Вы искали: we loved when we were in a chaotic state (Английский - Тамильский)

when we were trying
தொடங்கப்பட்டது.

by allah, we were truly in a manifest error,
"அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நாம் வெளிப்படையான வழிகேட்டிலேயே இருந்தோம்."

you were in a video call hindi meaning
anda berada dalam panggilan video hindi maksud

by allah, of a truth we were in error manifest
"அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நாம் வெளிப்படையான வழிகேட்டிலேயே இருந்தோம்."

they say, ‘what, when we have become bones and dust, shall we really be raised in a new creation?’
இன்னும்; "(இறந்து பட்டு) எலும்புகளாகவும், உக்கிப்போனவைகளாகவும் நாங்கள் ஆகிவிட்ட பிறகு, நிச்சயமாக புதிய படைப்பாக நாங்கள் எழுப்பப்படுகிறவர்களாக?" என்றும் அவர்கள் கேட்கிறார்கள்.

saying, “indeed before this, we were in our houses, worried.”
"இதற்கு முன் (உலகில்) நாம் நம் குடும்பத்தாரிடையே இருந்த போது (வேதனை பற்றி) நிச்சயமாக அஞ்சியவர்களாகவே இருந்தோம்.

'when we were among our people' they will say, 'we were ever fearful,
"இதற்கு முன் (உலகில்) நாம் நம் குடும்பத்தாரிடையே இருந்த போது (வேதனை பற்றி) நிச்சயமாக அஞ்சியவர்களாகவே இருந்தோம்.

noah had called upon us (earlier). see, how excellent we were in answering him!
அன்றியும் நூஹ் நம்மைப் பிரார்த்தித்தார்; பிரார்த்தனைக்கு பதிலளிப்பதில் நாமே சிறந்தோர் ஆவோம்.

and they say, “when we are lost into the earth, shall we be in a new creation?” in fact, they deny the meeting with their lord.
"நாம் பூமியில் அழிந்து போய் விடுவோமாயின் மெய்யாகவே நாங்கள் புதிய படைப்பாவோமா?" எனவும் அவர்கள் கூறுகின்றனர்; ஏனெனில் அவர்கள் தங்கள் இறைவனைச் சந்திப்பதையே நிராகரிப்போராய் இருக்கிறார்கள்.

"before this, when we were among our families, we were full of fear of god's displeasure --
"இதற்கு முன் (உலகில்) நாம் நம் குடும்பத்தாரிடையே இருந்த போது (வேதனை பற்றி) நிச்சயமாக அஞ்சியவர்களாகவே இருந்தோம்.

and the true promise shall draw nigh, then lo! the eyes of those who disbelieved shall be fixedly open: o woe to us! surely we were in a state of heedlessness as to this; nay, we were unjust.
(இறுதி நாளைப் பற்றிய) உண்மையான வாக்குறுதி நெருங்கினால், (அதைக்காணும்) காஃபிர்களின் கண்கள் திறந்தபடியே நிலைகுத்தி நின்று விடும்; (அன்றியும் அவர்கள்;) "எங்களுக்கு கேடு தான்! நிச்சயமாக நாங்கள் இதை உதாசீனப்படுத்தியவர்களாகவே இருந்துவிட்டோம்; - அது மட்டுமில்லை - நாம் அநியாயம் செய்தவர்களாகவும் இருந்து விட்டோம்" (என்று கூறுவார்கள்).

and they say: when we are vanished in the earth, shall we then be raised in a new creation? aye! in the meeting with their lord they are disbelieving.
"நாம் பூமியில் அழிந்து போய் விடுவோமாயின் மெய்யாகவே நாங்கள் புதிய படைப்பாவோமா?" எனவும் அவர்கள் கூறுகின்றனர்; ஏனெனில் அவர்கள் தங்கள் இறைவனைச் சந்திப்பதையே நிராகரிப்போராய் இருக்கிறார்கள்.

and in `a-ad also was a lesson, when we sent against them the barren wind.
இன்னும், 'ஆது' (சமூகத்தாரிலும் ஒரு படிப்பினை இருக்கிறது); நாம் அவர்கள் மீது (நாசம் விளைவிக்கக் கூடிய) மலட்டுக் காற்றை அனுப்பியn போது

'what' they say. 'when we are (turned to) bones and broken bits, shall we be raised again in a new creation'
இன்னும்; "(இறந்து பட்டு) எலும்புகளாகவும், உக்கிப்போனவைகளாகவும் நாங்கள் ஆகிவிட்ட பிறகு, நிச்சயமாக புதிய படைப்பாக நாங்கள் எழுப்பப்படுகிறவர்களாக?" என்றும் அவர்கள் கேட்கிறார்கள்.

when we dispatched toward you a team of jinn listening to the quran, when they were in its presence, they said, ‘be silent!’ when it was finished, they went back to their people as warners.
மேலும் (நபியே!) நாம் உம்மிடம் இந்த குர்ஆனை செவியுறும் பொருட்டு ஜின்களில் சிலரை திருப்பியதும், அவர்கள் அங்கு வந்த போது, "மெளனமாக இருங்கள்" என்று (மற்றவர்களுக்குச்) சொன்னார்கள்; (ஓதுதல்) முடிந்ததும் தம் இனத்தாரிடம் சென்று அவர்களை அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்தனர்.

ask [the people of] the town we were in, and the caravan with which we came. we indeed speak the truth.’’ ’
நாங்கள் தங்கியிருந்த ஊர் வாசிகளையும், நாங்கள் முன்னோக்கி(ச் சேர்ந்து) வந்த ஒட்டகக் கூட்டத்தினரையும் நீங்கள் கேட்டுக் கொள்ளுங்கள் - நிச்சயமாக நாங்கள் உண்மையே சொல்லுகின்றோம்' (என்றும் சொல்லுங்கள்" என்று கூறித் தந்தையாரிடம் அனுப்பி வைத்தார்).

and they say: "what! when we lie, hidden and lost, in the earth, shall we indeed be in a creation renewed? nay, they deny the meeting with their lord.
"நாம் பூமியில் அழிந்து போய் விடுவோமாயின் மெய்யாகவே நாங்கள் புதிய படைப்பாவோமா?" எனவும் அவர்கள் கூறுகின்றனர்; ஏனெனில் அவர்கள் தங்கள் இறைவனைச் சந்திப்பதையே நிராகரிப்போராய் இருக்கிறார்கள்.

and when we turned to thee a company of jinn giving ear to the koran; and when they were in its presence they said, 'be silent!' then, when it was finished, they turned back to their people, warning.
மேலும் (நபியே!) நாம் உம்மிடம் இந்த குர்ஆனை செவியுறும் பொருட்டு ஜின்களில் சிலரை திருப்பியதும், அவர்கள் அங்கு வந்த போது, "மெளனமாக இருங்கள்" என்று (மற்றவர்களுக்குச்) சொன்னார்கள்; (ஓதுதல்) முடிந்ததும் தம் இனத்தாரிடம் சென்று அவர்களை அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்தனர்.

every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the giant’s garden. it was a large lovely garden, with soft green grass. here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. the birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. “how happy we are here!” they cried to each other. one day the giant came back. he had been to visit his friend the cornish ogre, and had stayed with him for seven years. after the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. when he arrived he saw the children playing in the garden. “what are you doing here?” he cried in a very gruff voice, and the children ran away. “my own garden is my own garden,” said the giant, “any one can understand that, and i will allow nobody to play in it but myself,” so he built a high wall all round it, and put up a notice board. trespassers will be prosecuted he was a very selfish giant. the poor children had now nowhere to play. they tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. they used to wander round the high walls when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside. “how happy we were there,” they said to each other. then the spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. only in the garden of the selfish giant it was still winter. the birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. the only people who were pleased were the snow and the frost. “spring has forgotten this garden,” they cried, “so we will live here all the year round.” the snow covered up the grass with her great white cloak, and the forest painted all the trees silver. then they invited the north wind to stay with them, and he came. he was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. “this is a delightful spot,” he said, “we must ask the hail on a visit.” so the hail came. every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. he was dresse
சுயநல மாபெரும்