth child

ako ay pang apat na bunso sa magkakapatid
i'm only four in six siblings

pang-apat na taong kolehiyo
committee

pang-apat ako sa apat na magkakapatid
i'm fourth among six siblings

ano ang natutunan ko sa pag aral ko ng als
english

kung sino mauna kumain ng isa sa kanya ang pang apat
whoever comes first is to him

para siyang pangatlo o pang-apat na date natin.
that seems like a third or fourth date kind of thing.

ahh ok sana marahay nako pang apat na aldaw.na kaya nunean makatulog payo ko dae pako nakakalinig lamang kaya dae ako nakakaonline din
ahh ok sana marahay nako pang apat na aldaw.na kaya nunean makulog payo ko dae pako nakakalinig lamang kaya dae ako nakakaonline din

karamihan sa mga rumosponde ay nasa edad na 19 years old na umabot sa 26 na katao at ang sumunod naman ay nasa edad na 18 years old na may bilang na 15 at umabot ng sampu na nasa edad na 20 at ang pang apat naman ay nasa edad na 21 na umabot sa pitong katao at ang pinakamababa naman ay nasa edad na 17 at 22 na umabot sa tig isang katao
most of the respondents were at the age of 19 years old which reached 26 people and the next was at the age of 18 years old with a number of 15 and reached ten who were at the age of 20 and the fourth was at the age of of 21 to seven people and the lowest at the age of 17 and 22 to one person each

dalawang salita na laging sinasabi mo labing apat na letra na paulit ulit na sumasagi sa isip ko bagay na pinaramdam mo sa isang tulad ko nawala kang pake kung nasasaktan na ko nang dahil sayo diba binabaliwala mo lang naman ako kaya sinasabi ko sa sarili ko na iiwas na ko na wag ko nang pakialaman ang buhay mo na kailangan ng umiwas at lumayo sayo subalit sa ginagawa ko lalo ko lang pinapahirapan ang sarili ko bakit ba kelangan kong gawin lahat ng ito kung nasasaktan lang din ako
two words that you always say fourteen letters that repeatedly haunt my mind things that make you feel for someone like me i don't want to interfere with your life anymore i need to avoid and stay away from you but in what i do i only make myself more difficult why do i have to do all this if i am just hurting too

pang apat na araw ngh aming ojt, wala silang masyadong pinagawa sa akin kaya't nagbasa basa na lamang ako ng libro partungkol sa binmaley. sa buong araw ay pagbabasa ng libro, pagsusulat at pagdradrawing pati na rin ang pagsagot sa landline ang aking mga nagawa sa araw na ito.
for the next four days or so, they didn't do much to me so i just read a book about binmaley. all day long reading books, writing and drawing as well as answering the landline were my accomplishments today.

c/pang apat na araw ngh aming ojt, wala silang masyadong pinagawa sa akin kaya't nagbasa basa na lamang ako ng libro partungkol sa binmaley. sa buong araw ay pagbabasa ng libro, pagsusulat at pagdradrawing pati na rin ang pagsagot sa landline ang aking mga nagawa sa araw na ito.
c / four days later, they didn't do much to me so i just read a book about binmaley. all day long reading books, writing and drawing as well as answering the landline were my accomplishments today.

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay