검색어: ihahatid ko ang kapatid ko sa pier (타갈로그어 - 세부아노어)

at kaniyang sinabi, hinahanap ko ang aking mga kapatid; ipinamamanhik ko sa iyo na sabihin mo sa akin kung saan sila nagpapastol.
ug mitubag siya: nangita ako sa akong mga igsoon. ginapangaliyupo ko kanimo, nga suginlan mo ako kong diin nila pasibsiba ang panon.

kaya't ang aking diwa ay nanglulupaypay sa loob ko; ang puso ko sa loob ko ay bagbag.
sa ingon niini nalumsan ang akong espiritu sa sulod nako; ang akong kasingkasing nga ania sa sulod nako nahimong biniyaan.

halamanang nababakuran ang kapatid ko, ang kasintahan ko; bukal na nababakuran, balon na natatakpan.
usa ka tanaman nga tinak-upan mao ang akong igsoon nga babaye, akong pangasaw-onon, usa ka atabay nga binangotan, tuburan nga gitakpan.

at sinabi niya, ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid ko, na huwag kayong gumawa ng ganiyang kasamaan.
ug miingon siya: gipakilooy ko kaninyo, mga igsoon ko, nga dili kamo magbuhat sa hilabihang pagkadautan.

at nangagsabi, sinabi ng taong ito, maigigiba ko ang templo ng dios, at muling itatayo ko sa tatlong araw.
ug miingon, "kining tawhana nag-ingon, `makahimo ako sa pagguba sa templo sa dios, ug sa pagpatindog niini pag-usab sulod sa tulo ka adlaw.`"

sinabi nga ni marta kay jesus, panginoon, kung ikaw sana'y narito, disin ang kapatid ko ay hindi namatay.
ug si marta miingon kang jesus, "ginoo, kon dinhi pa ikaw dili unta mamatay ang akong igsoon.

ang panginoon ay kakampi ko sa gitna nila na nagsisitulong sa akin: kaya't makikita ko ang nasa ko sa kanila na nangagtatanim sa akin.
si jehova kadapig nako sa taliwala sa mga nagatabang kanako: busa makita ko ang akong tinguha diha sa ibabaw kanila nga nanagdumot kanako.

at binili ko ang parang na nasa anathoth kay hanamel na anak ng aking amain, at tinimbang ko sa kaniya ang salapi, na labing pitong siklong pilak.
ug gipalit ko ang uma nga diha sa anathoth kang hanameel ang anak nga lalake sa akong uyoan, ug gitimbang kaniya ang salapi, bisan ang napulo ug pito ka mga siclo nga salapi.

at kinuha ko ang inyong amang si abraham mula sa dako roon ng ilog at pinatnubayan ko siya sa buong lupain ng canaan, at pinarami ko ang kaniyang binhi at ibinigay ko sa kaniya si isaac.
ug gikuha ko ang inyong amahan nga si abraham gikan sa tapon sa suba ug giagak ko siya sa pagpapanaw sa tibook nga yuta sa canaan, ug gipadaghan ko ang iyang kaliwat, ug gihatag ko kaniya si isaac.

nguni't hinahampas ko ang aking katawan, at aking sinusupil: baka sakaling sa anomang paraan, pagkapangaral ko sa iba, ay ako rin ay itakuwil.
hinonoa ginabun-og ko ang akong lawas ug ginapanton ko kini, basi unya nga sa tapus ako makasangyaw ngadto sa uban, ako pagahukman na hinoon nga dili diay takus sa pag-apil sa bangga.

at sa kaniyang anak, ay ibibigay ko ang isang lipi upang si david na aking lingkod ay magkaroon ng ilawan magpakailan man sa harap ko sa jerusalem, na bayang aking pinili upang ilagay ang aking pangalan doon.
ug sa iyang anak nga lalake ihatag ko ang usa ka banay aron si david nga akong alagad makabaton sa usa ka lamparahan kanunay sa akong atubangan diha sa jerusalem, ang ciudad nga akong gipili kanako aron sa pagbutang sa akong ngalan diha.

ay hindi ako nagkaroon ng katiwasayan sa aking espiritu, sapagka't hindi ko nasumpungan si tito na kapatid ko: datapuwa't pagkapagpaalam ko sa kanila, ako'y napasa macedonia.
apan bisan pa niini ang akong hunahuna wala mahimutang tungod kay ang akong igsoon nga si tito wala ko man igkita didto. busa nanamilit na lang ako kanila ug mipadayon sa macedonia.

at aalalahanin ko ang aking tipan, na inilagda ko sa akin at sa inyo, at sa bawa't kinapal na may buhay sa lahat ng laman; at ang tubig ay hindi na magiging bahang lilipol ng lahat ng laman.
ug pagahinumduman ko ang akong saad, nga ania sa taliwala kanako ug kaninyo, ug sa tanan nga binuhat nga buhi sa tibook nga unod; ug ang mga tubig dili na mahimo nga lunop aron pagalaglagon ang tanan nga unod.

nang magkagayo'y sinabi ni david, huwag ninyong gagawing gayon, mga kapatid ko, sa ibinigay sa atin ng panginoon, na siyang nagadya sa atin, at nagbigay sa ating kamay ng pulutong na naparito laban sa atin.
unya miingon si david: dili ninyo buhaton ang ingon, mga kaigsoonan ko, uban niadtong gihatag ni jehova kanato, nga nagbantay kanato, ug nagtugyan kanato sa panon sa mga sunalo nga ming-anhi batok kanato sa atong kamot.

napakasakit ng aking emu ge stabilya. dahil lang sa masama ang pakiramdam ko sa aking sarili, na maaaring masira ang aming relasyon sa akin at pinapatawa ako kapag nakikita ko ang aking presensya.
bahalag sakit ang emu ge sturya naku. basta ky wla ku naka buhat og bati , nga maka guba sa relasyon nato ky aku nag libog ku nimu nganu naka ingun man ana nku

sinalita ko sa inyo ang mga bagay na ito sa malalabong pananalita: darating ang oras, na hindi ko na kayo pagsasalitaan sa malalabong pananalita, kundi maliwanag na sa inyo'y sasaysayin ko ang tungkol sa ama.
"kining mga butanga gisulti ko kaninyo pinaagig mga sambingay; apan moabut ra ang takna nga ako dili na magasulti kaninyo pinaagi pa ug mga sambingay, kondili magasulti ako kaninyo sa yano gayud mahitungod sa amahan.

nalalaman ko ang iyong mga gawa (narito, inilagay ko sa harapan mo ang isang pintuang bukas, na di mailalapat ng sinoman), na ikaw ay may kaunting kapangyarihan, at tinupad mo ang aking salita, at hindi mo ikinaila ang aking pangalan.
"`nasayud ako sa imong mga nabuhat. tan-awa, gibutang ko sa imong atubangan ang usa ka pultahan nga inablihan, nga walay bisan kinsa nga makasira. nasayud ako nga ikaw diyutay rag kusog, ngani gibantayan mo ang akong sulti ug wala mo ilimod ang akong ngalan.

bigyan nga nila tayo ng dalawang baka; at pumili sila sa ganang kanila ng isang baka, at katayin, at ilagay sa ibabaw ng kahoy, at huwag lagyan ng apoy sa ilalim: at ihahanda ko ang isang baka at ilalagay ko sa kahoy, at hindi ko lalagyan ng apoy sa ilalim.
busa pahatagi kami nila ug duha ka lakeng vaca; ug papilia sila ug usa ka laking vaca alang sa ilang kaugalingon, ug ipabahinbahin nila kini ug itungtong sa ibabaw sa tinapok nga kahoy, ug dili butangan sa kalayo ang ilalum, ug ako magaihaw sa lain nga lakeng vaca ug magatungtong niini sa ibabaw sa tinapok nga kahoy ug dili butangan sa kalayo ang ilalum.

ako christian c. salabas ako ay isang pilipino at bilang isang pilipino, ako ay sumusunod sa mga alituntunin at mkga batas ng bayan. at bilang ako ay isa pa lamang estudyante, may limita ang lahat ng bagay na maaari kong magawa para sa bansa. bilang isang estudyanteng pilipino, pinaka una kong layunin ang mapaunlad ang aking sarili para sa hinaharap. dahil naniniwala akong sa kabataan nagsisimula ang lahat ng ninanais nating mangyari sa ating bansa. para sa aking, sinisimulan ko ito sa simpleng pagsunod sa aking mga magulang, guro, sa mga nakatatanda at sa lahat ng mga taong nakapaligid sa akin. bilang isang pilipino, kailangan nating magtiyaga at magtiis sa kung anong mayroon tayo. dahil kung marunong lang makuntento ang ibang tao sa kung anong mayroon sila, nakararanas sana tayo ng pagkakapantay pantay sa ating lipunan. wala sanang minamaliit at walang inaalipusta dahil dapat nating ipagmalaki ang bawat isa.ako bilang isang pilipino ay sumusunod sa kagustuhan ng mas nakararami ngunit hindi ibig sabihin noon ay inaalisan ko na ng karapatan ang sarili ko na maglahad ng aking opinyon. mayroon tayong karapatan sa lahat ng bagay dahil tayo ay pilipino at tayo ay nandito sa sarili nating bansa. hindi tayo mga dayuhan para maging sunud sunuran na lang sa mga nakatataas sa atin. kaya ating pakatandaan na ang karapatan ng opinion natin sa bawat isa ay katumbas n gating dangal sa sarili. bilang isang pilipino, mayroon akong mga kalakasan at kahinaang tinataglay. unang una, ang paniniwala ko sa panginoon. sa kanya ako humihingi ng tulong at dasal para malampasan ang lahat ng pagsubok na dumarating sa aking buhay. siya ang nagpapalakas sa akin sa lahat ng oras kahit na minsa’y naisip ko ng sumuko. kalakasan ko rin bilang isang pilipino ang kalayan at pagkakaisa ng buong pilipinas. ang pagtutulungan sa hirap at ginhawa, laging magkakasama at tunay na karamay sa kung ano mang mangyari. at ang kahinaan ko bilang isang pilipino ay ang makitang iba ang sinasamba ng mga nakatataas sa atin. ang tanong ay paano tayo uunlad kung ang lahat n gating gawin ay may bayad? hindi pera ang sagot sa lahat ng ating pangangailangan. huwag tayong magpakalulong sa mga bagay sa simula pa lang ay alam na nating walang maitutulong. para sa akin, ang isang ideyal at huwarang pilipino ay dapat mayroon ng mga mababanggit kong ilan lamang sa mga mabubuting kaugalian nating mga pinoy. ang isang pilipino ay dapat ng makabayan. ipagmalaki at mahalin natin ang sariling atin. saan man tayo mapunta, dapat ay dala dala natin ang pangalan ng pilipinas nating mahal. ang isang pilipino ay dapat ng makatotohanan at praktikal. tayo ay may kakaibang kakayahan na makibagay at umayon sa mga pangyayari sa paligid. mayroon ding kakayahan na magtiyaga ang mga pilipino. ito ay dahil sa hangarin na mapaunlad ang buhay. dahil ditto, masasabi kong isa akong ideyal na pilipino dahil sa ako ay nagtataglay ng ilan sa mga katangiang aking nabanggit. may kakayahan akong makapagtiis at makaraos sa hirap ng buhay. kahit na kulang sa disiplina, masasabi ko pa ring isa akong ideyan na pilipino dahil sa mahal ko ang pilipinas.
ako si christian c. salabas ako usa ka pilipino ug ingon nga pilipino, gisunod ko ang mga lagda ug balaod sa nasud. ug kay ako lang usa pa ka estudyante, adunay limitasyon sa tanan nga akong mahimo alang sa nasud. ingon usa ka pilipino nga estudyante, ang una nakong katuyoan mao ang pagpauswag sa akong kaugalingon alang sa umaabot. tungod kay nagtuo ko sa kabatan-onan gisugdan naton ang tanan nga gusto naton nga mahitabo sa atong nasud. alang nako, sugdan nako ang mga yano