Şunu aradınız:: nedergeslagen (Hollandaca - Fransızca)

er zullen dien dag ter nedergeslagen aangezichten wezen.
et il y aura ce jour-là, des visages assombris,

hunne blikken zullen nedergeslagen zijn, en schande zal hen volgen.
leurs yeux seront abaissés, l'avilissement les couvrira.

zullen zij met nedergeslagen blikken uit hunne graven komen, talrijk, als verspreide sprinkhanen.
les regards baissés, ils sortiront des tombes comme des sauterelles éparpillées,

zijn oog fonkelde onder zijn nedergeslagen wenkbraauwen, en met het oor naar de vlakte gewend luisterde hij scherp toe.
ses yeux devinrent fixes sous ses sourcils abaissés, et son oreille se tendit vers la plaine.

niet lang nadat ik hieraan begonnen was, vond ik mijn hart diep ter nedergeslagen over de ongeregtigheden van mijn vroeger leven.
au bout de quelque temps que j'observais religieusement cette pratique, je sentis mon cœur sincèrement et profondément contrit de la perversité de ma vie passée.

hunne oogen zullen nedergeslagen zijn en zij zullen door de schande worden gevolgd, omdat zij tot de vereering van god werden uitgenoodigd, terwijl zij in zekerheid waren, maar niet wilden hooren.
leurs regards seront abaissés, et l'avilissement les couvrira. or, ils étaient appelés à la prosternation au temps où ils étaient sains et saufs!...

nu eens verhieven zich de vlammen tot een ontzettende hoogte en verdwenen zij in den brand van den dampkring; door den losgebroken orkaan nedergeslagen, wikkelden zij zich dan weder om den boom, gelijk het kleed van nessus.
les flammes, tantôt s’élevaient à une prodigieuse hauteur et se perdaient dans l’embrasement de l’atmosphère; tantôt, rabattues par l’ouragan déchaîné, elles enveloppaient l’_ombu_ comme une robe de nessus.

kortom, schoon mijn leven aan den eenen kant zeer treurig was, was het aan den anderen kant gezegend; zoo ik slechts een regt besef had van gods goedheid en zorg voor mij, en hieruit mijne dagelijksche vertroosting putte. toen ik deze dingen goed inzag, was ik niet meer ter nedergeslagen.
puis ensuite je faisais une juste récapitulation de toutes ces choses, je secouais mon âme, et je n'étais plus mélancolique.