Вы искали: lagrangiaanse (Голландский - Английский)

douglas leverde ook belangrijke bijdragen aan het inverse probleem uit de lagrangiaanse mechanica.
the problem, open since 1760 when lagrange raised it, is part of the calculus of variations and is also known as the "soap bubble problem".

de lagrangiaanse mechanica werd in 1788 door de italiaanse wiskundige joseph-louis lagrange geïntroduceerd.
it was introduced by the italian-french mathematician joseph-louis lagrange in 1788.

een grote stap kwam in 1788 met de ontwikkeling van de aan het principe van de kleinste werking gerelateerde lagrangiaanse mechanica.
a major advance came in 1788 with the development of lagrangian mechanics, which is related to the principle of least action.

het principe heeft geleid tot de ontwikkeling van de lagrangiaanse- en hamiltoniaanse formuleringen van de klassieke mechanica.
the principle led to the development of the lagrangian and hamiltonian formulations of classical mechanics.

het vermoeden van arnold over het aantal dekpunten van hamiltoniaanse symplectomorfismen en lagrangiaanse doorsneden waren ook een belangrijke motivatie in de ontwikkeling van de floer-homologie.
the arnold conjecture on the number of fixed points of hamiltonian symplectomorphisms and lagrangian intersections were also a major motivation in the development of floer homology.

dat nieuwe model combineert de voordelen van de lagrangiaanse aanpak voor de oppervlakteprocessen met die van de euleriaanse aanpak voor de voorspelling van de evolutie van de concentratie koolwaterstof verspreid in de waterkolom of verdampt in de atmosfeer.
this new fate model should combine the advantages of the lagrangian approach for modeling the surface processes and the eulerian approach to forecast the oil concentration dispersed in the water column or evaporated in the atmosphere.

de actie wordt gedefinieerd als de tijdsintegraal "i" van een functie die bekendstaat als de lagrangiaan "l":formula_2waar de stip boven de q de mate van verandering van de coördinaten q betekent:formula_3het principe van hamilton stelt dat het natuurkundige pad q("t"); het pad dat echt door het systeem wordt genomen - een pad is waarvoor infinitesimale variaties in dat pad geen verandering veroorzaken in "i", ten minste "up to" de eerste orde.
the action is defined as the time integral "i" of a function known as the lagrangian "l"::formula_2where the dot over q signifies the rate of change of the coordinates q,::formula_3hamilton's principle states that the physical path q("t")—the one actually taken by the system—is a path for which infinitesimal variations in that path cause no change in "i", at least up to first order.