검색어: ek het n kat by die punt waar die kat (아프리칸스어 - 영어)

ek het n huisie by die rand
i have a house on the edge ek het my huisie tweeman ommuur n draad gespan,n kopbeen sê:bly weg! dit is ń fort waar ek my saans verskaans.

ek het 'n eend by die park gesien
the kitten sat on the table

ek het n huisie by die see dis nag
i have a house by the sea

ek het n huisie by die rand peom meaning
i have a house by the edge peom meaning

ek het 'n wonderlike vriend by die skool
she always share with me

ek het n huisie by die rand gedig in engels
gee vir elke woord n huisie

ek het 'n kat en 'n hond.
i have a cat and a dog.

ons het 'n kat by die huis en haar naam is kitty
i love writing with a pink pen

ek het 'n kat en 'n hond. die kat is swart en die hond is wit.
i have a cat and a dog. the cat is black and the dog is white.

by die begin van jou smekinge het 'n woord uitgegaan, en ek het gekom om dit mee te deel, want jy is 'n geliefde man; gee dan ag op die woord en verstaan die gesig.
at the beginning of thy supplications the commandment came forth, and i am come to shew thee; for thou art greatly beloved: therefore understand the matter, and consider the vision.

ek het my kat verloor, sy is swart en wit. sy is laas by die pakkie gesien. sy het 'n hond gesien, dis hoekom sy weggehardloop het. sy was 5 maande oud. wie dit ooit sien, kontak hierdie nommer 0724716530
i lost my cat, she is black and white. she was last seen at the pack. she saw the dogs, that's why she ran away. she was 5 months old. please who ever sees it, contact this number 0724716530

hallo jaco hier is die aanwysings om by my huis te ko van jou huis af. ek het 'n kaart ingesluit.ry in errste laan op oor die stopstraat tot by die tweede straat en vierde laan is ons huis. tweede straat 40. daar is 'n hek waar jy instap. sien jou later . dave
hello jaco here are the directions to cook at my home from your home. i included a card. drive in first avenue across stop street to second street and fourth avenue is our house. 40 second street. there is a gate where you enter. see you later . dave

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,