Вы искали: n stukkie brood (Африкаанс - Английский)

gooi 'n stukkie kaas op net een stukkie brood
then put the cheese on

- sal ons 'n stukkie lees?
- shall we do a scene?

wou jy dalk 'n stukkie hê?
- would you like some?

oh, mag ek ook 'n stukkie?
ooh, could i have a piece?

ons gaan so 'n stukkie koek eet.
we're having cake in just a minute.

sal ons 'n stukkie "le misanthrope" doen?
shall we do a bit of "the misanthrope"?

chazes spelfoute. moet ons nog 'n stukkie lees?
- would you read another piece?

en my stukkie brood alleen geëet het sonder om die wees daarvan te laat saameet;
or have eaten my morsel myself alone, and the fatherless hath not eaten thereof;

terwyl sy loop om dit te gaan haal, roep hy na haar en sê: bring tog vir my 'n stukkie brood saam.
and as she was going to fetch it, he called to her, and said, bring me, i pray thee, a morsel of bread in thine hand.

ek sien ek's nie welkom hier nie, ek gaan 'n stukkie slaap
i see i'm not welcome here.

hy het 'n kraai in 'n boom gesien met 'n stukkie kaas op haar mond
the fox didn't search any further and went to the crow and said good morning beautiful creature. good morning beautiful creature

en nou moet u self tog luister na u dienares, en laat ek u 'n stukkie brood voorsit, en eet, dat daar krag in u kan wees as u verder gaan.
now therefore, i pray thee, hearken thou also unto the voice of thine handmaid, and let me set a morsel of bread before thee; and eat, that thou mayest have strength, when thou goest on thy way.

dis die eerste maal wat ek dit sien, maar sy het my vertel ... dis 'n stukkie van... van jou naelstring.
i told you i had not opened it, but when i saw it, i ... as she said, it's a piece of... of your umbilical cord.

dit was nie net 'n bomscherf, dit is 'n stukkie legering van 'n legering tuimelaar sluitmeganisme.
this wasn't just shrapnel. it's a piece of an alloy tumbler locking mechanism.

ek het vandag op die plek van die misdaad 'n stukkie kougom, dit het my terugdink aan 'n saak, van sowat 15 jaar gelede.
i found a piece of gum at the crime scene today-- brought me back to a case i hadn't thought about in... 15 years.

alle vrolikheid sal weg wees, as die middaguur aanbreek! en as ons vir aandete 'n stukkie vleis braai, is daar geen man nie!
gone will be the happy scene when luncheon-time arrives!

en almal wat in jou huis oorbly, sal kom om hulle voor hom neer te buig vir 'n geldstukkie en 'n broodjie, en hulle sal sê: voeg my tog by een van die priesterordes, dat ek 'n stukkie brood kan eet.
and it shall come to pass, that every one that is left in thine house shall come and crouch to him for a piece of silver and a morsel of bread, and shall say, put me, i pray thee, into one of the priests' offices, that i may eat a piece of bread.

maar die arme het glad niks gehad nie, behalwe een klein ooilammetjie wat hy gekoop en in die lewe gehou het, en wat by hom en saam met sy kinders groot geword het; dit het van sy stukkie brood geëet en uit sy beker gedrink en in sy skoot geslaap, en dit was vir hom soos 'n dogter.
but the poor man had nothing, save one little ewe lamb, which he had bought and nourished up: and it grew up together with him, and with his children; it did eat of his own meat, and drank of his own cup, and lay in his bosom, and was unto him as a daughter.

eendag het 'n kraai 'n stukkie kaas op 'n plaveisel gesien. sy het dit vinnig opgetel." ek sal dit by my huis eet," het sy gedink.
one day a crow saw a piece of cheese on a pavevent. she picked it up quickly." i will eatry it by my house", she thought.

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,