검색어: maa te maa bija badha vagda na vaa (영어 - Gujarati)

maa te maa bija badha vagda na vaa
મા તે મા બીજમંત્ર તો બધા vagda ના વા

maa te maa bija badha vagda na vaa meaning
maa te maa bija badha vagda na vaa meaning

maa te maa bija badha vagda na va
maa te maa bija badha vagda na vaa

maa te maa bija badha vagda na va gujarati
માની મમતાની તોલે બીજું કશું જ આવી શકતું નથી. એટલે જ કોઈ કવિએ કહ્યું છે, “જનનીની જોડ સખી નહીં જડે રે લોલ.” મા ત્યાગ, પ્રેમ, બલિદાન, વાત્સલ્ય અને સમય આવ્યે રણચંડી બની પોતાના બાળકનું જીવથીયે વધારે જતન કરે છે. આવી વ્યક્તિ બીજી કોઈ હોઈ શકે નહીં.

maa te maa bija badha vagda nyikuyloi
મા તે મા બીજમંત્ર બધા vagda વા na

ma te ma bija badha vagda na va
ma te ma bija vagda na va vichar vistar

maa te maa bija badha van vagada na va
maa te maa bija badha van vagada na va

maa te maa bija wagda na wa
મા તે મા બીજા વાગડા ના વા

maa te maa
મા માં તે મા

maa te maa hindi nibandh
maa te maa gujarati nibandh

jay bharati is a long narrative poem, composed in dalpatram-style. his novels include maa te maa (1-2), amina, chhelli roshani (1-2), bahadurshah zafar (1-2), azadini shama (1-2), khamma bhaine (1-2), dukhiyari, chandani raat, mumataz, saundaryapuja, navo sansar, jamaanani zalak, layla, bhardariye, andhari raat (1-2), senthima sindur (1-2), amanat (1-2), saabira (1-2), moti bhabhi, vanzari vaav, virhaak (1-2), jyoti toran, betho balavo, lakshminandan, dr.anupam, shamshire arab (1-2), punit ganga, lakheni laaj (1-2), jivata soor, nani nanadi, aag ane ajavala, shahzadi kashmira, raajahans (1-2), soorsamadhi (1-2), dev dulari (1-2), hamida, mayanu man, rajeshvari, raajaba, anavari, masooma and doshiza. amarjyot (1956), sansarnauka, karmprabhav, vasantvina, kumali kali, narihraday, pujaar, koiknu mindhal koina hathe are his plays while pankhadio (1938), amizarana, kerini mosam ane biji vaato are his story collections.[3]
તેમના સર્જનમાં ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલોનો સમાવેશ થાય છે. જેમાં જય ભારતી (૧૯૨૨), ગુલ્ઝારે-શાયરી-શયદા (૧૯૬૧), દિપક ના ફૂલ (૧૯૬૫), ચિતા (૧૯૬૮) અને અશ્રુ ચાલ્યા જાય છે (૧૯૯૯)નો સમાવેશ થાય છે. જય ભારતી એક લાંબી કથા કવિતા છે, જે દલપતરામ શૈલીમાં છે. તેમની નવલકથાઓમાં મા તે મા (૧-૨), અમીના, છેલ્લી રોશની (૧-૨), બહાદુરશાહ ઝફર (૧-૨), આઝાદીની શમા (૧-૨), ખમ્મા ભાઇને (૧-૨), દુખિયારી, ચાંદની રાત, મુમતાઝ, સૌંદર્યપુજા, નવો સંસાર, જમાનાની ઝલક, લૈલા, ભાદરિયે, અંધારી રાત (૧-૨), સેંથીમાં સિંદુર (૧-૨), અમાનત (૧-૨), સાબિરા (૧-૨), મોટી ભાભી, વાંઝણી વાવ, વિરહાક (૧-૨), જ્યોતિ તોરણ, બેઠો બોલાવે, લક્ષ્મીનંદન, ડો.અનુપમ, શમશીરે આરબ (૧-૨), પુનિત ગંગા, લાખેણી લાજ (૧-૨), જીવતા સૂર, નાની નંદી, આગ અને અજવાળા, શહજાદી કાશ્મિરા, રાજહંસ (૧-૨), સૂરસમાધિ (૧-૨), દેવ દુલારી (૧-૨), હમિદા, માયાનું મન, રાજેશ્વરી, રાજબા, અનાવરી, માસૂમા અને દોશીઝા નો સમાવેશ થાય છે. અમરજ્યોત (૧૯૫૬), સંસારનૌકા, કર્મપ્રભાવ, વસંતવિણા, કુમળી કળી, નારીહૃદય, પુજાર, કોઇકનું મીંઢળ કોઇકના હાથે તેમના નાટકો છે, જ્યારે પંખીડો (૧૯૩૮), અમીઝરણા, કેરીની મોસમ અને બીજી વાતો તેમના વાર્તા સંગ્રહો છે.[3]