Você procurou por: kombers (Africâner - Inglês)

bo die kombers!
above the blankets!

bed trooster kombers
bed comforter blanket

koffie, kombers, hitter
coffee, blanket hitter

hande bo-op die kombers.
hands above the blankets.

grates hekel patrone vir kombers
grates crochet patterns for blanket

'n man mag die vrou van sy vader nie neem nie, en hy mag die kombers van sy vader nie oplig nie.
a man shall not take his father's wife, nor discover his father's skirt.

sy wou my beïndruk en een nag, toe ek so uitgeput was soos nou het sy vir my 'n kombers gebring, en my laat slaap.
she wanted to impress me. one night, when i was as tired as now, she brought me a blanket, told me to sleep, she'd take care of things.

daarop neem migal die huisgod en lê dit op die bed neer, en sy sit die net van bokhaar aan sy koppenent en bedek dit met 'n kombers.
and michal took an image, and laid it in the bed, and put a pillow of goats' hair for his bolster, and covered it with a cloth.

vervloek is hy wat met die vrou van sy vader gemeenskap het, want hy het die kombers van sy vader opgelig; en die hele volk moet sê: amen.
cursed be he that lieth with his father's wife; because he uncovereth his father's skirt. and all the people shall say, amen.

die kat slaap rustig en die muis kom nader en terwyl hy verby die kombers gesleep het, slaap die kat op en maak die kat wakker, woedend word die kat wakker en jaag die muis en die muis hardloop na die gat.
the cat is peacefully sleeping and the mouse approaches and while passing by dragged the blanket the cat is sleeping on and woke the cat, angrily the cat wakes up and chases the mouse and the mouse runs to the hole.

ek het op 'n kombers langs my kêrel gesit. dit was die dag van ons piekniekdatum. ons het sjokolade, skyfies, hamburgers en soveel peuselhappies gebring om te eet.
i sat on a blanket next to my boyfriend.it was the day of our picnic date.we brought chocolates,chips,hamburgers and so many snacks to eat.

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,