検索ワード: bisitahin ang mga balita mula sa site ng google (英語 - タガログ語)

ang mga bata ay papunta para bisitahin ang kanilang mahal na lolo at lola sa sementeryo
ang bata ay pupunta para bisitahin ang kanilang mahal lolo at lola ta sementeryo

at ibigay ang iyong maganda ng ngiti at kapag break time na bisitahin ang mga patients at makipag talk kahit saglit
at ibigay ang iyong maganda ng ngiti at kapag break time na bisitahin ang mga patients at makipag talk kahit saglit

ang salaan o panala ay isang kasangkapang ginagamit upang mahiwalay ang mga malalaki mula sa maliliit na bagay, o para maihiwalay ang mga solido mula sa mga likido
ang salaan o panala ay isang kasangkapang ginagamit upang mahiwalay ang mga malalaki mula sa maliliit na bagay, o para maihiwalay ang mga solido mula sa mga likido

ang anak matitiis ang mga magulang, ngunit ang mga magulang ay hinding-hindi matitiis ang mga anak. mula sa sa unang sigaw ng ating mga uha, mga magulang natin ang nasa
ang anak matitiis ang mga magulang, ngunit ang mga magulang ay hinding hindi matitiis ang mga anak. mula sa sa unang sigaw ng ating mga uha, mga magulang natin ang nasa

sa panahon ngayon ay naadik na sa social media ang mga kabataan na dapat ay ginagamit para sa paggawa ng homework at makita ang mga balita na nangyayari sa ating bansa at sa iba pa. ang facebook ay dapat natin gamitin sa tamang paraan katulad ng pakikipag usap sa nga taong malalayo sa ating piling.
sa panahon ngayon ay magiging media sa social media ang mga kabataan na dapat gamitin para sa paggawa ng araling-bahay at makita ang mga balita na nangyayari sa bansa at sa iba pa. ang facebook ay dapat nating gamitin sa tamang paraan tulad ng pakikipag-usap sa taong malalayo sa piling.

maraming aral at halagang maaari nating matutunan mula sa mga piraso ng panitikan mula sa japan, korea at china. ang mga piraso ng panitikan na ito ay nagtuturo sa atin na mahalin ang mga tao sa paligid natin at turuan tayo na mahalin ang ating kultura at yakapin ito
ala ala

ang mga ito ay nagsasabi tungkol sa mga wika na kailangan nating pangalagaan dapat tayong magsalita ng ingles, na siyang internasyonal na wika bilang pangalawang wika at ating unang wika, filipino at pagyamanin ito pati na rin ang pag-uugnay sa ating minamahal na bansa, habang pinapanatili din ang iba pang mga wika mula sa iba. bahagi ng ating bansa at kumonekta sa pamana na taglay nito at sa mayamang kultura
bicol

tsaa para sa puso ang pag inom kahit isa man lamang tasa ng tsaa sa isang araw ay maaaring mapigil ang atake sa puso nang apatnaput apat na bahagdan ayon sa mga mananaliksik mula sa bngham at women's hospital sa boston. ang kasalukuyang pinagsanib na pag aaral ng harvard medical school ay itinanghal sa pagpupulong na ginanap sa royal society of medicine sa london. ang mga mananaliksik ay nagsabing ang benipisyo sa kalusugan ay maaaring makita sa dami ng flavonoids sa tsaa isang likas na
tsaa para sa puso ang pag - inom kahit isa man lamang tasa ng tsaa sa isang araw ay maaaring mapigil ang atake sa puso nang apatnaput - apat na bahagdan ayon sa mga mananaliksik mula sa bngham at women's hospital sa boston. ang kasalukuyang pinagsanib na pag - aaral ng harvard medical school ay itinanghal sa pagpupulong na ginanap sa royal society of medicine sa london. ang mga mananaliksik ay nagsabing ang benipisyo sa kalusugan ay maaaring makita sa dami ng flavonoids sa tsaa - isang likas na sangkap na tumutulong sa selula ng dugo upang mabawasan ang pamumuo nito. ang mga dating pag - aaral ay nagpapayo na ang pag - inom ng tsaa ay maaaring mabuti para sa puso. ang pag - aaral na ginawa mula sa regular na tsaa at sa itim na dahon ng tsaa, kontra sa berde o sa tsaang herbal. ang tsaang itim ay naglalaman ng flavonoids samantala, kung gaano karami ang pag - inom ng tsaa at kung gaano katapang ang kailangang pakuluan para makakuha ng napakagandang benepisyo ay hindi pa napag - aralan. ang mga dalubhasa ay nagbabala na ang tsaa ay isang bahagi ng regumin para sa pagkontrol ng atake sa puso.

tagalog ang mga hindi mahuhulaan na pwersang panlabas tulad ng mga puwersang pampulitika, pang ekonomiya, teknolohikal, at panlipunan ay palaging gumagana. ang mga hindi inaasahang kaganapan sa hinaharap ay maaaring makadiskaril sa isang kumpanya mula sa landas ng negosyo kung ang pamamahala ay hindi handa sa isang contingency plan. ang karaniwang reaksyon sa kawalan ng katiyakan ay ang manatili sa mga napapamahalaang panandaliang layunin. gayunpaman, ito ay maaaring mapatunayang hindi gaanong k
bicol

"hilahin ang lilim; nais kong makita," utos niya, tahimik. sumunod si sue. matapos ang matinding pag-ulan at mabangis na hangin na humihip sa gabi, may nakatayo pa sa pader ng isang dahon ng ivy. ito ang huli sa puno ng ubas. madilim pa ang berde sa gitna. ngunit ang mga gilid nito ay may kulay na dilaw. matapang itong nakabitin mula sa sangay mga pitong metro sa itaas ng lupa. "ito na ang huli," sabi ni johnsy. "akala ko tiyak na mahuhulog ito sa gabi. narinig ko ang hangin. mahuhulog ito ngayon at mamamatay ako nang sabay." "mahal, mahal!" sabi ni sue, isinandal ang kanyang pagod na mukha patungo sa kama. "isipin mo ako, kung hindi mo iisipin ang iyong sarili. ano ang gagawin ko?" ngunit hindi sumagot si johnsy. kinaumagahan, nang magaan, hiniling ni johnsy na itaas ang window shade. nariyan pa rin ang dahon ng ivy. matagal nang nakahiga si johnsy, tinitingnan ito. at pagkatapos ay tumawag siya kay sue, na naghahanda ng sopas ng manok. "ako ay isang masamang babae," sabi ni johnsy. "may isang bagay na ginawa sa huling dahon na manatili roon upang ipakita sa akin kung gaano ako masama. mali ang nais na mamatay. maaaring dalhin mo ako ng kaunting sopas ngayon." isang oras mamaya sinabi niya: "balang araw inaasahan kong ipinta ang bay of naples." nang maglaon, dumating ang doktor, at si sue ay nakipag-usap sa kanya sa pasilyo. "kahit na ang mga pagkakataon," sabi ng doktor. "sa pamamagitan ng mabuting pag-aalaga, mananalo ka. at ngayon dapat akong makakita ng isa pang kaso na mayroon ako sa iyong gusali. behrman, ang kanyang pangalan ay - ilang uri ng isang artista, naniniwala ako. pneumonia, masyadong. siya ay isang luma, mahina na tao. at ang kanyang kaso ay malubha. walang pag-asa para sa kanya; ngunit pumupunta siya sa ospital ngayon upang luwag ang kanyang sakit. " kinabukasan, sinabi ng doktor kay sue: "nanganib siya. napanalunan mo. nutrisyon at pangangalaga ngayon - iyon lang." kalaunan nang araw na iyon, dumating si sue sa kama kung saan nahiga si johnsy, at inilagay ang isang braso sa kanya. "may sasabihin ako sa iyo, puting mouse," aniya. "si mister behrman ay namatay sa pulmonya ngayon sa ospital. nakasakit lamang siya ng dalawang araw. natagpuan nila sa kanya ang umaga ng unang araw sa kanyang silid na wala sa silungan ng sakit.ang kanyang sapatos at damit ay ganap na basa at malamig na malamig. hindi nila maisip kung saan siya ay nasa tulad ng isang kakila-kilabot na gabi. at pagkatapos ay nakakita sila ng isang parol, naaaninag pa rin. at nakita nila ang isang hagdan na inilipat mula sa lugar nito. at mga suplay ng sining at isang board ng pagpipinta na may berde at dilaw na kulay na halo-halong dito. aow, mahal, sa huling dahon ng ivy sa dingding. hindi ka ba nagtataka kung bakit hindi ito kailanman lumipat nang humihip ang hangin? ah, mahal, ito ay obra maestra ng behrman - ipininta niya ito doon sa gabing nahulog ang huling dahon. "
many artists lived in the greenwich village area of new york. two young women named sue and johnsy shared a studio apartment at the top of a three-story building. johnsy's real name was joanna. in november, a cold, unseen stranger came to visit the city. this disease, pneumonia, killed many people. johnsy lay on her bed, hardly moving. she looked through the small window. she could see the side of the brick house next to her building. one morning, a doctor examined johnsy and took her temperature. then he spoke with sue in another room. "she has one chance in -- let us say ten," he said. "and that chance is for her to want to live. your friend has made up her mind that she is not going to get well. has she anything on her mind?" "she -- she wanted to paint the bay of naples in italy some day," said sue. "paint?" said the doctor. "bosh! has she anything on her mind worth thinking twice -- a man for example?" "a man?" said sue. "is a man worth -- but, no, doctor; there is nothing of the kind." "i will do all that science can do," said the doctor. "but whenever my patient begins to count the carriages at her funeral, i take away fifty percent from the curative power of medicines." after the doctor had gone, sue went into the workroom and cried. then she went to johnsy's room with her drawing board, whistling ragtime. johnsy lay with her face toward the window. sue stopped whistling, thinking she was asleep. she began making a pen and ink drawing for a story in a magazine. young artists must work their way to "art" by making pictures for magazine stories. sue heard a low sound, several times repeated. she went quickly to the bedside. johnsy's eyes were open wide. she was looking out the window and counting -- counting backward. "twelve," she said, and a little later "eleven"; and then "ten" and "nine;" and then "eight" and "seven," almost together. sue looked out the window. what was there to count? there was only an empty yard and the blank side of the house seven meters away. an old ivy vine, going bad at the roots, climbed half way up the wall. the cold breath of autumn had stricken leaves from the plant until its branches, almost bare, hung on the bricks. "what is it, dear?" asked sue. "six," said johnsy, quietly. "they're falling faster now. three days ago there were almost a hundred. it made my head hurt to count them. but now it's easy. there goes another one. there are only five left now." "five what, dear?" asked sue. "leaves. on the plant. when the last one falls i must go, too. i've known that for three days. didn't the doctor tell you?" "oh, i never heard of such a thing," said sue. "what have old ivy leaves to do with your getting well? and you used to love that vine. don't be silly. why, the doctor told me this morning that your chances for getting well real soon were -- let's see exactly what he said – he said the chances were ten to one! try to eat some soup now. and, let me go back to my drawing, so i can sell it to the magazine and buy food and wine for us." "you needn't get any more wine," said johnsy, keeping her eyes fixed out the window. "there goes another one. no, i don't want any soup. that leaves just four. i want to see the last one fall before it gets dark. then i'll go, too." "johnsy, dear," said sue, "will you promise me to keep your eyes closed, and not look out the window until i am done working? i must hand those drawings in by tomorrow." "tell me as soon as you have finished," said johnsy, closing her eyes and lying white and still as a fallen statue. "i want to see the last one fall. i'm tired of waiting. i'm tired of thinking. i want to turn loose my hold on everything, and go sailing down, down, just like one of those poor, tired leaves."