Şunu aradınız:: cujus (Hollandaca - İtalyanca)

het vermogen van de "de cujus" [1] werd geacht om als een soort continuering van zijn bestaan in dat van zijn erfgenamen over te gaan.
si riteneva infatti che il patrimonio del de cuius [1] costituisse una sorta di continuazione della sua persona in quelle dei suoi eredi.

2.8.2 in de landen met romaans/germaanse rechtsstelsels werden de regelingen betreffende nalatenschap, zowel met als zonder testament, lang gekenmerkt door een sterk verouderde opvatting van erfopvolging. het vermogen van de "de cujus" [1] werd geacht om als een soort continuering van zijn bestaan in dat van zijn erfgenamen over te gaan. tegenwoordig ontwikkelt het erfrecht zich echter steeds meer in contractuele richting. na duitsland en zwitserland wordt momenteel ook in frankrijk een hervorming doorgevoerd waarbij de wil van erflater en erfgenamen veel bepalender is voor de afwikkeling van erfenissen, al was het maar om de continuïteit van een onderneming beter te waarborgen.
2.8.2 a ben vedere, negli ordinamenti giuridici romano-germanici il diritto delle successioni e dei testamenti è stato per lungo tempo improntato a una concezione decisamente antiquata dell'eredità. si riteneva infatti che il patrimonio del de cuius [1] costituisse una sorta di continuazione della sua persona in quelle dei suoi eredi. oggi, invece, in materia successoria si assiste a un progressivo aumento dello spazio concesso all'autonomia privata. dopo la germania e la svizzera, infatti, anche la francia sta ora riformando il suo diritto successorio, onde consentire alla volontà del de cuius e a quella dei suoi eredi di svolgere un ruolo molto più incisivo nel regolamento delle successioni, anche per meglio garantire la continuità delle imprese.