Você procurou por: botverlies (Holandês - Dinamarquês )

dit leidt tot minder botverlies.
reduktionen af knogletabet bidrager desuden til at mindske sandsynligheden for knoglebrud, og dette hjælper med at forebygge knoglebrud hos brystkræftpatienter med knoglemetastaser.

dit geeft aanleiding tot minder botverlies.
derved nedsættes knogletabet.

oestrogenen verminderen de botafbraak en het botverlies.
Østrogener nedsætter knogleomsætningen og knogletabet.

botverlies is het gevolg en de botten worden zwakker.
som resultat opstår knogletab, og knoglerne bliver svagere.

te weinig vitamine d kan tot botverlies en osteoporose leiden.
for lidt d- vitamin kan føre til knogletab og knogleskørhed.

figuur 2 : mechanismen van poreus botverlies tijdens de menopauze.
figur 2 : mekanismer i forbindelse med menopausalt knogletab i trabekulær knogle.

bij mannen bedraagt het botverlies tussen 0,5 en 1% per jaar.
hos mænd ligger det gennemsnitlige knogletab på mellem 0,5 og 1% årligt.

het is nog niet helemaal duidelijk welke factoren verantwoordelijk zijn voor leeftijdsgebonden botverlies.
det er ikke helt klarlagt, hvilke faktorer der gør sig gældende ved aldersrelateret knogletab.

roken blijkt de snelheid van het botverlies en daarmee de kans op botbreuken te verhogen.
rygning synes at øge hastigheden for knogletabet og kan derfor øge risikoen for knoglebrud.

* toevoeging van 500-1000 mg/dag met een supplement kan het botverlies vertragen
* tilskud af 500-1000 mg dgl kan muligvis forsinke knogletabet

insufficiëntie gaat gepaard met een negatieve calciumbalans, botverlies en een verhoogde kans op skeletale fracturen.
insufficiens er forbundet med negativ kalciumbalance, knogletab og øget risiko for knoglefraktur.

preventie van acuut botverlies als gevolg van plotselinge immobilisatie, zoals bij patiënten met recente osteoporotische fracturen
forebyggelse af akut knogletab på grund af pludselig immobilisering som hos patienter med nylige osteoporotiske frakturer

er bestaat geen overtuigend bewijs dat lichaamsbeweging botverlies in de menopauze of breuken later in het leven kan voorkomen.
der findes ingen beviser på, at motion kan forebygge knogletab ved menopause eller osteoporotiske frakturer senere i livet. på den anden side kan

botverlies gaat waarschijnlijk het snelst in de eerste maanden van de behandeling en tast zowel het axiale als het appendiculaire skelet aan.
knogletabet formodes at ske hurtigt i de første par måneder af behandlingen, og det rammer både det aksiale og det perifere skelet.

aromataseremmers (bijvoorbeeld anastrozole, letrozole en exemastaan) kunnen als bijwerking botverlies en fracturen veroorzaken.
aromatasehæmmere omfatter anastrozol, letrozol og exemestan, og blandt bivirkningerne ved denne type lægemiddel er knoglebrud og - tab.

als u osteoporose heeft breekt uw lichaam meer bot af dan het aanmaakt zodat botverlies ontstaat waardoor uw botten steeds dunner en brozer worden.
gradvist vil der opstå knogletab, og knoglerne bliver tyndere og skøre.

preventie van acuut botverlies de aanbevolen dosis is 100 ie per dag of tweemaal daags 50 ie gedurende 2 tot 4 weken, subcutaan of intramusculair toegediend.
anbefalet dosering er 100 iu daglig eller 50 iu to gange daglig i 2- 4 uger administreret subkutant eller intramuskulært.

de leeftijd waarop het botverlies begint, staat niet vast, maar waarschijnlijk is dat rond de leeftijd van 40 jaar, zowel bij mannen als bij vrouwen.
der hersker usikkerhed med hensyn til, hvornår knogletabet begynder; men det menes at være omkring 40-årsalderen hos både mænd og kvinder.

dergelijke effecten moeten worden afgewogen tegen de gunstige effecten op de symptomen van de menopauze, het botverlies, ischemische hartaandoeningen en mogelijk ook de ziekte van alzheimer.
disse bivirkninger skal ses i forhold til de gunstige virkninger på klimakteriesymptomer, knogletab, iskæmisk hjertesygdom og muligvis også alzheimers sygdom.

bij bejaarden, bij wie het botverlies vaak al ver gevorderd is en de meer of mindere mate van immobiliteit te wijten is aan een zittend leven of een ziekte, is zware fysieke activiteit niet gewenst.
hos ældre, hvor knogletabet ofte et fremskredent, og hvor forskellige grader af immobilisation skyldes stillesiddende vaner eller er en følge af sygdom, er krævende fysisk aktivitet ikke tilrådeligt.