검색어: kinuntinyu ko ang aming irereport sa management (타갈로그어 - 영어)

dinidiligan ko ang aming halamanan sa bakuran
i clean our yard

kakayanin ko ang aming pangkat
our group

ilalabas ko ang aming mga gamit
ilalabas ko ang aming mga gamit

at sana po panginoon maintindihan po nila ng maayos ang aming irereport
itinataas namin ito sa pangalan mo panginoon

sinamahan ko ang aming tour coordinator sa mga lugar na kelangan puntahan
i accompanied my mother to c

sa pamamagitan nito inilalagay ko ang aming mga lagda
i hereby affix my signatures

gusto kung sumali sa aim global upaang matulungan ko aking pamilya at matugunan ko ang aming mga pangangailangan
lord, thank you so much for the new hope, strong body

hayaan mong hawakan ko ang iyong kamay habang pababa kami ibinahagi namin ang aming lakas at ibinabahagi pa rin ito ay hindi madaling mag-akyat, ngunit ang paraan ay binawasan ng iyong kamay sa aking kamay.
let me hold your hand as we go downhill we’ve shared our strength and share it still it hasn’t been easy to make the climb, but the way was eased with your hand in mine. like the lake our life has had ripples too, ill health and worries, and payments due, with happy pauses along the way, a graduation a raise in pay at the foot of the slope we will stop and rest look back if you wish, we’ve been truly blessed, we’ve been spared the grief of being torn apart by death or divorce, or a b

sasabihin ko lahat sa kaibigan ko ang aming napagaralan ng araw na yun at kung ano ang mga iniwan gawain. ang topic namin ay tungkol sa quantitative research at kung ano ano ang pakahulugan ng iba'tibang tao dito. at pinag aralan din namin ang qualitative research versus quantitative research
i will tell my friend everything we learned that day and what activities i left behind. our topic is about quantitative research and what different people mean by it. and we also studied qualitative research versus quantitative research. ang pag kakaiba ng qualitative research at quantitative research pag dating sa purpose ang qualitative research ay to understand and interpret social interaction but in quantitative research ay test hypothesis, look at cause and effect and make a prediction

dahil nung ako ay g9 nagkameron kami ng theatre sa iskwelahan talagang napakahirap dahil kailangan mong maging makatotoo at saulo ang mga lines mo. medyo nakakakaba sa una pero sulit nman kapag natapos nyo na at naging maayos ang lahat. kahit na may ibang pagkakamali ay ayus lang din nman dahil lahat nman ay hindi perpekto at nagkakamali rin kaya binigay ko na lang ang best ko para maging maayos ang aming play at pinadalamatan ang lahat ng aking kagrupo. masaya rin ako dahil naexpirience ko ang pagakto sa harap ng tao.
because when i was g9 we had a theater at school it was really very difficult because you have to be realistic and memorize your lines. it was a bit scary at first but it was worth it when you finished and everything went well. even if there are other mistakes, it is okay because everyone is not perfect and also makes mistakes so i just gave my best to make our play smooth and thank all my teammates. i am also happy because i experienced the

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay