Você procurou por: he felt that we did not like the body polish work (Inglês - Tamil)

they said, “by allah, you know very well that we did not come here to cause turmoil in the land, and nor are we thieves!”
(அதற்கு) அவர்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, நாங்கள் நாட்டிலே குழப்பம் உண்டாக்க வரவில்லை என்பதை நீங்கள் நிச்சயமாக அறிவீர்கள்; நாங்கள் திருடர்களுமல்லர்" என்றார்கள்.

they said, "by allah, you have certainly known that we did not come to cause corruption in the land, and we have not been thieves."
(அதற்கு) அவர்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, நாங்கள் நாட்டிலே குழப்பம் உண்டாக்க வரவில்லை என்பதை நீங்கள் நிச்சயமாக அறிவீர்கள்; நாங்கள் திருடர்களுமல்லர்" என்றார்கள்.

they said, ‘by allah! you certainly know that we did not come to make trouble in this country, and we are not thieves.’
(அதற்கு) அவர்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, நாங்கள் நாட்டிலே குழப்பம் உண்டாக்க வரவில்லை என்பதை நீங்கள் நிச்சயமாக அறிவீர்கள்; நாங்கள் திருடர்களுமல்லர்" என்றார்கள்.

they said, "let us swear by god to do away with him and his family during the night then tell his guardian that we did not see how he and his family had been destroyed, and we shall be telling the truth."
அவர்கள்; "நாம் அவரையும் (ஸாலிஹையும்), அவருடைய குடும்பத்தாரையும் இரவோடிரவாக திட்டமாக அழித்து விடுவோம்; (இதனை யாரிடமும் சொல்வதில்லை) என்று நாம் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியம் செய்து கொள்வோமாக!" பிறகு அவருடைய வாரிஸ்தாரிடம் (அவர்கள் பழிக்குப்பழி வாங்க வந்தால்) "உங்கள் குடும்பத்தார் அழிக்கப்பட்டதை நாங்கள் காணவேயில்லை நிச்சயமாக நாங்கள் உண்மையாளர்கள்" என்று திட்டமாகக் கூறிவிடலாம் (எனச் சதி செய்தார்கள்).

they said: swear to each other by allah that we will certainly make a sudden attack on him and his family by night, then we will say to his heir: we did not witness the destruction of his family, and we are most surely truthful.
அவர்கள்; "நாம் அவரையும் (ஸாலிஹையும்), அவருடைய குடும்பத்தாரையும் இரவோடிரவாக திட்டமாக அழித்து விடுவோம்; (இதனை யாரிடமும் சொல்வதில்லை) என்று நாம் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியம் செய்து கொள்வோமாக!" பிறகு அவருடைய வாரிஸ்தாரிடம் (அவர்கள் பழிக்குப்பழி வாங்க வந்தால்) "உங்கள் குடும்பத்தார் அழிக்கப்பட்டதை நாங்கள் காணவேயில்லை நிச்சயமாக நாங்கள் உண்மையாளர்கள்" என்று திட்டமாகக் கூறிவிடலாம் (எனச் சதி செய்தார்கள்).

have they not regarded how many a generation we have destroyed before them whom we had granted power in the land in respects that we did not grant you, and we sent abundant rains for them from the sky and made streams run for them? then we destroyed them for their sins, and brought forth another generation after them.
அவர்களுக்கு முன்னர் நாம் எத்தனையோ தலைமுறையினரை அழித்திருக்கிறோம் என்பதை அவர்கள் பார்க்கவில்லையா? பூமியில் நாம் உங்களுக்கு செய்து தராத வசதிகளையெல்லாம் அவர்களுக்குச் செய்து கொடுத்திருந்தோம்; அவர்கள் மீது நாம் வானம் தாரை தரையாக மழை பெய்யுமாறு செய்து, அவர்களுக்குக் கீழே ஆறுகள் செழித்தோடும்படிச் செய்தோம்; பிறகு அவர்களின் பாவங்களின் காரணத்தால் அவர்களை அழித்து விட்டோம்; அவர்களுக்குப் பின் வேறு தலைமுறைகளை உண்டாக்கினோம்.

they said: "let us swear by god that we will attack saleh and his family at night, and later tell his heirs: 'we did not see his family destroyed, and we speak the truth.'"
அவர்கள்; "நாம் அவரையும் (ஸாலிஹையும்), அவருடைய குடும்பத்தாரையும் இரவோடிரவாக திட்டமாக அழித்து விடுவோம்; (இதனை யாரிடமும் சொல்வதில்லை) என்று நாம் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியம் செய்து கொள்வோமாக!" பிறகு அவருடைய வாரிஸ்தாரிடம் (அவர்கள் பழிக்குப்பழி வாங்க வந்தால்) "உங்கள் குடும்பத்தார் அழிக்கப்பட்டதை நாங்கள் காணவேயில்லை நிச்சயமாக நாங்கள் உண்மையாளர்கள்" என்று திட்டமாகக் கூறிவிடலாம் (எனச் சதி செய்தார்கள்).

when we said to you, ‘indeed your lord encircles those people,’ we did not appoint the vision that we showed you except as a tribulation for the people and the tree cursed in the quran. we warn them, but it only increases them in their outrageous rebellion.
(நபியே!) நிச்சயமாக உம்முடைய இவைன் மனிதர்களைச் சூழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றான் என்று உமக்குக் கூறியதை (நினைவு கூர்வீராக! மிஃராஜின் போது) நாம் உமக்குக்காட்டிய காட்சியையும் குர்ஆனில் சபிக்கப்பட்டும் (ஜக்கூம்) மரத்தையும் மனிதர்களுக்கு சோதனையாகவே தவிர நாம் ஆக்கவில்லை. இன்னும் நாம் அவர்களை அச்சுறுத்துகின்றோம்; ஆனால், இது அவர்களுடைய பெரும் அழிச்சாட்டியத்தையே அதிகரிக்கச் செய்கின்றது.

they said, "take a mutual oath by allah that we will kill him by night, he and his family. then we will say to his executor, 'we did not witness the destruction of his family, and indeed, we are truthful.' "
அவர்கள்; "நாம் அவரையும் (ஸாலிஹையும்), அவருடைய குடும்பத்தாரையும் இரவோடிரவாக திட்டமாக அழித்து விடுவோம்; (இதனை யாரிடமும் சொல்வதில்லை) என்று நாம் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியம் செய்து கொள்வோமாக!" பிறகு அவருடைய வாரிஸ்தாரிடம் (அவர்கள் பழிக்குப்பழி வாங்க வந்தால்) "உங்கள் குடும்பத்தார் அழிக்கப்பட்டதை நாங்கள் காணவேயில்லை நிச்சயமாக நாங்கள் உண்மையாளர்கள்" என்று திட்டமாகக் கூறிவிடலாம் (எனச் சதி செய்தார்கள்).

i'm doing nothingi had been staying with a friend of mine, an artist and delightfully lazy fellow, at his cottage among the yorkshire fells, some ten miles from a railway-station; and as we had been fortunate enough to encounter a sudden spell of really warm weather, day after day we had set off in the morning, taken the nearest moorland track, climbed leisurely until we had reached somewhere about two thousand feet above sea-level, and had then spent long golden afternoon lying flat on our backs – doing nothing. there is no better lounging place than a moor. it is a kind of clean bare antechamber to heaven. beneath its apparent monotony that offers no immediate excitement, no absorbing drama of sound and colour, there is subtle variety in its slowly changing patterns of cloud and shadow and tinted horizons, sufficient to keep up a flicker of interest in the mind all day. with its velvety patches, no bigger than a drawing-room carpet, of fine moorland grass, its surfaces invite repose. its remoteness, its permanence, its old and sprawling indifference to man and his concerns, rest and cleanse the mind. all the noises of the world are drowned in the one monotonous cry of the curlew. day after day, then, found us full-stretched upon the moor, looking up at the sky or gazing dreamily at the distant horizon. it is not strictly true, of course, to say that we did absolutely nothing, for we smoked great quantities of tobacco, ate sandwiches and little sticks of chocolate, drank from the cold bubbling streams that spring up from nowhere, gurgle for a few score yards, then disappear again. occasionally we exchanged a remark to two. but we probably came as close to doing nothing as it is possible for two members of our race. we made nothing, not even any plans; not a single idea entered our heads; we did not even indulge in that genial boasting which is the usual pastime of two friendly males in conference. somewhere, far away, our friends and relatives were humming and bustling, shaping and contriving, planning, disputing, getting, spending; but we were gods, solidly occupied in doing nothing, our minds immaculate vacancies. but when our little hour of idling was done and we descended for the last time, as flushed as sunsets, we came down into this world of men and newspaper owners only to discover that we had just been denounced by mr gordon selfridge. when and where he had been denouncing us i do not know. nor do i know what hilarious company had invited and received his conferences. strange things happen at this season, when the unfamiliar sun ripens our eccentricities. it was only last year or the year before that some enterprising person who had organized a conducted tour to the continental arranged, as bait for the more intellectual holiday-makers, that a series if lectures should be given to the party by eminent authors at various places en route. the happy tourists set out, and their conductor was as good as his word, for behold – at the very first stopping-place dean inge gave them an address on the modern love of pleasure. but whether mr selfridge had been addressing a crowd of holiday-makers or a solemn conference of emporium owners, i do not know, but i do know that he said that he hated laziness more than anything else and held it the greatest of sins. i believe too that he delivered some judgment on persons who waste time, but i have forgotten his reasons and instances and, to be frank, would count it a disgraceful waste of time to discover again what they were. mr selfridge did not mention us by name, but it is hardly possible to doubt that he had us in mind throughout his attack on idleness. perhaps he had had a frantic vision of the pair of us lying flat on our backs on the moor, wasting time royally while the world’s work waited to be done, and, incidentally, to be afterwards bought and sold in mr selfridge’s store. i hope he had, for the sight should have done him good; we are a pleasing spectacle at any time, but when we are doing nothing it would do any man’s heart good to see us, even in the most fragmentary and baffling vision.
நான் ஒன்றும் செய்வதில்லை