検索ワード: makarinig (タガログ語 - 英語)

hindi makarinig
can't hear

hindi ako makarinig
bige

hindi makarinig sa socket
could not listen on the socket

umiyak ako ng wlaang makarinig
i'm crying at night

tipong ayaw nilang may makarinig.
like they don't want anyone to hear.

sira ang cellphone ko di makarinig. i
my cellphone is broken

hindi na ako makarinig ng boses ng pag-ibig
no more moves the mouth of her.

no ayoko makarinig na masasakit na salita galing sayo
no ayoko makarinig na masasakit na salita galing sayo

ayuko na makarinig ng kahit anong panunumbat galing sayo
ayuko na makarinig ng kahit anong panunumbat galing sayo

wag mo akong istorbohin para hind ka makarinig ng masasakit na salita
don't bother me

nakakagalak makarinig ng mga ganoong salita galing sa mga taong naniniwala sakin
glad to hear such words

naiinis ba tayo sa salita ng diyos sa atin? galit ba tayong makarinig na tayo ay makasalanan?
do we resent god's word to us? do we hate to hear that we are sinful?

oo sapamamagitan ng pakikisalamuha sa tao maaari siyang makarinig at maka kita ng mga bagay na maari nyang matutunan at magagamit niya iyon sa tuwing makikipag usap sa tao
oo sapamakinabang ng pakikisalamuha sa tao na magagawa niyang makinig at maka kita ng mga bagay na maari nyang matutunan at magagamit niya iyon sa tuwing makikipag usap sa tao.

unang pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng sampalok. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hahanapin ko ang nawawalang ulan,” sagot ng sundalong patpat habang inaayos ang papel na sombrero. “pero hindi hinahanap ang ulan,” nagtatakang nagkamot ng tuktok ang sampalok. “dumarating ito kung kailan gusto.” “kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang ayaw dumalaw ng ulan,” sagot ng sundalong patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat. ikalawang pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng manok. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hahanapin ko ang nakalimot na ulan,” sagot ng sundalong patpat habang nagpupunas ng pawis na tumatagaktak. “pero hindi hinahanap ang ulan,” nagtatakang tilaok ng manok. “dumarating ito kung tinatawagan at dinasalan.” “kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang hindi makarinig ang ulan,” sagot ng sundalong patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat. ikatlong pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng bundok. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hinahanap ko ang nawawalang ulan,” sagot ng sundalong patpat habang hinihimas ang kabayong humihingal. “matagal nang umalis dito ang ulan,” paliwanag ng kalbong bundok. “nagtago sa pinakamataas na ulap.” “kung gayon, aakyatin ko ang ulap,” sabi ng sundalong patpat at umimbulog agad sa simoy na pumapagaspas. ikaapat na pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng ulap. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hinahanap ko ang nagtatagong ulan,” sagot ng sundalong patpat habang tinatapik ang nahihilong kabayong payat. “matagal nang umalis dito ang ulan,” paliwanag ng maputlang ulap. “nagtago sa pusod ng dagat.” “kung gayon, sisisirin ko ang dagat,” sabi ng sundalong patpat at lumundag pabulusok sa mga along nakatinghas. ikalimang pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng dagat. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hinahanap ko ang nagtatagong ulan,” sagot ng sundalong patpat at iwinasiwas ang espadang patpat. “pero hindi nagtatago ang ulan,” paliwanag ng nagniningning na dagat. “ibinilanggo ni pugita sa kaniyang mutyang perlas.” “kung gayon, papatayin ko si pugita,” sabi ng matapang na sundalong patpat. “palalayain ko ang ulan.” at sinugod ng sundalong patpat sakay ng kaniyang kabayong payat ang yungib ni pugita. nagulat si pugita sa biglang pagpasok ng sundalong patpat na iwinawasiwas ang espadang patpat. nagulat si pugita sa liksi at lakas ng maliit na sundalong patpat. nagulat si pugita sa talim at talas ng kumikislap na espadang patpat. una at ikalawang pangkat: mabilis at isa-isang tinigpas ng sundalong patpat ang malalaki’t mahahabang galamay ng mabagal at matabang dambuhala. isa, dalawa, tatlo. apat. lima. anim. pito. walo! huli na nang magbuga ng maitim na tinta si pugita. nasungkit na ng sundalong patpat ang mutyang perlas na nakapalawit sa kuwintas ng nalumpong hari ng dagat! ikatlo at ikaapat na pangkat: hawak ang perlas, dali-daling sumibad patungong pampang ang sundalong patpat sakay ng mabilis na kabayong payat. pag-ahon ay agad niyang ipinukol ang mutyang perlas paitaas, mataas, mataas na mataas, hanggang umabot sa tiyan ng ulap at sumabog na masaganang ulan. ikalimang pangkat: nagbunyi ang buong daigdig. sumupling muli’t naglaro ang mga damo’t dahon. nagbihis ng luntian ang mga bukid at bundok. muling umawit ang mga ibon at ilog... lahat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng sampalok. “saan ka na naman dadalhin ng kabayong payat?” “hahanapin ko ang gusi ng ginto sa puno ng bahaghari,” sagot ng makisig na sundalong patpat at pinatakbo ang makisig na kabayong payat.
"where are you going, o soldier sticks," asked the tamarind. “where are you going to get that slender horse?” “i will be looking for the missing rain,” the soldier replied while fixing the paper hat. “but it's not looking for the rain,” the tiger shook his head. “it comes when it's time.” “well, i'll figure out why it's been a long time since it's been raining,” the soldier replied and ran his slender horse. group two: “where