Вы искали: umakyat ng, bridge (Тагальский - Английский)

umakyat ng puno
umakyat ng puno

umakyat ng hagdan
ang bata ay umakyat sa hakdanan

huwag umakyat ng hagdanan
do not climb stairs

pwede akong umakyat ng ligaw
dakil taukim

hindi mo kailangang umakyat ng bundok
when climbing a mountain

espesyal ang ekspedisyong ito dahil ito lamang ang pangalawang pagkakataon na may mga dokumentong nagpapatunay na nakarating sila sa mismong tuktok. ang kanilang mga lagda na iniwan doon sa tuktok ay nagsilbing ebidensiya para sa mga sumunod na umakyat ng naturang bundok.
this expedition was special because it was only the second time reaching the summit was documented through signatures on a mailbox left at the top: those signatures would be evidence for the next mountaineers that the previous team made it to the top.

"pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" *** "pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" ***
mymemory.translated.net