Você procurou por: sionskoj (Sérvio - Esperanto)

nego, pristupiste k sionskoj gori, i ka gradu boga Živoga, jerusalimu nebeskom, i mnogim hiljadama andjela,
sed vi alvenis al la monto cion kaj al la urbo de vivanta dio, la cxiela jerusalem, kaj al miriadoj da angxeloj,

i ti, kulo stadu, steno kæeri sionskoj, tebi æe doæi, doæi æe prva vlast, carstvo kæeri jerusalimske.
kaj vi, ho turo de la grego, fortikajxo de la filino de cion, al vi venos, revenos la antauxa regxado, la regno de la filino de jerusalem.

upregni brze konje u kola, stanovnice lahiska, koja si poèetak grehu kæeri sionskoj, jer se u tebi nadjoše zloèinstva izrailjeva.
jungu al la cxaro kurcxevalojn, ho logxantino de lahxisx; vi estas la komenco de pekoj de la filino de cion, cxar cxe vi oni trovis la krimojn de izrael.

gospod æe stvoriti nad svakim stanom na gori sionskoj i nad zborovima njenim oblak danju s dimom i svetlost plamena ognjenog noæu, jer æe nad svom slavom biti zaklon.
kaj super cxiu loko de la monto cion kaj super cxiuj gxiaj kunvenejoj la eternulo kreos nubon kaj fumon por la tago kaj flamon de brulanta fajro por la nokto; super cxio honora estos sxirmo.

i videh, i gle, jagnje stajaše na gori sionskoj, i s njim sto i èetrdeset i èetiri hiljade, koji imahu ime oca njegovog napisano na èelima svojim.
kaj mi rigardis, kaj jen la sxafido staranta sur la monto cion, kaj kun li cent kvardek kvar miloj, havantaj lian nomon, kaj la nomon de lia patro, skribitajn sur ilia frunto.

tada æe se doneti dar gospodu nad vojskama od naroda rasejanog i oplenjenog, od naroda strašnog otkako je dosad, od naroda razmerenog i pogaženog, kome zemlju raznose reke, k mestu imena gospoda nad vojskama, ka gori sionskoj.
en tiu tempo sur la lokon de la nomo de la eternulo cebaot, sur la monton cion, alportos donacojn al la eternulo cebaot la popolo grandkreska kaj glathauxta, la popolo, kiu estas pli terura, ol kia ajn alia, la popolo lauxregulara kaj piedpremanta, kies landon tratrancxas riveroj.

i doæi æe i pevaæe na visini sionskoj, i steæi æe se k dobru gospodnjem, k žitu, k vinu i k ulju, k jaganjcima i teocima; i duša æe im biti kao vrt zaliven, i neæe više tužiti.
kaj ili venos kaj kantos sur la altajxo de cion; kaj ili rapidos al la bonajxoj de la eternulo, al la greno, al la mosto, al la oleo, al la sxafidoj kaj bovidoj; kaj ilia animo estos kiel akvoricxa gxardeno, kaj ili ne plu havos malgxojon.