You searched for: pogledaj (Serbiska - Esperanto)

pogledaj delo božije; jer ko može ispraviti šta on iskrivi?
rigardu la faron de dio; cxar kiu povas tion rektigi, kion li kurbigis?

pogledaj me i smiluj se na me, jer sam inokosan i nevoljnik.
turnu vin al mi kaj korfavoru min, cxar mi estas soleca kaj mizera.

pogledaj nevolju moju, i izbavi me, jer ne zaboravljam zakon tvoj.
resx. rigardu mian mizeron, kaj liberigu min, cxar vian instruon mi ne forgesis.

prospi jarost gneva svog, i pogledaj sve ponosite, i obori ih.
kaj la eternulo respondis al ijob el la ventego, kaj diris:

nije li bog na visini nebeskoj? pogledaj gore zvezde, kako su visoko.
cxu ne estas dio tie alte en la cxielo? rigardu la stelojn, kiel alte ili estas.

pogledaj sve ponosite, i ponizi ih, i potri bezbožnike na mestu njihovom.
zonu kiel viro viajn lumbojn; mi vin demandos, kaj vi sciigu al mi.

pogledaj na me i smiluj se na me, kao što radiš s onima koji ljube ime tvoje.
turnu vin al mi kaj korfavoru min, kiel vi agas kun la amantoj de via nomo.

Èuj, kæeri, pogledaj i obrati k meni uho svoje, zaboravi narod svoj i dom oca svog.
auxdu, filino, rigardu, kaj klinu vian orelon, kaj forgesu vian popolon kaj la domon de via patro;

usliši me, gospode, jer je blagost tvoja milosrdna, po velikoj dobroti svojoj pogledaj me.
auxskultu min, ho eternulo, cxar bona estas via favorkoreco; laux via kompatemeco turnu vin al mi.

pogledaj na me i smiluj mi se, daj silu svoju sluzi svom, i pomozi sinu sluškinje svoje;
turnu vin al mi kaj korfavoru min, donu vian forton al via sklavo, kaj helpu la filon de via sklavino.

ali pogledaj na molitvu sluge svog i na molbu njegovu, gospode bože moj, èuj viku i molitvu kojom ti se danas moli sluga tvoj.
sed turnu vin al la pregxo de via servanto kaj al lia petego, ho eternulo, mia dio, por auxskulti la vokadon kaj la pregxon, per kiu via servanto pregxas antaux vi,

gospode, ne gnevi se veoma, i ne pominji doveka bezakonje; evo, pogledaj; mi smo svi tvoj narod.
ne koleru, ho eternulo, tro forte, kaj ne eterne memoru la kulpon; ho, rigardu, ni cxiuj estas via popolo.

pogledaj iz svetog stana svog s neba, i blagoslovi narod svoj izrailja i zemlju koju si nam dao kao što si se zakleo ocima našim, zemlju u kojoj teèe mleko i med,
ekrigardu el via sankta logxejo, el la cxielo, kaj benu vian popolon izrael, kaj la teron, kiun vi donis al ni, kiel vi jxuris al niaj patroj, la landon, en kiu fluas lakto kaj mielo.

stani na putu, i pogledaj, koja živiš u aroiru, upitaj onog koji beži i onu koja gleda da se izbavi, reci: Šta bi?
staru cxe la vojo kaj rigardu, ho logxantino de aroer; demandu la forkuranton kaj la forsavigxanton, kaj diru:kio farigxis?

pa ga izvede napolje i reèe mu: pogledaj na nebo i prebroj zvezde, ako ih možeš prebrojati. i reèe mu: tako æe ti biti seme tvoje.
kaj li elirigis lin eksteren, kaj diris: rigardu al la cxielo kaj kalkulu la stelojn, se vi povas ilin kalkuli. kaj li diris al li: tiel estos via idaro.

podigni oèi svoje k visinama, i pogledaj gde se nisi kurvala; na putevima si sedela èekajuæi ih kao arapin u pustinji, i oskvrnila si zemlju kurvarstvom svojim i zloæom svojom.
levu viajn okulojn al la altajxoj, kaj rigardu; kie vi ne adultis? cxe la vojoj vi sidis por ili, kiel arabo en la dezerto, kaj vi malpurigis la landon per via malcxastado kaj malbonagoj.

a momku svom reèe: idi, pogledaj put mora. a on otišavši pogleda, pa reèe: nema ništa. i reèe mu: idi opet sedam puta.
kaj li diris al sia junulo:iru kaj rigardu en la direkto al la maro. tiu iris kaj rigardis, kaj diris:estas nenio. kaj li diris:iru denove, sep fojojn.

pogledaj, gospode, jer mi je tuga, utroba mi se uskolebala, srce se moje prevræe u meni, jer se mnogo suprotih; napolju uèini me sirotim maè, a kod kuæe sama smrt.
rigardu, ho eternulo, en kia mizero mi estas! miaj internajxoj sxvelis, mia koro renversigxis en mi, cxar mi forte malobeis. ekstere seninfanigis min la glavo, kaj en la domo la morto.

pogledaj na sion, grad praznika naših; oèi tvoje neka vide jerusalim, mirni stan, šator, koji se neæe odneti, kome se kolje neæe nikada pomeriti, i nijedno mu se uže neæe otkinuti.
rigardu cionon, la urbon de niaj kunvenoj; viaj okuloj vidos jerusalemon, logxlokon trankvilan, tendon ne forigotan; neniam estos eltirataj gxiaj stangoj, kaj neniu el gxiaj sxnuroj dissxirigxos.