Şunu aradınız:: montetoj (Esperanto - Çekçe)

la montoj saltis kiel sxafoj, la montetoj kiel sxafidoj.
hory poskakovaly jako skopci, pahrbkové jako jehňata.

montoj, kial vi saltas kiel sxafoj, montetoj, kiel sxafidoj?
Ó hory, že jste poskakovaly jako skopci, pahrbkové jako jehňata?

la stepoj de dezerto grasigxas, kaj la montetoj zonigxas per gxojo.
korunuješ rok dobrotivostí svou, a šlepěje tvé kropí tučností;

la limo estas tri kilometrojn for, post ĝi — montetoj ĝis la dezerto.
asi tři kilometry. pak hory až k poušti.

kaj super cxiuj altaj montoj, kaj super cxiuj levigxintaj montetoj;
i na všecky hory vysoké, i na všecky pahrbky vyvýšené,

li oferadis kaj incensadis sur la altajxoj kaj sur la montetoj kaj sub cxiu verda arbo.
a obětoval i kadíval na výsostech a na pahrbcích, i pod každým stromem zeleným.

kaj per la plejbonajxoj de la antikvaj montoj, kaj per la donoj de la eternaj montetoj,
i pro rozkoše hor nejstarších, a pro rozkoše pahrbků věčných,

iliaj filoj bone memoras iliajn altarojn kaj iliajn sanktajn stangojn cxe la verdaj arboj sur la altaj montetoj.
tak když zpomínají synové jejich na oltáře jejich i háje jejich, pod dřívím zeleným, na pahrbcích vysokých.

sur nudaj montetoj mi malfermos riverojn kaj meze de valoj fontojn, dezerton mi faros lago da akvo kaj sensukan teron fontoj de akvo.
vyvedu na vysokých místech řeky, a u prostřed rovin studnice; obrátím poušť v jezero vod, a zemi vyprahlou v prameny vod.

la montoj tremas antaux li, la montetoj disfandigxas; skuigxas antaux li la tero, la mondo kaj cxiuj gxiaj logxantoj.
hory se třesou před ním, a pahrbkové se rozplývají, země pak hoří před tváří jeho, i okršlek zemský a všickni, kteříž přebývají na něm.

auxskultu, kion diras la eternulo:levigxu, havu jugxan disputon kun la montoj, kaj la montetoj auxdu vian vocxon.
slyštež nyní, co praví hospodin: vstaň, suď se s těmito horami, a nechť slyší pahrbkové hlas tvůj.

ekstermu cxiujn lokojn, kie la popoloj, kiujn vi ekposedos, servis al siaj dioj sur la altaj montoj kaj sur la montetoj kaj sub cxiu verda arbo.
zkazíte do gruntu všecka místa, na nichž sloužili národové, (kteréž vy dědičně opanujete), bohům svým, na vrších vysokých a na pahrbcích, a pod každým stromem ratolestným.

mi plenigos gxiajn altajxojn de mortigitoj:sur viaj montetoj, en viaj valoj, kaj en cxiuj viaj terfendoj kusxos falintoj, mortigitaj de glavo.
a naplním hory její zbitými jejími; na pahrbcích tvých i v údolích tvých, i při všech potocích tvých zbití mečem padati budou.

kun gxojo vi eliros, kaj kun paco vi estos kondukataj; la montoj kaj montetoj sonigos antaux vi kanton, kaj cxiuj arboj de la kampo plauxdos per la manoj.
a protož s veselím vyjdete, a v pokoji sprovozeni budete. hory i pahrbkové zvučně naproti vám prozpěvovati budou, a všecko dříví polní rukama plésati bude.

viajn kulpojn kaj kune ankaux la kulpojn de viaj patroj, diras la eternulo, kiuj incensis sur la montoj kaj ofendis min sur la montetoj; kaj mi remezuros al ili iliajn antauxajn farojn sur ilian bruston.
za nepravosti vaše, a spolu za nepravosti otců vašich, praví hospodin, kteříž kadívali na horách, a na pahrbcích v lehkost uvodili mne; pročež odměřím za dílo jejich předešlé do lůna jejich.

sur la supro de montoj ili alportas oferojn, kaj sur montetoj ili incensas sub kverko, poplo, kaj terebintarbo, cxar bona estas ilia ombro. tial malcxastos viaj filinoj, kaj viaj bofilinoj adultos.
na vrších hor obětují, a na pahrbcích kadí, pod doubím a topolím a jilmovím, nebo jest příhodný stín jejich; protož smilní dcery vaše, a nevěsty vaše cizoloží.

via adulto, via voluptegeco, viaj malcxastaj pensoj. sur la montetoj de la kampo mi vidis viajn abomenindajxojn. ve al vi, ho jerusalem! cxu vi ne purigxos? kiam do fine?
cizoložství tvá, a řehtání tvá, nešlechetná smilství tvá, na pahrbcích i na poli. vidělť jsem ty ohavnosti tvé; běda tobě, jeruzaléme. a což se ještě neočistíš? i až dokud pak?