Вы искали: pluvon (Эсперанто - Испанский)

Ĉu vi ŝatas pluvon?
¿le gusta a usted la lluvia?

mi ŝatas someran pluvon.
me encanta la lluvia de verano.

vi ŝatas pluvon, ĉu ne?
a ti te gusta la lluvia, ¿o no?

vi ŝatas la pluvon, ĉu ne?
te gusta la lluvia, ¿verdad?

ni havis multan pluvon lastjare.
tuvimos mucha lluvia el año pasado.

tiuj malhelaj nuboj supozeble alportos pluvon.
esas nubes oscuras probablemente traigan la lluvia.

kunportu pluvombrelon, ĉar oni prognozas pluvon posttagmeze.
llévate un paraguas, porque se ha dicho que va a llover esta tarde.

kiu donas pluvon sur la teron kaj sendas akvon sur la kampojn,
Él da la lluvia sobre la faz de la tierra y envía las aguas sobre la faz de los campos

por doni pluvon sur teron, kie neniu trovigxas, sur dezerton senhoman,
haciendo llover sobre la tierra sin hombres, sobre el desierto donde no hay un ser humano

oni atendadis min kiel la pluvon, kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.
me esperaban como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía

kaj denove li pregxis; kaj la cxielo donis pluvon, kaj la tero ekproduktis sian frukton.
y oró de nuevo, y el cielo dio lluvia, y la tierra produjo su fruto

li kovras la cxielon per nuboj, pretigas por la tero pluvon, kreskigas sur la montoj herbon.
Él es el que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace que las colinas produzcan hierba

bonfaran pluvon vi versxis, ho dio, sur vian heredon, kaj kiam gxi perdis la fortojn, vi gxin vigligis.
abundante lluvia esparciste, oh dios; a tu posesión exhausta reanimaste

kaj mi faros ilin kaj la cxirkauxajxon de mia monteto objekto de beno, kaj mi sendados pluvon en gxia tempo, tio estos pluvoj de beno.
a ellos y a los alrededores de mi colina daré bendición. haré descender la lluvia a su tiempo; serán lluvias de bendición

kaj samuel ekvokis al la eternulo, kaj la eternulo donis tondrojn kaj pluvon en tiu tago; kaj forte ektimis la tuta popolo la eternulon kaj samuelon.
samuel invocó a jehovah, y aquel día jehovah envió truenos y aguaceros. y todo el pueblo temió en gran manera a jehovah y a samuel

por ke vi estu filoj de via patro, kiu estas en la cxielo; cxar li levas sian sunon sur la malbonulojn kaj bonulojn, kaj sendas pluvon sur la justulojn kaj la maljustulojn.
de modo que seáis hijos de vuestro padre que está en los cielos, porque él hace salir su sol sobre malos y buenos, y hace llover sobre justos e injustos

cxar tiele diras la eternulo:vi ne vidos venton kaj vi ne vidos pluvon, kaj tamen cxi tiu valo plenigxos de akvo, kaj vi trinkos, kaj ankaux viaj apartenantoj kaj viaj brutoj.
porque así ha dicho jehovah: no veréis viento ni lluvia, pero este valle se llenará de agua; y beberéis vosotros, vuestros animales y vuestro ganado.

cxar la tero, kiu entrinkis la pluvon, sur gxin ofte venantan, kaj produktas kreskajxojn, tauxgajn por tiuj, pro kiuj gxi ankaux estas kultivata, ricevas benon de dio;
porque la tierra, que bebe la lluvia que muchas veces cae sobre ella y produce hierba para el provecho de aquellos que la cultivan, recibe la bendición de dios

cxar tiele diras la eternulo, dio de izrael:la faruno en la vazo ne konsumigxos, kaj la oleo en la krucxo ne mankos, gxis la tago, kiam la eternulo donos pluvon sur la teron.
porque así ha dicho jehovah dios de israel: "la harina de la tinaja no se acabará, y el aceite de la botella no faltará hasta el día en que jehovah dé lluvia sobre la superficie de la tierra.

"kaj etelredo, kiu havis nature kuraĝan koron kaj kiu estis nun des pli forta pro la potenco de la vino kiun li trinkintis, ne plu prokrastis alparoli la ermiton, kiu havis, verdire, obstinan kaj malican karakteron, sed, sentante la pluvon sur siajn ŝultrojn, kaj timante pligrandiĝon de la ŝtormo, levis senhezite sian klabon, kaj, per batoj, rapide faris malfermaĵon por sia gantita mano en la lignaĵoj de la pordo; kaj nun tirante fortege, li tiel fendis kaj frakasis kaj disigis ĉion ke la bruo de la seka kaj kavsona ligno forsendis eĥoan alarmsignalon en la tutan arbaron."
"y ethelredo, que era por naturaleza de valeroso corazón, y que ahora sentíase, además, muy fuerte, gracias a la potencia del vino que había bebido, no esperó más tiempo para hablar con el ermitaño, quien tenía de veras el ánimo propenso a la obstinación y a la malicia: pero, sintiendo la lluvia sobre sus hombros y temiendo el desencadenamiento de la tempestad, levantó su maza, y con unos golpes abrió pronto un camino, a través de las tablas de la puerta, a su mano enguantada de hierro; y entonces, tirando con ella vigorosamente hacia sí, hizo crujir, hundirse y saltar todo en pedazos, de tal modo, que el ruido de la madera seca y sonando a hueco repercutió de una parte a otra de la selva."