Вы искали: sabado na naman,araw na nang inom (Тагальский - Английский)

tapos na naman ang apat na araw na bakbakan
english

simula ng bagong araw na naman
buang ako hindi ako crazy

ilang araw na lang graduation na naman
ilang buwan na lang graduation ko na

buong araw na naman akung makahilata nito
i was already lying in my bed and ready to sleep

isang nakakapagod na araw na naman ang nakalipas
isang araw nanaman ang nakalipas

nakakagulat kasi may araw na bumababa ang presyo tapos pag sa isang araw na naman tataas ulit.
nnn

napakagandang pagmasdan ng paglubog ng araw.nakakabighani ang kulay na tila bumubulong sa atin at nagpapaalala na bukas panibagong araw na naman ng pakikipagsapalaran at pakikipaglaban sa mga suliranin sa buhay
english

diwa ng pasko pasko na naman ay sumapit simoy ng hangin ay ramdang mong sa katawan ay humahapit mga taoy nagsisiawit pagkat si hesukristoy isisilang na anak nagmula sa langit mga bata sa lansangan nagkalat sa daan masayang nagaawitan ng kantang kapaskuhan bahay iyong madadaanan may xmas lyt na nakasabit kung saan madaling araw makikitay mga taong nagpupunta sa simbahan simbang gabiy kanilang ipinagdiriwang kanya kanyang kahilingan siyam na araw na pagninilay bago sumapit ang pagluwal ng bat
spirit of christmas christmas has come again breeze of the wind you feel your body is squeezing people are singing because jesus christ will be born a child came from heaven children in the streets are scattered on the road happily singing a holiday song home you will pass with xmas lyt hanging where early in the morning people go to church church night they celebrate him his request nine days of meditation before the birth of the bat

nong unakita nakita teacher ruby ako ay natatakot sayo kasi sabi nila matapang ka daw na guro at nung dumating nanga ang araw na pumasok kami sayo akoy kinakabahan at natatakot dahil akala ko matapang ka daw pero nong nalaman ko po na subrang bait mo po pala teacher ruby at ikw ang tumoro sa amin na mag aral nang mabuti at ikw rin po ang nag turo sa amin na nang mabuting asal at gumalang sa matatanda nag mamahal denzel
nong una kita nakita teacher ruby ako ay natatakot sayo kasi sabi nila matapang ka daw na guro at nung dumating nanga ang araw na pumasok kami nang asking mga ka klase akoy kinakabahan at natatakot dahil akala ko matapang ka daw pero nong nalaman ko po na subrang bait mo po pala teacher ruby at ikw ang nag turo sa amin na mag aral nang mabuti at ikw rin po ang tumoro sa amin na romespetosa matatanda nag mamahal denzel

habang nakatulala ako dito sa terrace ng apartment ko ay hindi ko maiwasang isipin na sasabak na naman ako sa malalang panaginip na kada gabi kong nararanasan. simula bata ako kung ano anong napapanaginipan kong hindi maganda at ayaw kong makita. binabalot ako lagi ng takot sa tuwing mamamalayan kong oras na nang ting tulog. pumunta ako sa harap ng pinto at umupo sa sahig habang naririnig ko ang mga halakhak ng mga taong nagsasaya sa kani kanilang mga tahanan. napatanong nalang ako sa sarili ko,
as i stared here on the terrace of my apartment i couldn't help but think that i would once again have the nightmare that i experience every night. since i was a child what i dreamed was not good and i did not want to see. fear always envelops me whenever i realize it's time to go to sleep. i went to the front door and sat on the floor as i heard the laughter of the people rejoicing in their respective homes. i just asked myself,

unang pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng sampalok. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hahanapin ko ang nawawalang ulan,” sagot ng sundalong patpat habang inaayos ang papel na sombrero. “pero hindi hinahanap ang ulan,” nagtatakang nagkamot ng tuktok ang sampalok. “dumarating ito kung kailan gusto.” “kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang ayaw dumalaw ng ulan,” sagot ng sundalong patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat. ikalawang pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng manok. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hahanapin ko ang nakalimot na ulan,” sagot ng sundalong patpat habang nagpupunas ng pawis na tumatagaktak. “pero hindi hinahanap ang ulan,” nagtatakang tilaok ng manok. “dumarating ito kung tinatawagan at dinasalan.” “kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang hindi makarinig ang ulan,” sagot ng sundalong patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat. ikatlong pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng bundok. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hinahanap ko ang nawawalang ulan,” sagot ng sundalong patpat habang hinihimas ang kabayong humihingal. “matagal nang umalis dito ang ulan,” paliwanag ng kalbong bundok. “nagtago sa pinakamataas na ulap.” “kung gayon, aakyatin ko ang ulap,” sabi ng sundalong patpat at umimbulog agad sa simoy na pumapagaspas. ikaapat na pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng ulap. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hinahanap ko ang nagtatagong ulan,” sagot ng sundalong patpat habang tinatapik ang nahihilong kabayong payat. “matagal nang umalis dito ang ulan,” paliwanag ng maputlang ulap. “nagtago sa pusod ng dagat.” “kung gayon, sisisirin ko ang dagat,” sabi ng sundalong patpat at lumundag pabulusok sa mga along nakatinghas. ikalimang pangkat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng dagat. “saan ka dadalhin ng kabayong payat?” “hinahanap ko ang nagtatagong ulan,” sagot ng sundalong patpat at iwinasiwas ang espadang patpat. “pero hindi nagtatago ang ulan,” paliwanag ng nagniningning na dagat. “ibinilanggo ni pugita sa kaniyang mutyang perlas.” “kung gayon, papatayin ko si pugita,” sabi ng matapang na sundalong patpat. “palalayain ko ang ulan.” at sinugod ng sundalong patpat sakay ng kaniyang kabayong payat ang yungib ni pugita. nagulat si pugita sa biglang pagpasok ng sundalong patpat na iwinawasiwas ang espadang patpat. nagulat si pugita sa liksi at lakas ng maliit na sundalong patpat. nagulat si pugita sa talim at talas ng kumikislap na espadang patpat. una at ikalawang pangkat: mabilis at isa-isang tinigpas ng sundalong patpat ang malalaki’t mahahabang galamay ng mabagal at matabang dambuhala. isa, dalawa, tatlo. apat. lima. anim. pito. walo! huli na nang magbuga ng maitim na tinta si pugita. nasungkit na ng sundalong patpat ang mutyang perlas na nakapalawit sa kuwintas ng nalumpong hari ng dagat! ikatlo at ikaapat na pangkat: hawak ang perlas, dali-daling sumibad patungong pampang ang sundalong patpat sakay ng mabilis na kabayong payat. pag-ahon ay agad niyang ipinukol ang mutyang perlas paitaas, mataas, mataas na mataas, hanggang umabot sa tiyan ng ulap at sumabog na masaganang ulan. ikalimang pangkat: nagbunyi ang buong daigdig. sumupling muli’t naglaro ang mga damo’t dahon. nagbihis ng luntian ang mga bukid at bundok. muling umawit ang mga ibon at ilog... lahat: “saan ka pupunta, o, sundalong patpat,” tanong ng sampalok. “saan ka na naman dadalhin ng kabayong payat?” “hahanapin ko ang gusi ng ginto sa puno ng bahaghari,” sagot ng makisig na sundalong patpat at pinatakbo ang makisig na kabayong payat.
"where are you going, o soldier sticks," asked the tamarind. “where are you going to get that slender horse?” “i will be looking for the missing rain,” the soldier replied while fixing the paper hat. “but it's not looking for the rain,” the tiger shook his head. “it comes when it's time.” “well, i'll figure out why it's been a long time since it's been raining,” the soldier replied and ran his slender horse. group two: “where