검색어: milosti (세르비아어 - 에스페란토어)

primi izrailja, slugu svog, da se opomene milosti.
li helpis sian servanton izrael, memorante sian korfavoron.

ustani, pomoæi naša, i izbavi nas radi milosti svoje.
levigxu; helpu kaj savu nin pro via boneco.

podatljiv je i milosrdan gospod, dugo trpi i velike je milosti.
kompatema kaj favorkora estas la eternulo, longetolera kaj kun granda boneco.

ko je mudar, neka zapamti ovo, i neka poznaju milosti gospodnje.
kiu estas sagxa, tiu tion observu, kaj oni komprenu la favorajxojn de la eternulo.

uèini sluzi svom po milosti svojoj, i naredbama svojim nauèi me.
agu kun via sklavo laux via boneco, kaj viajn legxojn instruu al mi.

jer si ti krasota sile njihove, i po milosti tvojoj uzvišuje se rog naš.
cxar vi estas la beleco de ilia forto; kaj pro via favoro altigxas nia korno.

ali milosti svoje neæu uzeti od njega, niti æu prevrnuti istinom svojom;
sed mian favoron mi ne forprenos de li, kaj mian fidelecon mi ne perfidos;

blagosloven bog i otac gospoda našeg isusa hrista, otac milosti i bog svake utehe,
benata estu la dio kaj patro de nia sinjoro jesuo kristo, la patro de kompatoj kaj dio de cxia konsolo;

opomeni se milosrdja svog, gospode, i milosti svoje; jer su otkako je veka.
rememoru, ho eternulo, vian kompatemecon kaj vian favorkorecon, cxar ili estis de cxiam.

milosti æu gospodnje pevati uvek, od kolena na koleno javljaæu istinu tvoju ustima svojim.
instruo de etan, la ezrahxido. la favorfarojn de la eternulo mi kantos eterne; de generacio al generacio mi sciigos vian fidelecon per mia busxo.

opomeni me se, gospode, po svojoj milosti k narodu svom; pohodi me pomoæu svojom,
memoru min, ho eternulo, pro favoro al via popolo; sendu al mi vian savon,

ne za dela pravedna koja mi uèinismo, nego po svojoj milosti spase nas banjom prerodjenja i obnovljenjem duha svetog,
ne per laboroj faritaj en justeco, kiujn ni mem farus, sed laux sia kompato li savis nin, per la lavado de renasko, kaj per la renovigo de la sankta spirito,

ne nama, gospode, ne nama, nego imenu svom daj slavu, po milosti svojoj, po istini svojoj.
ne al ni, ho eternulo, ne al ni, sed al via nomo donu honoron, pro via favorkoreco, pro via vereco.

blagosloven bog i otac gospoda našeg isusa hrista, koji nas po velikoj milosti svojoj prerodi za živu nadu vaskrsenjem isusa hrista iz mrtvih,
benata estu la dio kaj patro de nia sinjoro jesuo kristo, kiu laux sia granda kompato nin renaskis en esperon vivan per la relevigxo de jesuo kristo el la mortintoj,

oci naši u misiru ne razumeše èudesa tvojih, ne opominjaše se velikih milosti tvojih, i vikaše kraj mora, kraj crvenog mora.
niaj patroj en egiptujo ne komprenis viajn miraklojn, ne memoris vian grandan bonecon; kaj ili ribelis apud la maro, apud la rugxa maro.

ja æu mu biti otac, i on æe mi biti sin; a milosti svoje neæu ukloniti od njega kao što sam uklonio od onog koji beše pre tebe.
mi estos al li patro, kaj li estos al mi filo; kaj mian favorkorecon mi ne deturnos de li tiel, kiel mi deturnis de tiu, kiu estis antaux vi.

pravde tvoje ne sakrivam u srcu svom, kazujem vernost tvoju i spasenje tvoje; i ne tajim milosti tvoje i istine tvoje od sabora velikog.
vian justecon mi ne kasxis en mia koro, pri via fideleco kaj via helpo mi parolis; mi ne kasxis vian favorkorecon kaj vian verecon antaux la granda kunveno.

Èujte reè gospodnju, sinovi izrailjevi, jer gospod ima parbu sa stanovnicima zemaljskim; jer nema istine ni milosti ni znanja za boga u zemlji;
auxskultu la vorton de la eternulo, ho izraelidoj; cxar la eternulo havas jugxan disputon kun la logxantoj de la tero; cxar sur la tero ne ekzistas vero, nek amo, nek konado de dio.

ni onda ih radi velike milosti svoje nisi ostavio u pustinji; stup od oblaka nije odstupao od njih danju vodeæi ih putem, niti stup ognjeni noæu svetleæi im putem kojim æe iæi.
vi tamen en via granda favorkoreco ne forlasis ilin en la dezerto, la nuba kolono ne forigxis de ili tage, por konduki ilin sur la vojo, kaj la fajra kolono nokte, por prilumi al ili la vojon, kiun ili devis iri;

jer od gospoda bi, te otvrdnu srce njihovo da izadju u boj na izrailja, da bi ih potro i da im ne bi bilo milosti, nego da bi ih istrebio, kao što beše zapovedio gospod mojsiju.
cxar de la eternulo venis la obstinigxo de ilia koro al milito kontraux izrael, por ekstermi ilin, por ke ne estu indulgo por ili, sed por ekstermi ilin plene, kiel la eternulo ordonis al moseo.