検索ワード: nagatubod nga tubig (セブアノ語 - タガログ語)

init nga tubig
masakit sa puwet

ug pagapatyon niya ang usa sa mga langgam sa usa ka tadyaw nga yuta sa ibabaw sa nagaagay nga tubig.
at papatayin ang isa sa mga ibon sa isang sisidlang lupa sa ibabaw ng tubig na umaagos:

ang tambag diha sa kasingkasing sa tawo ingon sa halalum nga tubig, apan ang usa ka tawo nga may salabutan magatimba niini.
payo sa puso ng tao ay parang malalim na tubig; nguni't iibigin ng taong naguunawa.

magpakuha kita karon ug diyutay nga tubig, ug manghimitiis kamo sa inyong mga tiil, ug magpahulay kamo sa ilalum sa kahoy;
itulot mong dalhan kayo rito ng kaunting tubig, at maghugas kayo ng inyong mga paa, at mangagpahinga kayo sa lilim ng kahoy.

ug ang sulogoon midalagan sa pagsugat kaniya, ug miingon: paimna ako, nangamuyo ako kanimo, ug diyutay nga tubig sa imong banga.
at tumakbong sinalubong siya ng alilang katiwala na sinabi, makikiinom ako ng kaunting tubig sa iyong banga.

ug nahitabo sa pagkabuntag, sa hapit na ang panahon sa paghalad, nga, ania karon, may miabut nga tubig sa alagian sa edom, ug ang yuta napuno sa tubig.
at nangyari, sa kinaumagahan, sa may panahon ng paghahandog ng alay, na, narito, humuho ang tubig sa daan ng edom, at ang lupain ay napuno ng tubig.

ug kini nahitabo; kay siya mibangon pagsayo sa pagkaugma ug gipuga ang balhibong tanan, ug napuga ang tun-og nga diha sa balhibo, usa ka panaksan nga tubig.
at nagkagayon: sapagka't siya'y bumangong maaga ng kinaumagahan, at hinigpit ang buong balat, at piniga ang hamog sa balat, na isang tasang malaki ng tubig.

ang babaye miingon kaniya, "senyor, ikaw wala ganiy arang ikatimba, ug ang atabay lalum; asa man nimo kuhaa kanang imong buhi nga tubig?
sinabi sa kaniya ng babae, ginoo, wala kang sukat isalok ng tubig, at malalim ang balon: saan nga naroon ang iyong tubig na buhay?

ako mibangon sa pag-abli alang sa akong hinigugma; ug ang akong mga kamot nagtulo sa mirra, ug ang akong mga tudlo sa mirra nga tubig, ibabaw sa mga kalaptan nga trangka.
ako'y bumangon upang pagbuksan ang aking sinta; at ang aking mga kamay ay tutulo ng mira, at ang aking mga daliri ng malabnaw na mira. sa mga tatangnan ng trangka.

kay sa pagkatinuod, magaingon ako kaninyo, nga bisan kinsa nga magahatag kaninyog bisan usa na lang ka kabo nga tubig aron ipainom kaninyo tungod kay nagadala kamo sa ngalan ni cristo, dili gayud siya mawad-an sa iyang balus.
sapagka't ang sinomang magpainom sa inyo ng isang sarong tubig, dahil sa kayo'y kay cristo, katotohanang sinasabi ko sa inyo, na hindi mawawala sa anomang paraan ang ganti sa kaniya.

ania ako nagatindog duol sa atabay sa tubig ug mahitabo unta nga ang dalaga nga moanhi aron sa pagkalos ug tubig, ug moingon ako kaniya: hatagi ako, nagaampo ako kanimo, ug madiyutay nga tubig nga ilimnon gikan sa imong banga.
narito, nakatayo ako sa tabi ng bukal ng tubig; at mangyari, na ang dalagang lumabas na umigib na aking pagsasabihan, makikiinom ako sa iyo ng kaunting tubig sa iyong banga;

mahitungod sa langgam nga buhi, kini kuhaon niya, ug ang kahoy nga cedro, ug ang mapula, ug ang hisopo, ug kini sila ituslob niya, ug ang langgam nga buhi, sa dugo sa langgam nga gipatay sa ibabaw sa nagaagay nga tubig.
tungkol sa ibong buhay, ay kaniyang kukunin at ang kahoy na cedro, at ang grana at ang hisopo, at babasain pati ng ibong buhay, sa dugo ng ibong pinatay sa ibabaw ng tubig na umaagos:

ug ang pulong ni jehova miabut kanako sa ikaduha, nga nagaingon: unsay nakita mo? ug ako miingon: nakita ko ang nagabukal nga tubig sa caldero; ug ang nawong niini gikan sa amihanan.
at ang salita ng panginoon ay dumating sa akin na ikalawa, na nagsasabi, ano ang iyong nakikita? at aking sinabi, ako'y nakakakita ng isang palyok na pinagpapakuluan; at paharap sa hilagaan.

sa takdol nga bulan, usa ka katahum makita, sa atubangan sa suba nga puno sa kangitngit, sa iyang mga mata mailhan, mga pulong sa gubat. atubangan sa suba iyang giatubang, gilibotan sa mga alitaptap, samtang ang kangitngit migakos, daw bituon nga nagkidlap-kidlap, sa lawom nga tubig siya nagsulti. anam-anam nga naglakaw padulong sa kahiladman, samtang nagwagtang sa kasakit nga naghambin, nangita ug kalinaw sa tubig nga ngitngit, ang kahilom nga naghari daw naghimo.
sa kabilugan ng buwan, isang dilag ang masisilayan, sa harap ng ilog na puno ng kadiliman, sa kanyang mata malalaman, mga salitang nag digmaan. sa harap ng ilog siyay nakaraharap, napapalibutan ng mga alitaptap, habang ang dilim ay yumayakap, tila siyay isang bituin na kumikislap, sa malalim na tubig siya’y nakikipag usap. unti unting naglalakad patungo sa malalim, habang tinatanggal ang sakit na kinikimkim, naghahanap ng kapayapaan sa tubig na madilim, katahimikan ang namayani tila nagpapa