Şunu aradınız:: julie (Afrikanca - İngilizce)

julie
july

van julie
mar

julie naaier
july naaiers

waar woon julie?
who is your family

afkorting vir julie
abbreviation for july

staatskoerant, 1 julie 2008
no. 31197 3

winter gebeur op julie
winter happens on july

my verjaarsdag is 14 julie 2013
my birthday is in 14 july 2013

vakansie opstel my julie vakansie
holiday setting my july holiday

germain despuis en ek, julie 14
germain despuis and i , july 14

nelson mandela is op 18 julie gebore.
i was born on july 18th

nelson mandela is op 18 julie 1918 gebore
nelson mandela was born in july 18,1918

ek was 'n fout, 'n ongeluk op 14 julie.
i was a mistake, an accident of july 14.

waar is julie geboore? william hanna en joseph barbera
waar is julie geboore?william hanna en joseph barbera

ten einde te verseker dat hierdie verbintenisse nagekom word, sal ons vanaf julie die kabinetsministers aanspreeklik hou deur middel van prestasie-instrumente wat gestelde teikens en uitsette uiteensit.
to ensure delivery on our commitments, we will hold cabinet ministers accountable through performance instruments, using established targets and output measures, starting in july.

mandela dag sal elke jaar op 18 julie gevier word. dit sal vir die mense in suid-afrika en dwarsoor die wêreld ´n kans gee om goed te doen en ander te help.
mandela day will be celebrated on the 18th of july each year. it will give people in south africa and all over the world the opportunity to do something good to help others.

die nelson mandela internasionale dag, ook bekend as mandela-dag, word op 18 julie elke jaar gehou. die dag onthou mandela se prestasie in die rigting van konflikoplossing, demokrasie, menseregte en vrede
nelson mandela international day, also known as mandela day, is held on july 18 each year. the day remembers mandela's achievement in working towards conflict resolution, democracy, human rights,and peace

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,