검색어: mataas ang damo (타갈로그어 - 덴마크어)

mataas ang iyong kamay sa iyong mga kaaway, at mangahiwalay ang lahat ng iyong mga kaaway.
på hin dag, lyder det fra herren, udrydder jeg hestene af dig, dine stridsvogne gør jeg til intet.

mabunyi ka, oh dios, sa itaas ng mga langit; mataas ang iyong kaluwalhatian sa buong lupa.
jeg må ligge midt iblandt løver, bo mellem folk, der spyr ild, hvis tænder er spyd og pile, hvis tunge er hvas som et sværd.

gayon ma'y iniuupo niya sa mataas ang mapagkailangan mula sa kadalamhatian, at ginagawan siya ng mga angkan na parang kawan.
men han løfter den fattige op af hans nød og gør deres slægter som hjorde;

ang damo ay natutuyo, ang bulaklak ay nalalanta; nguni't ang salita ng ating dios ay mamamalagi magpakailan man.
græsset tørres, blomsten visner, men vor guds ord bliver evindelig."

siya'y tatahan sa mataas, ang kaniyang dakong sanggalangan ay ang mga katibayan na malalaking bato: ang kaniyang tinapay ay mabibigay sa kaniya; ang kaniyang tubig ay sagana.
højt skal en sådan bo, hans værn skal klippeborge være; han får sit brød, og vand er ham sikret.

ang damo ay natutuyo, at ang bulaklak ay nalalanta, sapagka't ang hinga ng panginoon ay humihihip doon; tunay na ang bayan ay damo.
græsset tørres, blomsten visner, når herrens Ånde blæser derpå; visselig, folket er græs,

sapagka't ang tubig ng nimrim ay natuyo, sapagka't ang damo ay natuyo, ang sariwang damo ay nalalanta, walang sariwang bagay.
nimrims vande bliver Ødemarker, thi græsset visner, grønsværet svinder, grønt er der ikke.

sapagka't sumisikat ang araw na may hanging nakakasunog, at naluluoy ang damo; at nangalalagas ang bulaklak nito, at nawawala ang karikitan ng kaniyang anyo: gayon din naman ang taong mayaman na malalanta sa lahat ng kaniyang mga paglakad.
thi solen står op med sin hede og hentørrer græsset, og dets blomst falder af, og dens skikkelses ynde forsvinder; således skal også den rige visne på sine veje.