Вы искали: insulinafhængig (Датский - Голландский)

- insulinafhængig diabetes
4.4 bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

ikke-insulinafhængig diabetes (type 2)
niet-insuline afhankelijke diabetes (type 2)

type 2 - sukkersyge kaldes også ikke- insulinafhængig sukkersyge.
type-2-diabetes wordt ook wel niet-insulineafhankelijke diabetes genoemd.

han er nu insulinafhængig diabetiker som følge af manglende rigtig lægebehandling i månederne efter hans arrestation.
door gebrek aan goede medische verzorging in de eerste maanden na zijn arrestatie is hij nu een suikerzieke die afhankelijk is van insuline.

galvus anvendes til behandling af type 2- sukkersyge (ikke- insulinafhængig sukkersyge).
galvus wordt gebruikt voor de behandeling van type 2-diabetes (niet-insulineafhankelijke diabetes).

også jeg har haft grund til at være taknemmelig for de bioteknologiske fremskridt, da jeg er en insulinafhængig diabetiker, og jeg bruger insulin.
ik heb zelf reden om dankbaar te zijn voor biotechnologische vooruitgang want als diabetespatiënte ben ik afhankelijk van en gebruik ik insuline.

for lav dosering eller ophør af behandlingen kan, specielt ved insulinafhængig diabetes, føre til hyperglykæmi og diabetisk ketoacidose, tilstande som er potentielle livstruende.
29 insuline-afhankelijke diabetes, leiden tot hyperglykemie en diabetische ketoacidose; deze gebeurtenissen kunnen de dood tot gevolg hebben.

irbesartan krka anvendes desuden til behandling af nyresygdomme hos patienter med hypertension og type 2- diabetes mellitus (ikke- insulinafhængig).
irbesartan krka wordt ook gebruikt om renale aandoeningen (nieren) te behandelen bij patiënten met hypertensie en type 2-diabetes (niet insuline-afhankelijke diabetes).

de sygdomme, der hyppigst ses i forbindelse med fedme er for højt blodtryk, hypercholesterolæmi, ikke-insulinafhængig diabetes, samt galdeblærelidelser (hautvast & deurenberg, 1987). rere af de sygdomme, der hyppigere forekommer hos fede er i sig selv forbundet med en øget risiko for koronarsygdom. ikke desto mindre er sammenhængen mellem overvægt og koronarsygdom fortsat af kompleks karakter. således viser nylige undersøgelser af manson et al. (1990) at medens større bmi medfører større relativ risiko for fatal og non-fatal myocardiel infarkt hos kvinder, forekommer dette kun i moderat omfang hos undergrupperne af normotensive, normocholesterolæmiske, ikke-rygere eller ikkediabetikere. forholdet mellem kropsvægt og koronarsygdom bliver antageligt klarere fremover efterhånden som den nyere forskning vedrørende fedtfordelingen som risikofaktor udvikles. flere longitudinale studier har peget på, at et højt talje: hofte-forhold, der er udtryk for abdominal fedme, kan være en væsentlig risikofaktor (larsson et al. 1984). den foreliggende dokumentation peger altså klart på, at fedme øger risikoen for hjerte-kar-sygdomme og andre sygdomme, men at der skal tages hensyn til alder (andres et al. 1985), til fedtfordeling (larsson et al. 1984) samt til at fedme, set isoleret fra rygning, blodtryk, kolesterol i blodet eller voksen diabetes, har relativt ringe betydning for hjertesygdom (manson et al. 1990). behandlingen af fedme har længe været betragtet som et uhyre vanskeligt område, hvilket har ført til en mængde slankekure, der lover skønhed, virilitet og et langt liv med få personlige omkostninger, måske med undtagelse af de rent pengemæssige .
tot de aandoeningen die het vaakst met obesitas worden geassocieerd, behoren o.m. hypertensie, hypercholesterolemie, diabetes (insuline-onafhankelijk) en galblaasziekten (hautvast & deurenberg 1987). verschillende aandoeningen die vaker bij zwaarlijvigen worden aangetroffen, worden ook met een hoger risico op hartziekten in verband gebracht het verband tussen obesitas en hartziekten blijft niettemin bijzonder complex. ook al tonen de recente gegevens van manson et al. (1990) aan dat een hogere bmi bij vrouwen een verhoogd risico op fatale en niet-fatale myocardiale infarcten met zich mee brengt, toch blijft deze risicoverhoging vrij beperkt waar het personen met een normale bloeddruk en een normaal cholesterolgehalte, niet-rokers of niet-diabetici betreft. het verband tussen lichaamsgewicht en coronaire aandoeningen zal in de toekomst wellicht iets duidelijker worden naarmate het onderzoek naar de verspreiding van lichaamsvetten en de daarmee gepaard gaande risicoverhoging concrete resultaten begint op te leveren. uit verschillende lange-termijn studies is gebleken dat een hoge middel/heup-verhouding, kenmerkend voor abdominale obesitas, het risico op hartaandoeningen aanzienlijk verhoogt (larsson et al. 1984). de bestaande onderzoeksresultaten mogen dan al onweerlegbaar aantonen dat obesitas het risico op cardiovasculaire en aanverwante aandoeningen verhoogt, toch mogen factoren als leeftijd (andres et al. 1985), verspreiding van lichaamsvetten (larsson et al 1984) en de betrekkelijk geringe invloed van obesitas op het ontstaan van hartziekten bij niet-rokers, personen met een normale bloeddruk en/of normaal cholesterolgehalte en niet-diabetici (manson et al. 1990) daarbij niet over het hoofd worden gezien. de behandeling van obesitas gold lange tijd als zeer moeilijk, met als gevolg een wildgroei van diëten die zwaarlijvigen schoonheid, viriliteit en een lang leven in het vooruitzicht stelden zonder al te veel inspanningen - behalve dan financiële.