Вы искали: föräldraförmåner (Шведский - Польский)

föräldraförmåner
formalności

för att ansöka om föräldraförmåner ska en standardblankett för ansökan lämnas in till arbetsmarknadsverket.
w celu wnioskowania o świadczenia rodzicielskie, należy wysłać do dyrekcji pracy standardowy formularz wniosku.

avgifterna till denna försäkring fastställs som en procentsats av bruttolönen. de rättigheter som följer av föräldraförsäkringen är föräldraledighet och föräldraförmåner.
wyrównanie wynagrodzenia ciążące na obowiązkowym ubezpieczeniu chorobowym wypłacane jest ubezpieczonym przez pracodawcę.

de olika typerna av föräldraförmåner är ersättning vid barns födelse, faderskapspenning, adoptionspenning samt ersättning vid vård av barn och barnomsorg. förmånstagare ska göra gällande sina rättigheter vid det socialkontor som är behörigt för den region där moderna är fast bosatt.
nie ma konieczności wypełniania odwrotu oświadczenia; można przedłożyć elektroniczną wersję wniosku zawierającą wszystkie dane wymagane na odwrocie oświadczenia; oświadczenie powinno być opatrzone pieczęcią pracodawcy i podpisem odpowiedniej osoby.

avsnittet ”e. estland” bör ändras för att bereda plats åt bestämmelserna om beräkning av föräldraförmåner när migrerande arbetstagare inte har arbetat i estland under hela det referensår som krävs enligt nationell lagstiftning.
w sekcji „e. estonia” należy wprowadzić zmiany polegające na dodaniu zasad obliczania zasiłku rodzicielskiego w sytuacji, kiedy pracownicy migrujący nie pracowali w estonii w ciągu całego roku odniesienia, wymaganego zgodnie z ustawodawstwem krajowym.

bakgrund motiv och syfte syftet med detta förslag är att uppdatera förordning (eeg) nr 1408/71 för att anpassa den till ändringar i medlemsstaternas lagstiftning om social trygghet. allmän bakgrund detta förslag är en regelbunden uppdatering av förordning (eeg) nr 1408/71 och främst av bilagorna till denna, så att den på ett korrekt sätt återspeglar de ändringar som gjorts i lagstiftningen på nationell nivå och därmed garanterar att eu-samordningen av de nationella socialförsäkringssystemen kan fungera på ett korrekt sätt. gällande bestämmelser förordning (eeg) nr 1408/71, uppdaterad genom förordning (eg) nr 118/97 och senast ändrad genom europaparlamentets och rådets förordning (eg) nr 647/2005. genom detta förslag uppdateras och ändras hänvisningarna i vissa bilagor till förordningen, eftersom ändringar har gjorts i den nationella lagstiftning de hänvisar till. förenlighet med europeiska unionens politik och mål på andra områden ej tillämpligt. samrÅd med berÖrda parter och konsekvensanalys samråd med berörda parter metoder, målsektorer och deltagarnas allmänna profil medlemsstaterna har uppmanats att föreslå sådana ändringar till uppdateringen av förordningarna (eeg) nr 1408/71 och (eeg) nr 574/72 som återspeglar ändringar i deras nationella lagstiftning. kommissionens tjänstemän har bedömt dessa förslag, diskuterat dem med medlemsstaternas företrädare vid ett möte i administrativa kommissionen för social trygghet för migrerande arbetare och vid behov klargjort ytterligare detaljer med företrädare för de berörda enskilda medlemsstaterna. sammanfattning av svaren och hur de har beaktats de förslag som ansågs vara förenliga med eu-lagstiftningen och som godkänts av administrativa kommissionen har godtagits och förts in i förslaget. extern experthjälp berörda fackområden/berörd sakkunskap samordning av de sociala trygghetssystemen metoder diskussioner har förts vid möten i administrativa kommissionen för social trygghet för migrerande arbetare och ytterligare diskussioner har vid behov förts för att klargöra särskilt detaljerna i den nationella lagstiftningen, med företrädare för de berörda medlemsstaterna i administrativa kommissionen. de viktigaste organisationer och experter som rådfrågats administrativa kommissionen för social trygghet för migrerande arbetare samt vissa företrädare i administrativa kommissionen. sammanfattning av yttranden som kommit in och beaktats inga potentiellt allvarliga risker med oåterkalleliga konsekvenser har nämnts. Överenskommelse om att uppdatera vissa poster för medlemsstaterna i bilagorna till förordning (eeg) nr 1408/71. offentliggörande av experternas synpunkter och förslag inga. konsekvensanalys medlemsstaterna ändrar ofta sin nationella lagstiftning om social trygghet. detta innebär att de hänvisningar som görs till nationell lagstiftning i eu-lagstiftningen om samordning av de sociala trygghetssystemen blir inaktuella och skapar osäkerhet om den juridiska situationen. detta är till nackdel för de eu-medborgare som flyttar inom eu, eftersom de inte får korrekt information om sina rättigheter och det gör det samtidigt svårare för de nationella socialförsäkringsinstitutionerna att på ett korrekt sätt tillämpa eu-bestämmelserna om samordning av de sociala trygghetssystemen. hänvisningarna i eu-lagstiftningen om samordning av de sociala trygghetssystemen, särskilt i förordningarna (eeg) nr 1408/71 och (eeg) nr 574/72, måste därför uppdateras för att de på ett korrekt sätt ska återspegla den nationella lagstiftningen. eu-förordningar kan bara uppdateras genom förordningar. det ligger i de berörda medborgarnas intresse att eu-förordningarna uppdateras så snart ändringar har skett i nationell lagstiftning. särskilt med tanke på de grundläggande pensionsreformerna i sverige och finland och reformerna inom nederländernas sjukförsäkringssystem behöver förordning (eeg) nr 1408/71 uppdateras så snart som möjligt, trots att förordning (eg) nr 883/2004, som skall ersätta den gamla förordningen, trädde i kraft den 20 maj 2004. den nya förordningen kommer att börja tillämpas först när tillämpningsförordningen träder i kraft, vilket troligen inte kommer att ske före 2007. i fråga om arbetsbörda och kostnader kommer den föreslagna ändringsförordningen inte att medföra någon särskild förändring jämfört med den nuvarande situationen för socialförsäkringsinstitutionerna, socialförsäkringsförvaltningarna, arbetstagarna eller arbetsgivarna. tvärtom är syftet med denna uppdatering att förbättra eu-samordningen av de sociala trygghetssystemen så att skyddet för eu-medborgare som flyttar inom eu blir bättre. rÄttsliga aspekter sammanfattning av den föreslagna åtgärden syftet med detta förslag är att uppdatera vissa bilagor till förordning (eeg) nr 1408/71 för att anpassa den till ändringar i medlemsstaternas lagstiftning om social trygghet. detta kommer att underlätta tillämpningen av eu-lagstiftningen om samordning av de sociala trygghetssystemen genom att det garanterar att det på ett korrekt sätt återspeglar gällande nationell lagstiftning. rättslig grund artiklarna 42 och 308 i eg-fördraget. subsidiaritetsprincipen subsidiaritetsprincipen är tillämplig eftersom förslaget inte faller inom gemenskapens exklusiva behörighet. medlemsstaterna kan inte själva i tillräcklig utsträckning uppnå målen för förslaget av följande skäl: enligt artikel 42 i fördraget skall gemenskapen svara för samordning inom den sociala trygghetens område. gemenskapsåtgärder är nödvändiga för att garantera att den rätt till fri rörlighet för arbetstagare som föreskrivs i fördraget kan utövas i full utsträckning. utan samordning skulle det kunna finnas en risk att den fria rörligheten inte kan utövas, eftersom det är mindre sannolikt att denna rätt skulle utnyttjas om det i praktiken betydde att sociala rättigheter som redan intjänats i en annan medlemsstat gick förlorade. syftet med gällande eu-lagstiftning inom den sociala trygghetens område är inte att ersätta de olika nationella systemen. det bör betonas att den föreslagna ändringsförordningen inte är någon harmoniseringsåtgärd och att den inte är mer omfattande än vad som krävs för effektiv samordning. det grundläggande syftet med förslaget är att uppdatera gällande samordningsregler så att de återspeglar ändringarna i nationell lagstiftning. Även om förslaget därför till största delen bygger på bidrag från medlemsstaterna, skulle de inte kunna anta sådana bestämmelserna på nationell nivå, eftersom det skulle kunna stå i strid med förordningen. därför är det vikigt att säkerställa att bilagorna till förordningen anpassas på ett sådant sätt att den kan tillämpas effektivt i de berörda medlemsstaterna. samordning inom den sociala trygghetens område avser gränsöverskridande situationer där ingen medlemsstat kan agera ensam. eu:s förordning om samordning ersätter de många gällande bilaterala konventionerna. detta förenklar inte bara samordningen av sociala trygghetsfrågor för medlemsstaterna utan garanterar också lika behandling av personer som är försäkrade enligt nationell lagstiftning för social trygghet. Åtgärder på gemenskapsnivå kommer att göra det lättare att uppnå målen enligt förslaget av följande skäl: samordning av systemen för social trygghet är meningsfull endast på gemenskapsnivå. syftet är att säkerställa att samordningen av systemen för social trygghet fungerar effektivt i alla medlemsstaterna. detta bygger på och motiveras av den fria rörligheten för personer inom eu. det finns inga kvalitativa indikatorer utan förordningen berör alla eu-medborgare som oberoende av skäl flyttar inom eu. förslaget är en ren samordningsåtgärd som bara kan vidtas på gemenskapsnivå. medlemsstaterna kommer även i fortsättningen att ha ansvaret för att utforma och finansiera sina egna system för social trygghet. förslaget är därför förenligt med subsidiaritetsprincipen. proportionalitetsprincipen förslaget är förenligt med proportionalitetsprincipen av följande skäl: i förordning (eeg) nr 1408/71 föreskrivs detta slags åtgärd därför att en förordning kan ändras bara genom en förordning. men medlemsstaterna kommer även i fortsättningen att själva vara ansvariga för att utforma och finansiera sina egna system för social trygghet. förslaget gör det lättare för medlemsstaterna att samordna sina system för social trygghet och därför är det till nytta för medborgarna och de nationella myndigheterna för social trygghet. dessa särbestämmelser bygger på förslagen från medlemsstaterna, vilket innebär att alla eventuella ekonomiska och administrativa bördor minimeras och står i proportion till det ovannämnda målet. om inte förordning 1408/71 uppdaterades skulle de ekonomiska och administrativa bördorna däremot sannolikt bli större. val av regleringsform föreslagen regleringsform: förordning. Övriga regleringsformer skulle vara olämpliga av följande skäl: det finns inget annat alternativ därför att en förordning som förordning (eeg) nr 1408/71 kan bara ändras genom en förordning. budgetkonsekvenser förslaget påverkar inte gemenskapens budget. ytterligare upplysningar europeiska ekonomiska samarbetsområdet (ees) detta förslag berör en ees-fråga och bör därför gälla i ees. kommentarer till de enskilda artiklarna a. artikel 2 (ikraftträdande) eftersom den nya sjukförsäkringslagen i nederländerna börjar tillämpas den 1 januari 2006, måste ändringarna gällande nederländerna i bilagorna i och vi börja tillämpas den 1 januari 2006. b. bilaga i. Ändring av bilaga i 1. Ändring av del i i bilaga i del i definieras termerna ”anställda” och ”egenföretagare” då dessa inte kan fastställas utifrån nationell lagstiftning. lydelsen i avsnittet ”x. sverige” bör anpassas till den nya socialförsäkringslagen (1999:799) och en hänvisning bör göras till socialavgiftslagen för att identifiera egenföretagare. 2. 2. Ändring av del ii i bilaga i del ii definieras termen ”familjemedlem” då det i nationell lagstiftning inte är möjligt att skilja på familjemedlemmar och andra personer. lydelsen i avsnittet ”q. nederlÄnderna” bör anpassas till den nya sjukförsäkringslagen. ii. Ändring av bilaga iia i bilaga iia redovisas de särskilda icke-avgiftsfinansierade förmåner som i enlighet med artikel 10a i förordning (eeg) nr 1408/71 beviljas berörda personer endast i den medlemsstat där de är bosatta. 1. litauens lag från 1994 om sociala pensioner har ändrats och den sociala pension som för närvarande finns upptagen i bilaga iia har delats upp i flera separata bidrag. av dessa är den nya socialpensionen och det särskilda understödet blandade förmåner med inslag av både socialförsäkring och socialt bistånd. de är inte avgiftsfinansierade, eftersom de finansieras av staten och uppfyller således kriterierna för att betraktas som särskilda icke-avgiftsfinansierade förmåner. hänvisningen i avsnittet ”m. litauen” bör ändras så att det avspeglar denna förändring i den nationella lagstiftningen. 2. fastän socialpensionen avskaffades i slovakisk lagstiftning genom lag 461/2003 av den 31 december 2003, utbetalas förmånen fortfarande enligt den gamla lagen 100/1988 till dem som tidigare hade rätt till den. denna förmån är inte avgiftsfinansierad och garanterar en minimiinkomst för dem som inte är berättigade till en avgiftsfinansierad ålders-eller invaliditetspension. förmånen är behovsprövad. den uppfyller därför kriterierna för att betraktas som en särskild icke-avgiftsfinansierad förmån och bör därför ingå i avsnittet ”v. slovakien”. iii. Ändring av bilaga iii del a i bilaga iii redovisas bestämmelserna i de bilaterala avtal som var i kraft innan förordningen började tillämpas i de berörda medlemsstaterna. i del a redovisas bestämmelserna i de bilaterala avtal som fortsätter att gälla trots att de bilaterala avtalen i allmänhet har ersatts med förordning (eeg) nr 1408/71. den bestämmelse i den allmänna konventionen av den 28 oktober 1952 mellan italien och nederländerna som redovisas i bilaga iii del a berör exporten av förmåner till länder utanför eu. den bör emellertid utgå därför att en pensionsutbetalning i ett land utanför eu antingen ryms inom förordningen (om pensionen omfattas av förordningens sakområden och personen ingår i förordningens personkrets) då principen om lika behandling gäller eller inte ryms inom förordningen och då inte längre skall tas upp i bilaga iii. iv. Ändring av bilaga iv 1. Ändring av bilaga iv del a i bilaga iv del a redovisas ”lagstiftningar som behandlas i förordningens artikel 37.1 enligt vilka invaliditetsförmånernas storlek är oberoende av försäkringsperiodens längd.” i slovakien är storleken på invaliditetsförmånerna beroende av försäkringsperiodens längd (”typ b”-systemet), dock inte när invaliditetsförmånerna utbetalas till personer som blev invalidiserade då de var barn och som inte varit försäkrade under den nödvändiga perioden men som ändå anses ha fullgjort den stadgade försäkringsperioden. denna förmån bör därför ingå i avsnitt ”v. slovakien”. 2. Ändring av bilaga iv del b i bilaga vi del b redovisas de särskilda systemen för egenföretagare, där det gäller särskilda bestämmelser för sammanläggning av försäkringsperioder som fullgjorts i en annan medlemsstat. den spanska lagstiftning som för närvarande redovisas i bilaga iv del b har ändrats och följaktligen bör hänvisningen i avsnittet ”g. spanien” ändras i enlighet med detta. 3. Ändring av bilaga iv del c i bilaga iv del c redovisas de ”fall som avses i förordningens artikel 46.1 b då beräkningen av förmåner kan ske med bortseende från förordningens artikel 46.2”, eftersom det aldrig kommer att leda till ett högre resultat. om den slovakiska efterlevandepensionen baseras på en ålders-eller invaliditetspension, som de facto betalades till den avlidne, kommer både den proportionella och den nationella beräkningen alltid att leda till samma resultat. efterlevandepensionen bör därför ingå i avsnittet ”v. slovakien” den svenska pensionsreformen innebär att inkomstpensionen enligt det nya pensionssystemet är avgiftsdefinierad istället för förmånsdefinierad och oberoende av försäkringsperioder. därför kan man inte göra en proportionell beräkning som är baserad på förordningen. den svenska garantipensionen är grundad på bosättningsperioder i sverige och en proportionell beräkning kommer alltid att ge samma storlek som den nationella beräkningen. därför bör den nuvarande hänvisningen i avsnittet ”x. sverige” ändras i enlighet med detta. 4. Ändring av bilaga iv del d i bilaga iv del d redovisas de förmåner (punkterna 1 och 2) och avtal (punkt 3) som uppfyller villkoren i artikel 46b. 2 i förordningen, varigenom de nationella bestämmelserna om minskning, innehållande eller indragning av förmåner kan tillämpas. på grund av den nya svenska pensionslagstiftningen måste de nuvarande hänvisningarna i bilaga iv del d punkterna 1 i och 2 i uppdateras. dessutom måste de inkomstgrundade sjukförmånerna och aktivitetsersättningen läggas till i punkt 1 i. punkt 3 måste ändras så att det framgår att den gamla nordiska konventionen inte längre gäller och att den bilaterala konventionen om social trygghet mellan finland och luxemburg trädde i kraft den 1 februari 2002. v. Ändring av bilaga vi bilaga vi innehåller särskilda regler för tillämpningen av vissa medlemsstaters lagstiftning. avsnittet ”e. estland” bör ändras för att bereda plats åt bestämmelserna om beräkning av föräldraförmåner när migrerande arbetstagare inte har arbetat i estland under hela det referensår som krävs enligt nationell lagstiftning. avsnittet ”q. nederlÄnderna” bör ändras så att det framgår att den nya sjukvårdsreformen träder i kraft den 1 januari 2006. i punkt 1.a anges de personkategorier som är berättigade till sjukvård enligt nederländsk lagstiftning. i punkt 1.b anges den institution som dessa personer måste vara försäkrade hos. punkt 1.c innehåller tillstånd att ta ut premier och avgifter av sådana försäkrade och deras familjemedlemmar. punkt 1.d beskriver konsekvenserna av att inte registrera sig hos försäkringsinstitutionen i tid. punkt 1.e beskrivs de vårdförmåner som en försäkrad i en annan medlemsstat har rätt till under en vistelse eller bosättningsperiod i nederländerna. punkt 1.f innehåller en förteckning över de nederländska förmåner och pensioner, som gör att mottagarna enligt förordningen kan betraktas som pensionärer och därmed omfattas av bestämmelserna om förmåner vid sjukdom i förordning 1408/71. i punkt 1.g klargörs att en ersättning för tjänster som inte utnyttjats skall betraktas som en kontant sjukvårdsförmån enligt förordningen. detta innebär att förmånen kommer att betalas av nederländerna till försäkrade som är bosatta i en annan medlemsstat. avsnittet ”w. finland” bör ändras för att återspegla reformen av den finska arbetspensionslagstiftningen. där föreskrivs det att när man måste beakta de försäkringsperioder som fullgjorts i andra medlemsstater för att ha rätt till pension, beräknas inkomsterna för den tillgodoräknade perioden endast på inkomsten under referensperioden i finland genom att man dividerar inkomsten med antalet försäkringsmånader i finland. avsnittet ”x. sverige” bör ändras så att det återspeglar den nya lagstiftningen om tillämpningsområdet för den svenska lagstiftningen för social trygghet och reformen av den svenska pensionslagstiftningen. den 1 januari 2001 ändrades lagstiftningen om familjeförmåner i kapitel 4 i lagen om allmän försäkring genom den nya socialförsäkringslagen (1999:799).i punkt 1.a i avsnittet ”x. sverige” föreskrivs hur man för beräkningen av familjeförmånerna fastställer inkomsten för en förälder som har arbetat i sverige och en annan medlemsstat under referensperioden. i punkt 1.b föreskrivs hur man fastställer inkomsten för en förälder som inte alls har arbetat i sverige under referensperioden. punkt 2 i avsnittet ”x. sverige” innehåller vissa övergångsbestämmelser om svenska pensioner. enligt svensk lagstiftning måste en person ha varit bosatt i sverige i minst 3 år för att ha rätt till garantipension. för att ha rätt till full garantipension måste man ha varit bosatt i sverige i 40 år. dock är alla som är födda 1937 eller tidigare och som har varit bosatta i sverige i minst 10 år, även de som aldrig har arbetat, berättigade till full garantipensiondenna ändring innebär att sammanläggningsprincipen inte gäller garantipensioner för dem som är födda 1937 eller tidigare. punkt 3 gäller den svenska sjukersättningen och aktivitetsersättningen. rätt till dessa förmåner baseras på en persons inkomster under en referensperiod. av ändring a framgår det hur inkomsten skall beräknas, när personen har arbetat i en annan medlemsstat och av ändring b hur referensperioden skall fastställas när personen har arbetat i en annan medlemsstat. i punkt 4 klargörs reglerna för beräkning av efterlevandeförmåner i de fall då kvalifikationskravet inte kan uppfyllas under referensperioden enligt svensk lagstiftning. i punkt a fastställs det hur man beaktar de pensionsrättigheter som den avlidne intjänade i andra medlemsstater än sverige under referensperioden då det gäller den inkomstgrundade efterlevandepensionen. i punkt b däremot fastställs det hur man
1)kontekst wniosku 110podstawa i cele wniosku celem wniosku jest aktualizacja rozporządzenia wspólnoty (ewg) nr 1408/71 w celu uwzględnienia zmian w ustawodawstwach krajowych państw członkowskich w zakresie zabezpieczenia społecznego. 120kontekst ogólny wniosek stanowi regularną aktualizację rozporządzenia (ewg) nr 1408/71, a ściślej załączników do tego rozporządzenia, mającą na celu odpowiednie uwzględnienie zmian sytuacji prawnej na szczeblu krajowym, a przez to zapewnienie właściwej koordynacji krajowych systemów zabezpieczenia społecznego na szczeblu wspólnoty. 13obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek rozporządzenie (ewg) nr 1408/71, zmienione rozporządzeniem (we) nr 118/97 i ostatnio zmienione rozporządzeniem (we) nr 647/2005 parlamentu europejskiego i rady. niniejszy wniosek obejmuje aktualizację i zmianę odniesień w niektórych załącznikach do rozporządzenia z uwagi na zmiany w ustawodawstwach krajowych, których dotyczą odniesienia. 14spójność z innymi politykami i celami unii nie dotyczy. 2) konsultacje z zainteresowanymi stronami oraz ocena wpływu konsultacje z zainteresowanymi stronami 211metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów do państw członkowskich zwrócono się o składanie wniosków o zmiany aktualizujące treść rozporządzeń (ewg) nr 1408/71 i 574/72, uwzględniające zmiany w ustawodawstwach krajowych tych państw. personel komisji przeprowadził ocenę wniosków oraz omówił je z przedstawicielami państw członkowskich podczas spotkania komisji administracyjnej do spraw zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących oraz w zależności od potrzeby, dokonał wyjaśnienia szczegółów w rozmowach z przedstawicielami poszczególnych zainteresowanych państw członkowskich. 212streszczenie odpowiedzi oraz sposób, w jaki były one uwzględniane wnioski, które zostały uznane za zgodne z prawem ue i na które komisja administracyjna wyraziła zgodę, zostały zaakceptowane i włączone do treści rozporządzenia. gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej 221dziedziny nauki/wiedzy fachowej koordynacja zabezpieczenia społecznego. 222zastosowana metodologia dyskusje w czasie spotkań komisji administracyjnej do spraw zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących oraz, w razie potrzeby, dalsze dyskusje z przedstawicielami odpowiednich państw członkowskich w komisji administracyjnej w celu uzyskania wyjaśnień, szczególnie dotyczących ustawodawstw krajowych. 223główne organizacje/eksperci, z którymi się konsultowano komisja administracyjna do spraw zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących oraz niektórzy przedstawiciele zasiadający w komisji administracyjnej. 2249streszczenie otrzymanych i wykorzystanych porad nie zostały wymienione żadne potencjalnie poważne zagrożenia, które mogłyby mieć nieodwracalne skutki. 2uzyskano zgodę na aktualizację niektórych wpisów dotyczących państw członkowskich w załącznikach do rozporządzenia 1408/71. 226sposób udostępnienia porad ekspertów ogółowi społeczeństwa brak. 2ocena wpływu państwa członkowskie dokonują częstych zmian w ustawodawstwach krajowych dotyczących zabezpieczenia społecznego. w konsekwencji odniesienia do ustawodawstw krajowych w aktach prawnych ue mających zapewniać koordynację systemów zabezpieczenia społecznego tracą aktualność i powodują niejasności prawne. przynosi to szkodę obywatelom ue poruszającym się wewnątrz ue, ponieważ nie mają oni wówczas właściwych informacji o przysługujących im prawach; utrudnia to również krajowym instytucjom zabezpieczenia społecznego właściwe stosowanie przepisów ue, których celem jest koordynacja zabezpieczenia społecznego. z tego powodu należy zaktualizować odniesienia w aktach prawnych ue zapewniających koordynację, szczególnie w rozporządzeniach 1408/71 i 574/72, w celu właściwego uwzględnienia ustawodawstw krajowych. aktualizacji w rozporządzeniach ue można dokonać wyłącznie na mocy rozporządzenia. w interesie obywateli, których sprawa dotyczy, leży aktualizacja rozporządzeń wspólnoty w krótkim czasie po wprowadzeniu zmian w ustawodawstwach krajowych. szczególnie ze względu na zasadnicze reformy emerytalne w szwecji i finlandii oraz reformę systemu ubezpieczeń zdrowotnych w niderlandach rozporządzenie 1408/71 powinno być zaktualizowane jak najszybciej, pomimo wejścia w życie 20 maja 2004 r. zastępującego je rozporządzenia 883/2004 – nowe rozporządzenie będzie stosowane dopiero po wejściu w życie rozporządzenia wykonawczego, co prawdopodobnie nastąpi dopiero w 2007 r. proponowane zmienione rozporządzenie nie spowoduje istotnej różnicy pod względem obciążenia pracą i kosztami w stosunku do obecnej sytuacji instytucji i organów zabezpieczenia społecznego oraz ich pracowników i pracodawców. przeciwnie, celem niniejszej aktualizacji jest poprawa koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego na poziomie wspólnoty, a przez to zapewnienie lepszej ochrony obywatelom unii europejskiej poruszającym się wewnątrz unii. 33) aspekty prawne wniosku krótki opis proponowanych działań celem wniosku jest aktualizacja niektórych załączników do rozporządzenia 1408/71 dla uwzględnienia zmian w prawodawstwach krajowych państw członkowskich w zakresie zabezpieczenia społecznego. ułatwi to stosowanie prawodawstwa wspólnoty koordynującego systemy zabezpieczenia społecznego poprzez zapewnienie, że właściwie uwzględnia ono obowiązujące ustawodawstwa krajowe. 310podstawa prawna artykuły 42 i 308 traktatu we. 320zasada pomocniczości zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji wspólnoty. cele wniosku nie mogą być w sposób wystarczający realizowane przez państwa członkowskie z następujących przyczyn: koordynacja środków w dziedzinie zabezpieczenia społecznego jest obowiązkiem wspólnoty określonym w art. 42 traktatu i jest konieczna dla zagwarantowania możliwości pełnego korzystania z przewidzianego w traktacie prawa do swobodnego przepływu pracowników. bez takiej koordynacji istniałoby ryzyko, że swoboda poruszania się nie byłaby osiągalna w praktyce – wykorzystywanie tego prawa przez poszczególnych obywateli byłoby mniej prawdopodobne, jeśli oznaczałoby utratę ich praw do zabezpieczenia społecznego nabytych już w innym państwie członkowskim. celem istniejącego prawodawstwa wspólnoty nie jest zastąpienie rozmaitych systemów krajowych. należy podkreślić, że proponowane zmienione rozporządzenie nie jest środkiem harmonizacji i nie wykracza poza to, co jest konieczne dla skutecznej koordynacji. zasadniczym celem wniosku jest aktualizacja obecnych zasad koordynacji w celu uwzględnienia zmian, jakie zostały dokonane w ustawodawstwach krajowych. chociaż w świetle powyższego wniosek opiera się głównie na wkładzie państw członkowskich, nie mogłyby one przyjąć takich przepisów na poziomie krajowym, ponieważ mogłoby to być sprzeczne z rozporządzeniem. z tego powodu konieczne jest wprowadzenie właściwych dostosowań w załącznikach do rozporządzenia, aby mogło ono być skutecznie stosowane w państwach członkowskich, których dotyczy. koordynacja zabezpieczenia społecznego dotyczy sytuacji transgranicznych, w których żadne państwo członkowskie nie może działać samodzielnie. rozporządzenie koordynujące na szczeblu wspólnoty zastępuje liczne istniejące porozumienia dwustronne. pozwala to nie tylko na uproszczenie koordynacji zabezpieczenia społecznego w państwach członkowskich, ale również zapewnia równe traktowanie osób ubezpieczonych zgodnie z krajowym ustawodawstwem dotyczącym zabezpieczenia społecznego. działanie wspólnoty umożliwi lepszą realizację celów wniosku z następujących przyczyn: koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego ma sens jedynie na poziomie wspólnoty. celem jest zapewnienie skutecznego działania środków koordynujących systemy zabezpieczenia społecznego we wszystkich państwach członkowskich. podstawą i uzasadnieniem jest zasada swobodnego przepływu osób w ramach ue. nie istnieją wskaźniki jakościowe, ale rozporządzenie dotyczy każdego obywatela ue przemieszczającego się z jakichkolwiek powodów wewnątrz ue. wniosek stanowi wyłącznie środek koordynujący, który może być przyjęty jedynie na poziomie wspólnoty. państwa członkowskie są w dalszym ciągu odpowiedzialne za organizowanie i finansowanie własnych systemów zabezpieczenia społecznego. wniosek jest zatem zgodny z zasadą pomocniczości. zasada proporcjonalności wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów: rozporządzenie (ewg) nr 1408/71 wymaga tego rodzaju działania, ponieważ rozporządzenie może być zmienione wyłącznie rozporządzeniem. państwa członkowskie zachowują jednak wyłączną odpowiedzialność za organizowanie i finansowanie własnych systemów zabezpieczenia społecznego. wniosek ułatwi państwom członkowskim koordynację systemów zabezpieczenia społecznego i z tego względu przyniesie korzyści zarówno obywatelom, jak i krajowym organom zabezpieczenia społecznego. niniejsze konkretne przepisy oparte są na propozycjach państw członkowskich, co oznacza minimalizację wszelkich potencjalnych obciążeń finansowych i administracyjnych oraz zapewnienie ich proporcjonalności do wyżej określonego celu. w wypadku braku aktualizacji rozporządzenia 1408/71 obciążenia finansowe i administracyjne prawdopodobnie byłyby większe. wybór instrumentów proponowane instrumenty: rozporządzenie. inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następującego względu: w tej kwestii nie ma alternatywy, ponieważ rozporządzenie takie, jak rozporządzenie (ewg) nr 1408/71 może być zmienione wyłącznie rozporządzeniem. 4) wpływ na budżet wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet wspólnoty 55) informacje dodatkowe europejski obszar gospodarczy proponowany akt prawny ma znaczenie dla eog i w związku z tym jego zakres powinien obejmować europejski obszar gospodarczy. 570szczegółowe wyjaśnienie wniosku a. artykuł 2 (wejście w życie) ponieważ nowa ustawa o ubezpieczeniu zdrowotnym w niderlandach będzie stosowana od 1 stycznia 2006 r., zmiany w załącznikach i i vi dotyczące niderlandów muszą również mieć zastosowanie od 1 stycznia 2006 r. b. załącznik i. zmiana załącznika i 1. zmiana części i w części i załącznika i zdefiniowano terminy „pracownicy najemni” i „osoby prowadzące działalność na własny rachunek” dla przypadków, w których znaczenie tych terminów nie może być określone na podstawie ustawodawstwa krajowego. brzmienie sekcji „x. szwecja” należy dostosować do nowej ustawy o zabezpieczeniu społecznym (1999:799), a także należy dodać odesłanie do ustawy o składkach na zabezpieczenie społeczne w celu określenia osób prowadzących działalność na własny rachunek. 2. zmiana części ii w części ii załącznika i zdefiniowano termin „członek rodziny” dla sytuacji, gdzie ustawodawstwo krajowe nie pozwala na dokonanie rozróżnienia między członkami rodziny a innymi osobami. brzmienie sekcji „q. niderlandy” należy dostosować do nowej ustawy o zabezpieczeniu społecznym. ii. zmiana załącznika iia w załączniku iia wymienione są specjalne świadczenia o charakterze nieskładkowym, udzielane osobom zainteresowanym wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, w którym osoby te zamieszkują, zgodnie z art. 10a rozporządzenia (ewg) nr 1408/71. 1. litewska ustawa z 1994 r. o rentach została zmieniona – renta wymieniona obecnie w załączniku iia została podzielona na kilka osobnych świadczeń. spośród tych świadczeń renta socjalna i specjalny zasiłek rekompensacyjny są świadczeniami o charakterze mieszanym, zawierającymi elementy zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej; są to świadczenia nieskładkowe, ponieważ są finansowane z budżetu państwa, a więc spełniają kryteria uznania za specjalne świadczenia o charakterze nieskładkowym. odniesienie w sekcji „m. litwa” należy zmienić w celu uwzględnienia opisanej wyżej zmiany w ustawodawstwie krajowym. 2. chociaż słowackie zgromadzenie ustawodawcze na mocy ustawy 461/2003 zlikwidowało emeryturę socjalną od dnia 31 grudnia 2003 r., świadczenie to jest nadal wypłacane na mocy starej ustawy 100/1988 z.z. osobom, które wcześniej były uprawnione do jego otrzymywania. Świadczenie to ma charakter nieskładkowy, gwarantuje minimalny dochód osobom nie kwalifikującym się do składkowej emerytury lub renty inwalidzkiej i jest uzależnione od wysokości dochodów. spełnia ono zatem kryteria uznania za specjalne świadczenie o charakterze nieskładkowym, wobec czego należy uwzględnić je w sekcji „v. sŁowacja”. iii. zmiana części a załącznika iii w załączniku iii wymieniono postanowienia istniejących porozumień dwustronnych, obowiązujące przed zastosowaniem rozporządzenia w państwach członkowskich, których ono dotyczy. w części a wymieniono postanowienia porozumień dwustronnych, które są stosowane w dalszym ciągu pomimo tego, że postanowienia porozumień dwustronnych zostały ogólnie zastąpione rozporządzeniem (ewg) 1408/71. postanowienie konwencji ogólnej z dnia 28 października 1952 r. pomiędzy włochami a niderlandami, wymienione w części a załącznika iii, dotyczy eksportu świadczeń do krajów nienależących do ue. postanowienie to należy jednak usunąć, ponieważ albo płatność emerytury w kraju nienależącym do ue jest objęta zakresem rozporządzenia (o ile emerytura wchodzi w jego zakres przedmiotowy, a jej beneficjent w zakres podmiotowy), w którym to przypadku stosuje się zasadę równego traktowania, albo też nie, w którym to przypadku sprawa ta nie może być już poruszana w załączniku iii. iv. zmiana załącznika iv 1. zmiana części a załącznika iv w części a załącznika iv wymieniono „ustawodawstwa określone w art. 37 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którymi wysokość świadczeń z tytułu inwalidztwa nie zależy od długości okresów ubezpieczenia”. w republice słowackiej wysokość renty inwalidzkiej zależy od długości okresu ubezpieczenia (system „typu b”), z wyjątkiem renty inwalidzkiej dla osób, które stały się niepełnosprawne będąc dziećmi na cudzym utrzymaniu i nie były ubezpieczone przez wymagany okres, ale mimo to uznaje się, że wypełniły wymagany okres ubezpieczenia. Świadczenie to powinno zatem być wymienione w sekcji „v. sŁowacja”. 2. zmiana części b załącznika iv w części b załącznika iv wymieniono systemy specjalne dla osób prowadzących działalność na własny rachunek, do których stosuje się specjalne przepisy o sumowaniu okresów ubezpieczenia ukończonych w innym państwie członkowskim. hiszpańska ustawa wymieniona obecnie w części b załącznika iv została zmieniona, a zatem odpowiednia informacja w sekcji „g. hiszpania” powinna zostać odpowiednio zaktualizowana. 3. zmiana części c załącznika iv w części c załącznika iv wymieniono „przypadki, o których mowa w art. 46 ust. 1 lit. b) rozporządzenia, w których możliwe jest zaniechanie ustalania wysokości świadczenia zgodnie z art. 46 ust. 2 rozporządzenia”, ponieważ nigdy nie doprowadzi to do wyższego wyniku. jeśli wysokość słowackiej renty rodzinnej opiera się na wysokości emerytury lub renty inwalidzkiej, która była faktycznie wypłacana przed śmiercią osobie zmarłej, zarówno wyliczenie proporcjonalne, jak i wyliczenie krajowe dadzą zawsze taki sam wynik. renta rodzinna, o której mowa, powinna zatem być wymieniona w sekcji „v. sŁowacja”. w zreformowanym szwedzkim systemie emerytalnym wysokość emerytury dochodowej jest uzależniona od wysokości składek, a nie od wysokości świadczenia; jest również niezależna od okresu ubezpieczenia. z tego powodu obliczenie proporcjonalne na podstawie rozporządzenia nie jest możliwe. wysokość szwedzkiej emerytury gwarancyjnej zależy od okresu zamieszkiwania w szwecji; wyliczenie proporcjonalne zawsze przyniesie ten sam wynik, co wyliczenie krajowe. dlatego też należy odpowiednio zmienić obecny wpis w sekcji „x. szwecja”. 4. zmiana części d załącznika iv w części d załącznika iv wymieniono świadczenia (pkt 1 i 2) oraz porozumienia (pkt 3) spełniające warunki określone w art. 46b ust. 2 rozporządzenia, zezwalając na stosowanie ustawodawstw krajowych w odniesieniu do obniżenia, zawieszenia lub wycofania świadczeń. ponieważ w szwecji wprowadzono nowe ustawodawstwo dotyczące emerytur i rent, konieczna jest aktualizacja obecnych zapisów w części d załącznika iv w pkt 1 ppkt (i) oraz pkt 2 ppkt (i). ponadto w pkt 1 ppkt (i) należy dodać uzależnione od dochodów zasiłki chorobowe i zasiłki z tytułu nieaktywności. punkt 3 wymaga zmiany w celu uwzględnienia faktu, że stara nordycka konwencja została zastąpiona, oraz że w dniu 1 lutego 2002 r. weszła w życie dwustronna umowa o zabezpieczeniu społecznym między finlandią a luksemburgiem. v. zmiana załącznika vi w załączniku vi ustalono specjalne procedury stosowania ustawodawstwa niektórych państw członkowskich. w sekcji „e. estonia” należy wprowadzić zmiany polegające na dodaniu zasad obliczania zasiłku rodzicielskiego w sytuacji, kiedy pracownicy migrujący nie pracowali w estonii w ciągu całego roku odniesienia, wymaganego zgodnie z ustawodawstwem krajowym. w sekcji „q. niderlandy” należy wprowadzić zmiany uwzględniające wejście w życie w dniu 1 stycznia 2006 r. nowej reformy systemu opieki zdrowotnej. punkt 1 lit. a) określa kategorie osób uprawnionych do opieki zdrowotnej zgodnie z ustawodawstwem niderlandów. w pkt 1 lit. b) określono instytucje, w których takie osoby muszą być ubezpieczone. punkt 1 lit. c) zezwala na pobieranie składek od tych ubezpieczonych osób i członków ich rodzin. punkt 1 lit. d) dotyczy skutków opóźnień w rejestracji na potrzeby ubezpieczenia. w pkt 1 lit. e) określono świadczenia rzeczowe, do których w okresie pobytu lub zamieszkiwania w niderlandach uprawniona jest osoba ubezpieczona w innym państwie członkowskim. w pkt 1 lit. f) wymieniono świadczenia, emerytury i renty niderlandzkie, których odbiorcy mogą być uznawani za emerytów lub rencistów w znaczeniu określonym w rozporządzeniu, co pozwala im na korzystanie z praw wynikających z przepisów rozdziału rozporządzenia 1408/71 dotyczących wystąpienia choroby. punkt 1 lit. g) zawiera wyjaśnienie, że refundacja z tytułu niepobierania świadczeń powinna dla celów rozporządzenia być uważana za zasiłek chorobowy. oznacza to, że niderlandy będą zobowiązane do wypłaty tego zasiłku osobom ubezpieczonym zamieszkującym w innym państwie członkowskim. sekcję „w. finlandia” należy zmienić w celu uwzględnienia reformy fińskiego ustawodawstwa dotyczącego emerytur i rent pracowniczych. przewiduje ona, że w przypadku, kiedy okresy ubezpieczenia ukończone w innych państwach członkowskich mają być wzięte pod uwagę w celu spełnienia warunków uprawnienia do emerytury, wówczas zarobki uzyskane w okresie hipotetycznym są wyliczane tylko na podstawie dochodu w okresie referencyjnym w finlandii poprzez podzielenie kwoty dochodu przez liczbę miesięcy okresu ubezpieczenia w finlandii. sekcję „x. szwecja” należy zmienić w celu uwzględnienia nowych przepisów w zakresie ochrony ubezpieczeniowej w ramach szwedzkiego ustawodawstwa dotyczącego zabezpieczenia społecznego oraz reformy szwedzkiego ustawodawstwa dotyczącego emerytur i rent. dnia 1 stycznia 2001 r. weszła w życie nowa ustawa o ubezpieczeniach społecznych (1999:799), kt