검색어: përjetësinë (알바니아어 - 독일어)

do të thuash "përjetësinë"?
du meinst "ewiges leben"?

kështu do ta kalojë përjetësinë?
soll ich so die ewigkeit verbringen?

mendoje se kishim gjithë përjetësinë.
du dachtest, das ganze leben läge vor uns.

kush mund të shpërthejë... përjetësinë e natës?
wer kann die ewigkeit der nacht schon durchbrechen?

ti do të shohësh vijën ndarëse për gjithë përjetësinë.
willst du auf ewig nur rumsitzen und zugucken?

"shpirtrat e tyre të dënuar me përjetësinë e mallkimit!"
"ihre seelen, der ewigen verdammnis geweiht!"

mendo, dhe na krahaso me përjetësinë. ne jemi kokrra rëre, dhe kjo është e gjitha.
verglichen mit der unendlichkeit da draußen sind wir nur sandkörner.

për të shpenzuar përjetësinë si ju. izoluar në një vend të fshehtë, jo, kjo nuk është për mua.
die ewigkeit so zu verbringen wie ihr, in irgendeinem versteck, und mir neue bestechungen für kinder ausdenken?

nëse do t'i fshinim ne ata me biliona, të mbijetuarit do të na urrenin ne për tërë përjetësinë.
wenn wir sie milliardenfach auslöschen, hassen uns die Überlebenden für alle ewigkeit.

të shohësh botën në një kokrrizë rëre dhe qieiiin në një iuie fushe, të mbash pafundësinë në pëiiëmbën e dorës dhe përjetësinë në një orë.
"die welt in einem sandkorn sehen und den himmel in einer wilden blume die unendlichkeit in der hand halten und die ewigkeit in einer stunde."

ai e ka bërë të bukur çdo gjë në kohën vet; ka vënë madje përjetësinë në zemrat e tyre, pa i dhënë mundësinë asnjë njeriu të zbulojë veprën që perëndia ka bërë nga fillimi deri në fund.
er aber tut alles fein zu seiner zeit und läßt ihr herz sich ängsten, wie es gehen solle in der welt; denn der mensch kann doch nicht treffen das werk, das gott tut, weder anfang noch ende.

sepse kështu thotë i larti dhe i madhërishmi që banon përjetësinë dhe emri i të cilit është i "shenjti": "unë banoj në vendin e lartë dhe të shenjtë dhe bashkë me atë që është i penduar dhe i përulur nga fryma, për të ngjallur frymën e të përulurve, për të ngjallur frymën e të penduarve.
denn also spricht der hohe und erhabene, der ewiglich wohnt, des name heilig ist: der ich in der höhe und im heiligtum wohne und bei denen, die zerschlagenen und demütigen geistes sind, auf daß ich erquicke den geist der gedemütigten und das herz der zerschlagenen: