검색어: pagmimina ng uling at ginto (타갈로그어 - 세부아노어)

mga lumang cobweb na natakpan ng uling
yati

ang mga diosdiosan ng mga bansa ay pilak at ginto, na gawa ng mga kamay ng mga tao.
ang mga dios-dios sa mga nasud mga salapi ug bulawan, ang buhat sa mga kamot sa mga tawo.

ang kanilang mga diosdiosan ay pilak at ginto, yari ng mga kamay ng mga tao.
ang ilang mga dios-dios mao ang salapi ug bulawan binuhat sa mga kamot sa mga tawo.

at anomang akalain mong mabuti at ng iyong mga kapatid na gawin sa labis sa pilak at ginto, gawin ninyo ayon sa kalooban ng inyong dios.
ug bisan unsa nga daw maayo kanimo ug sa imong kaigsoonan sa paggamit sa ubannga salapi ug sa bulawan, kini buhaton ninyo sumala sa kabubut-on sa inyong dios.

at kaniyang inilabas sila na may pilak at ginto: at hindi nagkaroon ng mahinang tao sa kaniyang mga lipi.
iyang gipagula sila nga may salapi ug bulawan; ug sa iyang mga banay walay mausa nga maluya nga tawo.

at ginawa ng hari ang pilak at ginto na maging gaya ng mga bato sa jerusalem, at ang mga sedro na maging gaya ng mga sikomoro na nangasa mababang lupa dahil sa kasaganaan.
ug gihimo sa hari ang salapi ug bulawan nga daw ingon sa mga bato diha sa jerusalem, ug ang mga cedro iyang gihimo nga ingon sa mga kahoy nga sicomoro nga anaa sa kapatagan, sa pagkadaghan.

ang mabuting pangalan ay maiging piliin, kay sa malaking kayamanan, at ang magandang kalooban, kay sa pilak at ginto.
ang usa ka maayong ngalan labi pang maayong pilion kay sa dagkung mga bahandi, ug ang mahigugmaong-kalooy kay sa salapi ug bulawan.

sa gayo'y tinanggap ng mga saserdote at ng mga levita ang timbang ng pilak at ginto, at ng mga sisidlan, upang dalhin sa jerusalem, sa bahay ng ating dios.
busa ang mga sacerdote ug ang mga levihanon mingdawat sa timbang sa salapi ug sa bulawan, ug sa mga sudlanan, aron dad-on kini ngadto sa jerusalem sa balay sa among dios.

gayon din naman, na ang mga babae ay magsigayak ng mahinhing damit na may katimtiman at hinahon; hindi ng mahalagang hiyas ng buhok, at ginto o perlas o damit na mahalaga;
usab nga ang mga babaye magmaligdong ug magbinuotan sa ilang pagpatahum sa ilang kaugalingon pinaagi sa pagpamisti nga maugdang, dili pinaagi sa buhok nga sinalapid, o sa bulawan o sa mga mutya o sa mahal nga sapot,

sapagka't hindi niya naalaman na ako ang nagbigay sa kaniya ng trigo, at ng alak, at ng langis, at nagpaparami sa kaniya ng pilak at ginto, na kanilang ginamit kay baal.
kay siya wala makapanghibalo nga akong gihatagan siya sa trigo, ug sa bag-ong vino, ug sa lana, ug gipadaghan kaniya ang salapi ug bulawan, nga ilang gigamit alang kang baal.

at gayon din ang kanilang mga dios sangpu ng kanilang mga larawang binubo, at ng kanilang mga mainam na sisidlan na pilak at ginto ay dadalhing samsam sa egipto; at siya'y magluluwat na ilang taon kay sa hari sa hilagaan.
ug iyang pagadad-on usab nga binihag ang ilang mga dios uban sa mga tinunaw nga larawan, ug uban ang ilang mahal nga mga sudlanan nga salapi ug bulawan ngadto sa egipto; ug siya mohunong sa pagpakig-away sulod sa mga tuig sa hari sa amihanan.

at ang lahat na pilak at ginto na iyong masusumpungan sa buong lalawigan ng babilonia, pati ng kusang handog ng bayan, at ng mga saserdote, na mga naghahandog na kusa sa bahay ng kanilang dios na nasa jerusalem;
ug ang tanang salapi ug bulawan nga imong hingkaplagan sa tibook lalawigan sa babilonia, uban sa kinabubut-ong paghalad sa katawohan, ug sa mga sacerdote nga minghalad sa kinabubut-on alang sa balay sa ilang dios nga anaa sa jerusalem.

kahit ibigay sa akin ni balac ang kaniyang bahay na puno ng pilak at ginto, ay hindi ko masasalangsang ang salita ng panginoon, na gumawa ako ng mabuti o masama sa aking sariling akala; kung ano nga ang salitain ng panginoon, ay siya kong sasalitain?
kong si balac maghatag kanako sa iyang balay nga puno sa salapi ug bulawan, ako dili arang makalapas sa pulong ni jehova, aron sa pagbuhat ug maayo ni dautan gikan sa akong kaugalingon nga hunahuna; kong unsa ang igasulti ni jehova, kana igaingon ko?

nang magkagayo'y kumuha si asa ng pilak, at ginto sa mga kayamanan ng bahay ng panginoon, at sa bahay ng hari, at nagsugo kay ben-adad, na hari sa siria, na tumatahan sa damasco, na ipinasasabi,
unya gidala ni asa ang salapi ug bulawan gikan sa mga bahandi sa balay ni jehova ug sa balay sa hara, ug gipadala ngadto kang ben-hadad nga hari sa siria, nga nagpuyo sa damasco, nga nagaingon:

nagtipon din ako sa ganang akin ng pilak at ginto, at ng tanging kayamanan ng mga hari at ng mga lalawigan: nagtatangkilik ako sa akin ng mga lalaking mangaawit at mga babaing mangaawit, at ng mga kalayawan ng mga anak ng mga tao, mga sarisaring instrumento ng musiko iya'y totoong marami.
nagtigum usab ako alang kanako ug salapi ug bulawan, ug ang bahand sa mga hari ug sa mga lalawigan; nagbaton ako alang kanako ug mga lalake nga mag-aawit ug mga babaye nga mag-aawit, ug ang mga kalipayan sa mga anak nga lalake sa mga tawo, mga tolonggon, ug kadtong tanan sa nagkalainlain nga panagway.

at binigyan sila ng kanilang ama ng mga dakilang kaloob, na pilak, at ginto, at mga mahalagang bagay, pati ng mga bayang nakukutaan ng juda: nguni't ang kaharian ay ibinigay niya kay joram, sapagka't siya ang panganay.
ug ang ilang amahan mihatag kanila ug daghan kaayong mga gasa, sa salapi, ug sa bulawan, ug sa bililhon nga mga butang, uban ang mga kinutaang ciudad sa juda; apan ang gingharian iyang gihatag kang joram, tungod kay siya mao ang kamagulangan.

buod ng kabanata 5- isang tala sa gabing madilim pumunta ng maynila si ibarra ng araw na iyon at nanuluyan sa fonda delala. sa kanyang silid ay nagmuni-muni ang binata tungkol sa sinapit ng ama. kalaunan ay napadako ang tingin nito sa durunguwan, at sa kabila ng ilog ay tanaw na tanaw niya ang nagliliwanag na bahay ni kapitan tyago. tila bagat naririnig pa niya ang kasayahan sa loob ng bahay, ang kalansingan ng mga pinggan at kubyertos at tugtog ng mga orkestra. sa gabing iyon sa bahay ni kapitan tyago ay nagaganap uli ang isang kasiyahan. dumating ang nag-iisang anak nito na si maria clara, kung kaya't sinalubong siya ng kanyang mga kaibigan, kababata, mga kastila at paring malalapit sa ama, mga pilipino, intsik, at militar. ang lahat ay nakatuon ang paningin sa kagandahan ni maria clara, na nakasuot ng isang marangyang kasuotan at napapalamutian ng alahas na diyamante at ginto. si donya victorina naman ay matiyagang inaayos ang buhok ng dalaga. si padre salvi na mahilig sa mga magagandang dilag ay masayang masaya at kadaupang palad niya ang mga dalaga roon. lihim din ang kanyang paghanga sa kagandahan ni maria clara. madaling nakatulog si ibarra ng gabing iyon, kabaligtaran naman ni padre salvi na hindi dinalaw ng antok sapagkat hindi mawala sa kanyang isipan si maria clara.
ako po ay si marquus joss azevedo, kasalukuyang nag-aaral sa don bosco technical institute sa lungsod ng makati at nasa ikapitong baitang . bilang isang mag-aaral, ako po ay masipag at masikap sa aking pag-aaral dahil ito lamang ang isa sa pinakamahalagang maipapamana sa akin ng aking mga magulang. tinuruan ako ng aking mga magulang at mga guro sa paaralan na maging isang mabuting kristyano at matuwid na mamamayan. ang pagtulong at pagmamalasakit sa aking kapwa ay isang halimbawa ng pagiging mabuting kristyano. sa pamamgitan ng pagsunod ko sa batas ay naipapakita ko na isa akong matuwid na mamamayan. bilang isang pilipino ay mahalagang malaman natin ang mga panitikan, kultura at tradisyon ng ating lahi gaya ng sa kabisayaan sapagkat dito nag-ugat ang mahalagang pangyayari sa kasaysayan ng ating bansa. ang sampung datu sa pangunguna ni datu puti ay unang nagtungo at nanirahan sa pulo ng panay na nasa kabisayaan. dito nagmula ang mga lahing pilipino. sa pulo naman ng samar sa cebu unang dumaong si ferdinand magellan at dito nagsimula ang paglaganap ng kristiyanismo. bukod sa pagiging makasaysayan ng kabisayaan, dito rin matatagpuan ang maraming magagandang lugar gaya ng chocolate hills, ang baybaying dagat ng boracay, magallanes cross, basilika ng sto. nino at marami pang iba. bago maglakbay sa ibang bansa, bakit hindi natin subukang puntahan ang kabisayaan upang makita natin ang mga magagandang lugar doon at higit sa lahat ay magpapaala sa atin ng ating kasaysayan.