전문 번역가, 번역 회사, 웹 페이지 및 자유롭게 사용할 수 있는 번역 저장소 등을 활용합니다.
de door de rechter a quo voorgestelde uitlegging van deze bepaling lijkt mij, in het licht van de distributieovereenkomsten voor aardgas, echter niet juist.
jeg mener imidlertid ikke, at den fortolkning af denne bestemmelse, som den forelæggende ret har foreslået, er korrekt, når der er tale om aftaler om distribution af naturgas.
met name wijst zij erop, dat het in de zaak a quo niet gaat om een geschil waarin de door de corte dei conti te nemen beslissing het karakter van een rechterlijke uitspraak heeft.
kommissionen har navnlig gjort gældende, at der i hovedsagen ikke er indbragt en tvist for corte dei conti, som organet skal afgøre ved at træffe en retsafgørelse.
15 blijkens de bij het hof ingediende opmerkingen nu bestaat bij de in de zaak a quo verrichte controle achteraf de functie van de corte dei conti voor het wezenlijke in het evalueren en verifiëren van de resultaten van het bestuurlijk handelen.
15 det fremgår af de indlæg, der er indgivet til domstolen, at den efterfølgende revision, der udføres af corte dei conti i hovedsagen, i det væsentlige er en funktion, der består i evaluering og efterprøvelse af resultaterne af forvaltningsvirksomhed.
anas vergoeding in aanmerking komen. ten aanzien van partijen in de zaak a quo is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de corte dei conti over de kosten heeft te beslissen.
anas sagens behandling i forhold til hovedsagens parter udgør et led i proceduren for corte dei conti, tilkommer det denne at træffe afgørelse om sagens omkostninger. ninger.
het gaat hierbij evenwel om een feitelijke beoordeling die alleen door de hoge raad, of, wanneer deze in cassatie de feiten niet mag beoordelen, de rechter a quo, kan worden verricht.
vurderingen heraf kan på grundlag af sin faktiske karakter imidlertid kun foretages af hoge raad, eller — hvis denne ret ikke har kompetence til at fastlægge de faktiske omstændigheder under behandlingen af kassationsanken — af den i så henseende kompetente instans.
de termijnen die gelden voor het indienen van een verzoek tot schadeloosstelling door de overheid moeten ruim genoeg zijn. hetzelfde geldt voor de dies a quo, ofwel de dag waarop de termijn ingaat, teneinde ongelijke behandeling te vermijden.
det er nødvendigt med nogle tilstrækkeligt lange frister for indgivelsen af en ansøgning om erstatning fra staten, og det samme gælder for dies a quo, det vil sige den dato, som tidsfristen beregnes fra, så man undgår forskelsbehandling.
aangezien richtlijn 2003/55 specifiek betrekking heeft op de gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor aardgas, kan de rechter a quo daarentegen terecht de vraag stellen of de bepalingen van deze richtlijn in het hoofdgeding kunnen worden ingeroepen en hoe zij moeten worden uitgelegd.
derimod fastsætter direktiv 2003/55 netop fælles regler for det indre marked for naturgas, og den forelæggende rets spørgsmål om, hvorvidt bestemmelserne heri kan påberåbes i hovedsagen, og hvordan de skal fortolkes, er derfor berettiget.
de commissie heeft derechter verzocht de feiten te beoordelen in het licht van artikel 11 van verordening (eg) nr. 2790/1999.tot slot werd de commissie gevraagd in het algemeen de rechtsgeldigheid ten aanzien van hetcommunautaire mededingingsrecht te analyseren van de overeenkomsten tussen de partijen a quo,namelijk een overeenkomst van de vestiging van het recht van opstal, een handelshuurovereenkomst eneen contract tot exclusieve bevoorrading van tankstations.
kommissionen opfordrede dommeren til atvurdere omstændighederne i lyset af artikel 11 i forordning nr. 2790/1999. endelig blev kommissionenanmodet om generelt at analysere gyldigheden i forhold til eu’s konkurrenceregler af aftaler mellem aquo-parter, dvs. en aftale om ret til overfladearealer, en industrilejeaftale og en eneforsyningsaftale fortankstationer.