検索ワード: mahirap magmahal ng taong hindi naman maging fair (タガログ語 - 英語)

mahirap magmahal ng taong hindi ka mahal
paano mahalin ang taong di kamahal mahal

mahirap magtiwala sa taong hindi naman totoo
it's hard to trust someone who isn't real

magmahal ka ng taong hindi ka mahal
do not love the person you do not love

mahirap magmahal ng isang taong iba ang mahal
english

ang hirap magkagusto ng taong hindi ka naman gusto
it's hard to love someone you don't love

ang sarap magmahal ng taong mahal kadin
ang sarap magmahal ng taong mahal

mag mahal ka ng taong hindi gwapo pero mabait
mag mahal ka ng lalaking masipag

mabuti pa ang mag isa kaysa magtiwala sa taong hindi naman pala mapagkatiwalaan
it's better to be alone than to be with a bad person

ang hirap mag mahal ng taong hindi ikaw ang mahal
ang hirap mag mahal ng taong hindi ikaw ang mahal

alam mo pede ka rin palang magmahal ng taong hindi mo pa nakikita ibig sabihin ay kahit chat lang tumatagos sa aking puso
you know you also love someone you've never seen mean that even a chat just penetrates my heart

ito yung mga klase ng taong hindi nag iisip kung mabuti ba o masama
these are people who don't care if it's good or bad.

hindi ko kailangan ng taong hindi ako gustu at mas lalong hindi ko kailangan ng taong nagkukunuwaring gustu ako
i don’t like people i don’t like either

ayaw kunang magmahal ng taong hindi naman tayo senesoryuso.. ayaw kuna pang ipagkait yong sarili ko gusto kunang mag bagong buhay sto kunang lumayo at tanggapin na hondi talaga ako para sa kanya gusto kunang baguhin yong ang buhay ko na hindi na masaktan pa
dont kuna mag mahal sa taong hindi tayo seneseriuso.. gusto kunaayo at accept that hondi talaga ako for him want kuna to change yong my life which no longer hurt yet

kung saan nagmula ang pangalan ng mayamang lalawigang batangan na ngayo’y lalong kilala sa tawag na batanggas, ay siyang inihahayag ng maikling alamat na ito. matagal nang panahon ang nakalilipas, nang ang isang pangkat ng mga kastila ay maglibot sa isa sa mga lalawigan sa may timog sa gitnang luzon. nang mga panahong iyon ay wala pang mga sasakyang kagaya ng awto, trak o diyep na tulad ngayon, kaya ang nagsisipaglibot na pangkat ng mga kastilang iyon ay nagsisipaglakad lamang. nakaratig sila sa mga pook na naggugubat sa sari-saring halaman at sa kapatagang tinutubuan ng iba’t-ibang punongkahoy. doon sila nakakita ng mga puno ng kape, kakaw, abokado, suba, dalandan, dayap at kalamansi. tangi sa kagandahan ng kailikasang iyan, ang mga kastilang iyon ay nakarating pa rin sa isang malinaw na batis na may kaaya-ayang ugos ng tubig. kaya’t libang na libang sila sa magagandang tanawin na kanilang namamasdan hanggang sa makarating sila sa isang pook na napakadalang ang bahay. sa kababaan ng paglalakbay, ang pulutong na mga kastila yaon ay inabot ng matinding gutom. sa gayon ay nagpatuloy pa sila sa paglalakad, sapagka’t hangad nilang makasumpong ng taong mahihingian nila ng kahit kaunting pagkain. hindi naman natagalan at sa kakalakad nila ay nakarating sila sa isang pook na may ilang taong gumagawa ng batalan ng isang bahay. hindi nalalaman ng mga kastila na ang nagsigawa ng nasabing batalan ay pawing bataris lamang, na ang ibig sabihin ay walang upa ang nagsisigawang mga anluwage. iyan ay isang kaugalian ng mga pilipino sa diwa ng kusang pagtutulungan, na maipagmamalaki sa dulong silangan. ang mga kastila ay lumapit sa mga taong yaon, na sa palagay nila ay mababait at mapitagan. hindi naming nagakabula ang kanilang palagay, sapagka’t nang mapansin ng mga iyon na sila ay pagod at gutom ay binigyan sila ng pagkain. gayon na lamang ang kanilang pasasalamat at habang sila’y nagkakainan ay sila-sila na rin ang nag-uusap tungkol sa kagandahang loob ng mga pilipino. nang ang mga kastila ay makakain, bago umalis at nagpaalam ay magalang na nagtanong ang pinakapuno nila sa mga tao: - “como, se llama esta provincial?” bagama’t ang itinatanong ng punong kastila ay kung ano ang pangalan ng lalawigang iyon, sa dahilang ang tanong ay binigkas sa wikang kastila, ay hindi siya naunawaan ng mga tao. ang akala naman ng punong anluwage ang itinatanong niyon ay kung ano ang kanilang ginagawa, kaya siya ang nangahas na sumagot: - batalan, senyor. - batalan? – ulit ng tanong ng pinunong kastila. sabay-sabay na tumango ang kaharap na mga tao kaya’t ang akala ng pinuno ay iyon na ang ngalan ng lalawigan. hanggang sa umalis ay inusal-usal ang salitang batalan. nang dumating sila sa kanilang kuwartel, dahil sa kalituhan sa kauusal sa salitang “batalan” ang naibigay tuloy sa kanilang pinakamataas na puno ay ang katagang batangan. at mula nga noon iyon na ang naging pangalan ng nasabing lalawigan, na kaya lamang napalitan ng bantanggas ay sa dahilan sa ating salitang batangan ay hindi mabigkas na mabuti ng mga kastila.
ang alamat ng batangas