검색어: verzoeningsinspanningen (네덜란드어 - 독일어)

컴퓨터 번역

인적 번역의 예문에서 번역 방법 학습 시도.

Dutch

German

정보

Dutch

verzoeningsinspanningen

German

 

부터: 기계 번역
더 나은 번역 제안
품질:

인적 기여

전문 번역가, 번역 회사, 웹 페이지 및 자유롭게 사용할 수 있는 번역 저장소 등을 활용합니다.

번역 추가

네덜란드어

독일어

정보

네덜란드어

het maakt bovendien verzoeningsinspanningen moeilijk en laat weinig tijd voor bemiddeling.

독일어

außerdem werden versöhnungsbemühungen dadurch erschwert und es bleibt nur wenig zeit, um vermittelnd einzugreifen.

마지막 업데이트: 2014-10-23
사용 빈도: 1
품질:

네덜란드어

de heer delors heeft herhaaldelijk verklaard dat de commissie de vredes- en verzoeningsinspanningen nadrukkelijk onder steunt.

독일어

gleichzeitig kann sich dadurch der prozeß der wirtschaftlichen und gesellschaftlichen zusammenarbeit auf der insel zugunsten von wohlstand und gegenseitigem verstehen voll entfalten.

마지막 업데이트: 2014-02-06
사용 빈도: 1
품질:

네덜란드어

deze bijdrage moet niet alleen worden gezien als steun aan de economi­sche ontwikkeling, maar ook als een vertaling van de wens van de gemeenschap deel te hebben aan de verzoeningsinspanningen tussen de volkeren in deze regio.

독일어

mit diesem beitrag zur wirtschaftsentwicklung will sich die ge meinschaft auch an den aussöhnungsbemühungen zwischen den bewohnern der region beteiligen.

마지막 업데이트: 2014-02-06
사용 빈도: 1
품질:

네덜란드어

in de regio moet meer steun worden uitgetrokken voor de verzoeningsinspanningen, zoals het initiatief voor waarheidsvinding en verzoening van commissie voor verzoening (recom).

독일어

die versöhnungsbemühungen in der region sollten verstärkt unterstützt werden, u. a. im rahmen der wahrheits- und aussöhnungsinitiative der regionalkommission für aussöhnung (recom).

마지막 업데이트: 2017-04-07
사용 빈도: 1
품질:

네덜란드어

120 -algemene context de toenemende mobiliteit van burgers binnen de europese unie heeft geleid tot meer internationale huwelijken waarbij de echtgenoten een verschillende nationaliteit hebben, in verschillende lidstaten verblijven of in een lidstaat verblijven waarvan ten minste een van hen geen onderdaan is. gelet op het grote aantal echtscheidingen binnen de europese unie, hebben de regels betreffende het toepasselijke recht en de rechterlijke bevoegdheid in huwelijkszaken elk jaar betrekking op een aanzienlijk aantal burgers. deel 3 van de hierbij gevoegde effectbeoordeling bevat statistieken over het aantal internationale echtscheidingen en huwelijken in de europese unie. bestaande bepalingen op het door het voorstel bestreken gebied momenteel bestaan er geen communautaire regels op het gebied van het toepasselijke recht in huwelijkszaken. het eerste communautaire instrument op het gebied van familierecht, verordening (eg) nr. 1347/2000 van de raad[4], voorziet in regels betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en van naar aanleiding van procedures in huwelijkszaken gegeven beslissingen inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid voor de gemeenschappelijke kinderen van de echtgenoten. de verordening bevatte echter geen regels inzake toepasselijk recht. de inwerkingtreding van verordening (eg) nr. 2201/2003 van de raad[5], tot intrekking en vervanging van verordening (eg) nr. 1347/2001 met ingang van 1 maart 2005, heeft op dit punt niets veranderd. de kwestie van het toepasselijke recht kwam niet ter sprake tijdens de besprekingen van deze verordening, waarin de bepalingen over huwelijkszaken van verordening (eg) nr. 1347/2000 van de raad feitelijk ongewijzigd werden overgenomen. op grond van verordening (eg) nr. 2201/2003 van de raad kunnen echtgenoten kiezen tussen verschillende gelijkwaardige bevoegdheidscriteria. zodra een procedure in huwelijkszaken bij de rechterlijke instanties van een lidstaat aanhangig is gemaakt, wordt het toepasselijke recht bepaald op basis van de nationale collisieregels van die lidstaat, die op zeer uiteenlopende criteria zijn gebaseerd. het toepasselijke recht wordt in de meeste lidstaten gebaseerd op een reeks aanknopingspunten die erop zijn gericht te waarborgen dat de procedure wordt beheerst door het recht waarmee zij de nauwste banden heeft. andere lidstaten passen systematisch hun nationaal recht (“lex fori”) toe op procedures in huwelijkszaken. doelstellingen van het voorstel de algemene doelstelling van dit voorstel is een duidelijk en allesomvattend rechtskader te bieden voor huwelijkszaken in de europese unie en de burgers geschikte oplossingen te waarborgen op het gebied van rechtszekerheid, voorspelbaarheid, flexibiliteit en toegang tot de rechter. de huidige situatie kan aanleiding geven tot een aantal problemen in procedures in internationale huwelijkszaken. het feit dat de nationale rechtsregels zeer verschillend zijn, zowel materieelrechtelijk als op het gebied van de collisieregels leidt tot rechtsonzekerheid. door de grote verschillen tussen en de complexiteit van de nationale collisieregels is het bij internationale huwelijken zeer moeilijk te voorspellen welk nationaal recht van toepassing zal zijn op de huwelijksprocedure. de grote meerderheid van de lidstaten biedt de echtgenoten niet de mogelijkheid om het recht te kiezen dat op procedures in huwelijkszaken van toepassing is. dit kan leiden tot de toepassing van recht van een land waarmee de echtgenoten slechts een oppervlakkige band hebben en tot een resultaat dat niet aan de legitieme verwachtingen van de burgers beantwoordt. bovendien kunnen de huidige regels een echtgenoot aanzetten tot een “rush naar de rechter”, dat wil zeggen dat een echtgenoot een zaak bij een rechter aanhangig maakt vóór de andere echtgenoot dit doet, om er zeker van te zijn dat de procedure door een het recht van bepaald land wordt beheerst, teneinde zijn of haar belangen te vrijwaren. ten slotte waarborgen de huidige regels niet voldoende de toegang tot de rechter. het voorstel wijzigt verordening (eg) nr. 2201/2003 van de raad wat rechterlijke bevoegdheid en toepasselijk recht in huwelijkszaken betreft om de volgende doelstellingen te verwezenlijken. versterking van de rechtszekerheid en de voorspelbaarheid het voorstel bevat geharmoniseerde collisieregels voor echtscheidingszaken en zaken van scheiding van tafel en bed om het voor echtgenoten mogelijk te maken gemakkelijk te voorspellen welk recht van toepassing zal zijn op hun procedure in huwelijkszaken. de voorgestelde regel is in de eerste plaats gebaseerd op de keuze van de echtgenoten. de keuze is beperkt tot rechtsstelsels waarmee het huwelijk een nauwe band heeft, om te vermijden dat “exotische” rechtsstelsels worden toegepast waarmee partijen weinig of geen banden hebben. bij gebrek aan rechtskeuze wordt het toepasselijke recht bepaald op grond van een reeks aanknopingspunten die waarborgen dat de procedure in huwelijkszaken wordt beheerst door een rechtsstelsel waarmee het huwelijk een nauwe band heeft. dit zal zowel voor de betrokken echtgenoten als voor de rechtspractici de rechtszekerheid en de voorspelbaarheid vergroten. meer flexibiliteit door het invoeren van een beperkte partijautonomie momenteel is er slecht weinig ruimte voor partijautonomie in huwelijkszaken. overeenkomstig de nationale collisieregels is er voor een bepaalde situatie in beginsel slechts één oplossing, bijvoorbeeld de toepassing van het recht van het land waarvan beide echtgenoten onderdaan zijn of van het recht van het forum. dit voorstel maakt het rechtskader flexibeler door het invoeren van een beperkte mogelijkheid voor de echtgenoten om (a) het toepasselijk recht en (b) de bevoegde rechter aan te wijzen in procedures betreffende echtscheiding en scheiding van tafel en bed. echtgenoten de mogelijkheid bieden om een overeenkomst te sluiten over deze kwesties kan vooral in zaken van echtscheiding door onderlinge toestemming nuttig zijn. er wordt in bijzondere garanties voorzien om te waarborgen dat de echtgenoten zich bewust zijn van de gevolgen van hun keuze. toegang tot de rechter verzekeren het voorstel is er ook op gericht de toegang tot de rechter in procedures in huwelijkszaken te verbeteren. de mogelijkheid om de bevoegde rechter te kiezen in procedures inzake echtscheiding en scheiding van tafel en bed (“prorogatie”) zal de toegang tot de rechter verbeteren voor echtgenoten die een verschillende nationaliteit hebben. de prorogatieregel is van toepassing ongeacht of de echtgenoten in een lidstaat of in een derde staat verblijven. het voorstel behandelt bovendien specifiek de behoefte om de toegang tot de rechter te waarborgen voor echtgenoten met een verschillende nationaliteit die in een derde staat verblijven. het voorstel bevat een uniforme en volledige regel inzake residuele bevoegdheid om de rechtszekerheid te bevorderen en om de toegang tot de rechter in huwelijkszaken te waarborgen voor echtgenoten die in een derde staat verblijven maar de procedure zouden willen inleiden in een lidstaat waarmee zij nauwe banden hebben. de “rush naar de rechter” van een echtgenoot vermijden ten slotte wordt in het voorstel ook het probleem van de “rush naar de rechter” van een echtgenoot aangepakt, dat wil zeggen dat een echtgenoot de echtscheiding vraagt voordat de andere echtgenoot dat doet om zeker te zijn dat de procedure door een rechtsstelsel wordt beheerst dat zijn of haar belangen vrijwaart. dit kan leiden tot toepassing van recht waarmee de verweerder zich niet nauw verbonden voelt en waarin geen rekening wordt gehouden met zijn of haar belangen. het maakt bovendien verzoeningsinspanningen moeilijk en laat weinig tijd voor bemiddeling. het vaststellen van geharmoniseerde collisieregels zal de kans op een “rush naar de rechter” wellicht aanzienlijk doen afnemen, aangezien elke geadieerde rechter in de gemeenschap het op grond van de gemeenschappelijke regels aangewezen recht zou toepassen. -

독일어

120 -hintergrund die zunehmende mobilität der bürger in der europäischen union hat zu einer zunahme von ehen mit einer internationalen komponente geführt. hierin eingeschlossen sind fälle, bei denen die ehegatten nicht dieselbe staatsangehörigkeit besitzen oder nicht in demselben mitgliedstaat wohnhaft sind oder gemeinsam in einem mitgliedstaat leben, dessen staatsangehörigkeit sie nicht besitzen. angesichts der hohen scheidungsrate in der europäischen union betrifft die frage des anwendbaren rechts und der gerichtlichen zuständigkeit jahr für jahr nicht wenige bürger. abschnitt 3 der beigefügten folgenabschätzung enthält eine statistik zur zahl der internationalen eheschließungen und ehescheidungen in der europäischen union. bestehende rechtsvorschriften auf diesem gebiet eine regelung zum anwendbaren recht in ehesachen fehlt derzeit im gemeinschaftsrecht. der erste im bereich des familienrechts angenommene rechtsakt -die verordnung (eg) nr. 1347/2000[4] -enthält vorschriften zur gerichtlichen zuständigkeit und zur anerkennung und vollstreckung von gerichtlichen entscheidungen in ehesachen sowie von aus anlass von ehesachen ergangenen entscheidungen über die elterliche verantwortung für die gemeinsamen kinder der ehegatten. die frage des anwendbaren rechts wurde hingegen ausgeklammert. auch die verordnung (eg) nr. 2201/2003 des rates[5], durch die die verordnung (eg) nr. 1347/2001 mit wirkung vom 1. märz 2005 aufgehoben wurde, brachte diesbezüglich keine veränderungen. die frage des anwendbaren rechts wurde während der beratungen über diese verordnung nicht weiter erörtert; vielmehr wurden die ehesachen betreffenden vorschriften praktisch unverändert in die verordnung (eg) 1347/2000 übernommen. die verordnung (eg) 2201/2003 ermöglicht es ehegatten, zwischen mehreren möglichen gerichtsständen zu wählen. wurden die gerichte eines mitgliedstaates mit einer ehesache befasst, bestimmt sich das anwendbare recht nach den innerstaatlichen kollisionsnormen dieses mitgliedstaates, die jedoch ganz unterschiedliche anknüpfungspunkte aufweisen. in den meisten mitgliedstaaten bestimmt sich das anwendbare recht nach einer reihe von faktoren, die die größtmögliche gewähr dafür bieten sollen, dass sich das verfahren nach der rechtsordnung richtet, mit der es den engsten bezug aufweist. andere mitgliedstaaten wiederum wenden auf ehesachen systematisch ihr eigenes recht („lex fuori“) an. ziele des vorschlags der vorliegende vorschlag soll einen klaren, möglichst umfassenden rechtsrahmen für ehesachen in der europäischen union liefern, der in bezug auf rechtssicherheit, berechenbarkeit, flexibilität und zugang zu den gerichten bedarfsgerechte lösungen anbietet. derzeit kann es bei verfahren in ehesachen mit internationaler komponente zu komplikationen kommen. der umstand, dass die innerstaatlichen rechtsordnungen sowohl in bezug auf die materiellrechtlichen bestimmungen als auch in bezug auf die kollisionsnormen stark voneinander abweichen, schafft rechtsunsicherheit. wegen der großen unterschiede zwischen den kollisionsnormen der mitgliedstaaten sowie deren komplexität können ehepaare mit internationalem hintergrund nur schwer voraussagen, welches recht für sie in ehesachen gilt. in den meisten mitgliedstaaten haben die ehegatten bei einer scheidung nicht die möglichkeit, selbst zu wählen, nach welchem recht sich das verfahren richten soll. dies kann dazu führen, dass eine rechtsordnung zur anwendung kommt, zu der die ehegatten nur eine lose verbindung haben, und dass das ergebnis den legitimen erwartungen der bürger nicht gerecht wird. außerdem kann die gegenwärtige regelung einen „wettlauf zu den gerichten“ zwischen den ehegatten auslösen, wobei jeder versucht, das gericht als erster anzurufen, um zu erreichen, dass sich das verfahren nach einer bestimmten, den eigenen interessen zuträglichen rechtsordnung richtet. schließlich gewährleisten die geltenden vorschriften keinen hinreichenden zugang zu den gerichten. mit der Änderung der verordnung (eg) nr. 2201/2003 in bezug auf die gerichtliche zuständigkeit und das anwendbare recht in ehesachen wird folgendes bezweckt: größere rechtssicherheit und berechenbarkeit der vorschlag führt harmonisierte kollisionsnormen für die ehescheidung und die trennung ohne auflösung des ehebandes ein, damit die ehegatten bereits im voraus wissen, nach welchem recht sich ein verfahren in ehesachen richtet. vorgeschlagen wird eine regelung, deren hauptanknüpfungspunkt die gerichtsstandsvereinbarung der ehegatten ist. die wahl beschränkt sich allerdings auf rechtsordnungen, zu denen die ehe einen engen bezug aufweist. damit wird ausgeschlossen, dass die wahl auf exotische rechtsordnungen fällt, zu denen die ehegatten wenig oder gar keinen bezug haben. bei fehlender gerichtsstandsvereinbarung bestimmt sich das anwendbare recht nach einer reihe von anknüpfungspunkten, die die gewähr dafür bieten, dass sich das verfahren nach der rechtsordnung richtet, zu der es den engsten bezug aufweist. für ehepaare und rechtspraktiker bedeutet dies mehr rechtssicherheit und berechenbarkeit. mehr flexibilität durch einführung einer begrenzten parteiautonomie in ehesachen ist für das prinzip der parteiautonomie derzeit wenig platz. die einzelstaatlichen kollisionsnormen sehen in der regel nur eine lösung für einen bestimmten sachverhalt vor, z.b. die anwendung des rechts, dessen staatsangehörigkeit beiden ehegatten gemeinsam ist, oder die anwendung des recht des gerichtsstandes. der vorliegende vorschlag sorgt insofern für mehr flexibilität, als er den ehegatten bis zu einem gewissen grad die möglichkeit gibt, im falle einer scheidung oder einer rechtlichen trennung ohne auflösung des ehebandes a) das anwendbare recht und b) das zuständige gericht zu bestimmen. insbesondere bei einer scheidung in gegenseitigem einvernehmen kann es von vorteil sein, wenn sich die ehegatten diesbezüglich untereinander einigen können. dabei wird vorsorge getroffen, dass sich die ehegatten der tragweite ihrer entscheidung bewusst sind. rechtsweggarantie ebenfalls verbessert werden soll bei verfahren in ehesachen der zugang zu den gerichten. die möglichkeit der gerichtsstandswahl bei ehescheidungsverfahren und trennungsverfahren ohne auflösung des ehebandes („prorogation“) soll die beschreitung des rechtsweges in den fällen erleichtern, in denen die ehegatten nicht dieselbe staatsangehörigkeit besitzen. die prorogation soll auch dann gelten, wenn das paar in einem drittland lebt. ferner soll durch den vorschlag der zugang zur gerichtsbarkeit speziell auch im falle gemischtstaatlicher ehen sichergestellt werden, bei denen die eheleute in einem drittland leben. im interesse der rechtssicherheit enthält der vorschlag eine einheitliche, erschöpfende regelung der restzuständigkeiten, um den rechtsweg in ehesachen auch denjenigen ehegatten offen zu halten, die in einem drittstaat leben, das verfahren aber in einem mitgliedstaat abwicklen möchten, zu dem sie einen engen bezug haben. verhinderung eines „wettlaufs zu den gerichten“ schließlich wird auch das problem des „wettlaufs zu den gerichten“ angegangen, bei dem einer der ehegatten die scheidung zuerst einreicht, um sicherzugehen, dass sich das verfahren nach einer rechtsordnung richtet, die vor allem seine interessen schützt. dies kann dazu führen, dass eine rechtsordnung zur anwendung kommt, zu der der verfahrensgegner nur einen losen bezug hat oder die seine interessen nicht genügend berücksichtigt. außerdem werden versöhnungsbemühungen dadurch erschwert und es bleibt nur wenig zeit, um vermittelnd einzugreifen. durch die einführung harmonisierter kollisionsnormen dürfte die gefahr eines „wettlaufs zu den gerichten“ deutlich geringer werden, da jedes in der gemeinschaft angerufene gericht das auf der grundlage gemeinsamer vorschriften bestimmte recht anwenden würde. -

마지막 업데이트: 2008-03-04
사용 빈도: 1
품질:

추천인: 익명

인적 기여로
7,774,890,040 더 나은 번역을 얻을 수 있습니다

사용자가 도움을 필요로 합니다:



당사는 사용자 경험을 향상시키기 위해 쿠키를 사용합니다. 귀하께서 본 사이트를 계속 방문하시는 것은 당사의 쿠키 사용에 동의하시는 것으로 간주됩니다. 자세히 보기. 확인