検索ワード: natutunaw na kandila (タガログ語 - 英語)

natutunaw na kandila
natutunaw na kandila

kahulugan ng natutunaw na kandila
kahulugan ng natutunaw na kandila

natunaw na kandila
melted candle

nauupos na kandila in english
nauupos na kandila in english

aning kahulugan na matutunaw na kandila
the meaning of melting candles

nauupos na kandila at parang drain na drain
exhausted candle and drain-like drain

ang ice cap ay natutunaw na mabilis kahit mga pessimist scientist ay di naisip ang 10 taon nakakaraan.
the ice cap has began to melt at a speed that even the most pessimistic scientists did not envision 10 years ago.

ang extracellular domain ng ace2 ay tinuklap mula sa transmembrane domain sa pamamagitan ng isa pang enzyme na kilala bilang sheddase, at ang resultang natutunaw na protina ay pinakawalan sa daluyan ng dugo at sa dulo ay ilalabas sa ihi.
the extracellular domain of ace2 is cleaved from the transmembrane domain by another enzyme known as sheddase, and the resulting soluble protein is released into the blood stream and ultimately excreted into urine.

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay