검색어: the animals had living in the forest (영어 - 타밀어)

what was in the forest to use
what was forest in use

i have started living in the present
நிகழ்காலத்தில் வாழ

people living in the article about the money
மனிதர்கள் வாழ்க்கையில் பணம் பற்றி கட்டுரை

i'm living in the above mentioned address
நான் சென்னையில் வசிக்கிறேன்

the words "forest-life" means "the lives in the forest".
வார்த்தைகள் "காட்டில் வாழ்க்கை" "காட்டில் வாழ்வில்" என்று பொருள்.

there was a snake under the tree, and one day a hunter in the forest saw the snake under the tree.
அந்த மரத்துக்கு அடியில் ஒரு பாம்பு இருந்தது அந்த பாம்பையும் அந்த காட்டில் ஒரு வேட்டை காரன் இருந்தான் ஒரு நாள் அந்த மரத்துக்கு அடியில் இருந்த பாம்பை பார்த்தான் அந்த பாம்பை கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தான்

and for them in the animals are numerous different benefits and drinks; so will they not be grateful?
மேலும், அவற்றிலிருந்து அவர்களுக்கு பயன்களும், பானங்களும் இருக்கின்றன, இவற்றுக்கெல்லாம் அவர்கள் நன்றி செலுத்த மாட்டார்களா?

(muhammad), mention in the book (the quran) the story of mary how she left her family and started living in a solitary place to the east
(நபியே!) இவ்வேதத்தில் மர்யமைப் பற்றியும் நினைவு கூர்வீராக அவர் தம் குடும்பத்தினரை விட்டும் நீங்கி, கிழக்குப் பக்கமுள்ள இடத்தில் இருக்கும்போது,

"the boat belonged to some destitute people who were using it as a means of their living in the sea. the king had imposed a certain amount of tax on every undamaged boat. i damaged it so that they would not have to pay the tax.
"அம்மரக்கலம் கடலில் வேலை செய்யும் ஏழைகள் சிலருக்குச் சொந்தமானது எனவே நான் அதை (ஓட்டையிட்டு)ப் பழுதாக்க விரும்பினேன்; (ஏனெனில்) அவர்களுக்குப் பின்னால் (கொடுங்கோலனான) ஓர் அரசன் இருந்தான்; அவன் (பழுதில்லா) மரக்கலங்களையெல்லாம் பலவந்தமாக எடுத்துக் கொள்கிறான்.

allah made the ka'ba, the sacred house, an asylum of security for men, as also the sacred months, the animals for offerings, and the garlands that mark them: that ye may know that allah hath knowledge of what is in the heavens and on earth and that allah is well acquainted with all things.
அல்லாஹ், சங்கை பொருந்திய வீடாகிய கஃபாவை மனிதர்களுக்கு (நன்மைகள் அருளும்) நிலையான தலமாக்கியிருக்கிறான். இன்னும் சங்கையான மாதங்களையும், (குர்பானி கொடுக்கும்) பிராணிகளையும், (குர்பானிக்காக) அடையாளம் பெற்ற பிராணிகளையும் (அபயம் பெற்றவையாக ஆக்கியிருக்கிறான்). அல்லாஹ் இவ்வாறு செய்தது, நிச்சயமாக அல்லாஹ் வானங்களிலும், பூமியிலும் இருப்பவற்றையெல்லாம் நன்கறிவான் என்பதை நீங்கள் அறிந்து கொள்வதற்காகவேயாம். நிச்சயமாக அல்லாஹ் அனைத்துப் பொருட்களையும் நன்கறிபவன்.

we sent not forth any before thee, but men we revealed to of the people living in the cities. have they not journeyed in the land? have they not beheld how was the end of those before them?. surely the abode of the world to come is better for those that are godfearing. what, do you not understand?
(நபியே!) உமக்கு முன்னர் (பற்பல சமூகங்களுக்கும் ) நாம் அனுப்பிய தூதர்கள் (அந்தந்த சமூகங்களின்) ஊர்களிலிருந்த மனிதர்களேயன்றி வேறில்லை அவர்களுக்கு நாம் வஹீ மூலம் (நம் கட்டளைகளை) அறிவித்தோம் - இவர்கள் பூமியில் பிரயாணம் செய்து இவர்களுக்கு முன் இருந்தவர்களின் முடிவு எப்படியிருந்தது என்பதைப் பார்க்க வில்லையா? மறுமை வீடுதான் பயபக்தியுடையவர்களுக்கு மிகவும் மேலானதாகும்; (இதனை) நீங்கள் (சிந்தித்து) விளங்கிக்கொள்ள வேண்டாமா?

every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the giant’s garden. it was a large lovely garden, with soft green grass. here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. the birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. “how happy we are here!” they cried to each other. one day the giant came back. he had been to visit his friend the cornish ogre, and had stayed with him for seven years. after the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. when he arrived he saw the children playing in the garden. “what are you doing here?” he cried in a very gruff voice, and the children ran away. “my own garden is my own garden,” said the giant, “any one can understand that, and i will allow nobody to play in it but myself,” so he built a high wall all round it, and put up a notice board. trespassers will be prosecuted he was a very selfish giant. the poor children had now nowhere to play. they tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. they used to wander round the high walls when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside. “how happy we were there,” they said to each other. then the spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. only in the garden of the selfish giant it was still winter. the birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. the only people who were pleased were the snow and the frost. “spring has forgotten this garden,” they cried, “so we will live here all the year round.” the snow covered up the grass with her great white cloak, and the forest painted all the trees silver. then they invited the north wind to stay with them, and he came. he was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. “this is a delightful spot,” he said, “we must ask the hail on a visit.” so the hail came. every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. he was dresse
சுயநல மாபெரும்