検索ワード: baka kunin niya ang mga bata at ilayo niya sa akin (タガログ語 - 英語)

baka kunin niya ang mga bata at ilayo niya sa akin
baka kukunin niya ang bata at ilayo sa akin

napalapit na ang mga bata sa akin.
you have come close to me

ang mga bata at pinakamahalaga sa kanilang mga magulang
the children are very precious to their parents

habang pinipigilan niya ang mga bata kay rachel
while he withheld children from rachel

iiwanan nila sa akin ang mga bata
leave me

hindi ko hahayaang walang natutunan sa akin ang mga bata
pota

kaya ito ang pinili ko is mahal ko ang mga bata at nararamdaman ko na magiging mabuti akong guro someday
so this is what i chose is i love children and i feel that i will be a good teacher someday

para sa akin pariho lang sila dahil ang awtor ng bibliya ang nag papahitawig sa atin na dapat tularan natin ang mga kabutihang ginawa niya sa ating mundo
for me they are the same because the author of the bible conveys to us that we should emulate the good things he has done in our world. minomotivate na tayu na piliin ang tamang landas na dapat nating tahakin.

sa nakikita ko sa larawan ay tinuturuan niya ang kaniyang anak.katulad na lang ngayong may pandemic kinakailangan tutukan at turuan ang mga bata ngayon lalo na at nagsimula na ang mga klase nila.kinakailangan din nilang gabayan ito para matuto kahit wala sa paaralan
from what i see in the picture, he is teaching his child. it is just like now that there is a pandemic, it is necessary to focus and teach the children now, especially since their classes have started. they also need to guide them to learn even when they are not in school.

nagbibigay ng mahahalagang pagkatuto ang pag-aaral at kapag sarado ang mga paaralan, nawawalaan ng mga pagkakataon ang mga bata at kabataan para sa paglaki at pag-unlad.
schooling provides essential learning and when schools close, children and youth are deprived opportunities for growth and development.

linisan natin ang ating mga barangay upang upang maiwasan natin ang mga bacteria nadumu dulot ng mga sakit sa mga bata at ang ating bakuran dapat malinis at siguro din ang ating kinakain ay malinis rin kaya talaga natin yung mga prutas at gulay ng mabuti
linisan natin ng kada barangay upang maiwasan ang mga bacteria tumutulo upang magkaroon tayo ng mga sakit at yung mga bata at ang ating bakuran dapat malinis at siempre ang pagkain natin dapat malinis kaya't linisan natin ang mga kabarangay at alagaan ng prutas at saka mga gulay ng mabuti

well, nandiyan ang aking madaling upuan nakaupo lang marami na akong oras iniisip ang perpektong pag ibig na ito alam kong sa iyo at sa akin at kung gaano ako kamahal yung lumang picture sa dingding ng ikaw at ako at ang mga bata ang pinakapaborito kong panahon sa buhay nandito na ako sa tinitirhan namin walang lugar tulad ng tahanan walang lugar tulad ng tahanan tinamaan lang ako nito habang papaalis ako walang lugar tulad ng tahanan mula sa kwarto amoy pabango ako paborito kong uri ng suot mo
mangyan

pag dating ko sa bist morning nagkaisa kami s gym para sa nstp.pagkatapos ng prayer kaming lahat din nag proceeds kami about sa pg basa sa maikling kwento dapat basahan natin ang mga bata at kwentuhan dapat ayusin natin ang pagsasalita para maka intindi maayus ang mga bata sa kwento at tulongan din natin sila sa letra o alphabet pagktapos sa pagturo sa mga bata sa mga alphabet at turuan din natin sila mag sulat .pagktapos turuan natin din sila sa pgbasa dahan dahan ang mga bata ..turuan din nati
when i arrived at bist morning we joined the gym for the nstp. in the story and we also help them with the letter or alphabet after teaching the children the alphabet and also teach them to write. then we also teach them to read slowly the children .. we will also teach

ang mga payo, gabay, at mga karaansan niya bilang guro ay ibinahagi niya sa akin ng walang pag aalinlangan. hindi ko malilimutan ang pagiging maalaga niya. palagi niya akong sinasabihan na ang pagiging guro ay hindi lamang isang propesyon bagkos isa itong trabaho na kailan man ay hindi malilimutan. ang guro ay pangalawang ina sa mga bata, tayo ang humuhubog sa kanilang karakter at bilang isang guro tugkulin natin na mabigyan sila ng karunungan at tamang asal ng pakikitungo sa kapwa. isa siyang i
his advice, guidance, and insights as a teacher he shared with me unquestionably. i will never forget his carelessness. he always told me that being a teacher is not just a profession but it is a job that will never be forgotten. the teacher is a second mother to children, we shape their character and as a teacher we will be able to give them wisdom and proper manners of dealing with others. he is an i

pag ka bata ang pag uusapan una kong iisip ang pag lalaro. dahil noong bata ako yun lang ang nag papasaya sa akin ng bata ako, mga laro sa daan mga puter, mga laruan katulad ng barbie at lutu lutuan, mga pambansang laro at kung ano ano pang mga gawain ang mga iisip ko dahil minsan lang maging bata at hindi pa masyadung alam ang mga tama ata mali .basta kung saan ako sasaya doon ako.
when i was a kid i talked about playing. because when i was a kid it was just fun for me as a kid, road games, toys like barbie and cookery, national games and what other activities i thought about as a kid and not knowing too much about what is right or wrong.

nagkamali ng utos sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.
sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.