Você procurou por: alam ko may dahilan ka kung bakit wala ka ngayon (Tagalo - Inglês)

dalawang bagay kung bakit hindi ka kainggit inggit.una wala ka kung ano meron ako ngayon.pangalawa mas maganda pala ako
please, specify two different languages

happy birthday anak, lagi mong tatandaan mahal n mahal kita. sana makontento ka kung ano ang meron ka ngayon. at balang araw maisip mo lahat ng paghihirap ko kung bakit tayo nagkalayo wish ko lng na maging mabuti kang anak at mag aral ka ng mabuti para din yan sa kinabukasan mo sana maintindihan mo anak.. mahal n mahal kita anak
i feel so blessed because you are my son and you are the source of happiness in my life. on your birthday i pray that you always happy and contented of what you have.. i love you so much

wala kang karapatan sabihan ako ng kahit na ano dahil di ikaw nagpapalamon sa akin at hindi ako nanghihingi sayo ng opinion mo wala kang karapatan husgahan ako kung bakit wala pa akong anak. sa susunod isipin mo muna lahat ng sasabihin mo bago mo ako sabihan ng ganyang masasakit na salita. sa mga pinagsasabi mo di mo alam nakaka sakit kana sana tignan mo muna sarili mo bago mo ako husgahamln wala ka pa ngang nararating sa buhay ganyan kana paano pa kaya kapag may narating kana sana wag ka masyad
you have no right to tell me anything because you are not feeding me and i am not asking you for your opinion you have no right to judge me why i do not have a child. next time think about everything you have to say before you say such hurtful words to me. from what you're saying, you don't know that it hurts, i hope you look at yourself first before you judge me. you haven't even reached life yet, that's how it is, so when you reach something, please don't be too

after ko makagraduate ng grade 10,dumaan ako sa napakaraming pagsubok sa buhay sa loob ng ilang taon na naharap tayo sa pandemya masasabi ko na bilang isang estudyante malaki ang paghihirap ko para lang makapagaral ako, ako yung tipo ng tao na walang ibang hinangad kundi ang makatulong sa mga magulang ko, kahit na alam ko na hindi ako ang pinakamatanda sa aming magkakapatid ay naniwala ako sa kakayahan ko na sa myrang edad ko makakatulong ako sa mga magulang kahit sa simpleng pamamaraan, nagaral ako ng grade 10 ng modular, nakaranas ako ng hirap na matutunan ang lahat ng gagawin ko, pero sa tulong ng ate at mama ko nagagawan ko ng paraan na masagutan ang module ko hanggang sa nakatapos ako,, pagkagraduate ko nagdesisyon ako na dito ako mag-aral sa montalban sa tiyohin ko, kinuha nila ako dahil gusto nila matulungan ang papa ko na mapaalwan ang buhay dahil kagaya ko nag-aaral den ang ate ko, sa hirap ng buhay kaya nakapagdesisyon ako na dito na lang ako para kahit papaano makakaiwas sa malaking gastos ang mga magulang ko, at sa pag-aaral ko dito para sa akin napakarami ng mga ngyare sa loob ng ilang buwan, nagsimula ako ng walang kilala dito kundi ung mga kamaganak ko, pero walang kaibigan o kiallang kaklase, habang tumatagal nakisabay ako sa takbo ng ikot ng mundo dito sa paaralang ito natuto akong makihalobilo sa mga kaibigan at kaklase ko, napakasaya at napakarami ng experience ko dito kasama ang mga tropa ko kahit hindi ko pakiling ang mga kapatid at magulang ko, sa una mahirap kung iisipin na malalayo ka sa kanila pero dahil sa pangarap mo maiisip mo na lang na isang araw may dahilan ang lahat kung bakit nangyayare ito. sa kabila ng pagkainip ay nanatili ako sa pagtitiwala at paglilibang sa sarili ko sa ibang bagay gaya na lamang ng paglalaro ng basketball, hinayaan ko yung sarili ko na ienjoy ang bawat minuto habang nandidito ako, at di nagtagal bago sumapit ang kapaskuhan ay napagpasyahan ng magulang ko na pauwiin ako para makasama ko sila sa pasko, hanggang sa nakarating ako ng maayos samen pagdating ko ay nakumpleto kami ng buong pamilya at muling naging masaya ang bawat isa sa amin na makita namen at maranasan muli ang pagiging kumpleto, bumuo kami ng masasayang alaala at kasabay nito nakasama ko ang mga tunay kong kaibigan na mula pagkabata ko ay palagi silang nariyan. at pagkatapos sa araw ng bagong taon ay naging masaya parin kaming lahat ng magkakasama, hanggang sa bumalik ako dito sa montalban upang ituloy ang aking pag-aaral at ngayon ako bilang isang mag-aaral ay nagpupursigi sa aking pag-aaral na balang araw mula sa aking pagsisikap ay akin lahat makamtam ang tagumpay na inaasam. ako nga pla si mark christian terrenal na nagpapatunay na hindi hadlang ang pagiging malayo sa pamilya at pagiging mahirap makamtan lamang ang tunay na inaasam at nangangakong pagbubutihan at gagawin ang lahat ng aking makakaya mula sa aking pagtitiyaga.
kahit maraming pagsubok dumaan