Şunu aradınız:: przykłębuszkowego (Lehçe - Maltaca)

40 w obu gatunkach zaobserwowano również przerost komórek aparatu przykłębuszkowego.
fiż- żewġ speċi kienet osservata wkoll ipertrofija taċ- ċelluli jukstaglomerulari renali.

u obu gatunków zwierząt obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza i przerost/ rozrost aparatu przykłębuszkowego nerek.
21 fiż- żewġ speċi, żieda fl- attività tar- renin fil- plażma u ipertrofija/ iperplasija taċ- ċelluli juxtaglomerular kienet osservata.

21 u obu gatunków zwierząt obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza i przerost/ rozrost aparatu przykłębuszkowego nerek.
21 b’ mod farmakoloġiku, magħrufa minn studji dwar is- sigurtà ta ’ qabel l- użu kliniku, kemm b’ inibituri ta ’ l- enzimi li jibdlu l- angiotensin kif ukoll b’ antagonisti tar- riċettur ta ’ angiotensin ii, kienu evitati b’ teħid ta ’ suppliment mielaħ mill- ħalq.

dla terapeutycznych dawek irbesartanu stosowanych u ludzi, rozrost/ przerost komórek aparatu przykłębuszkowego nerek wydaje się nie mieć żadnego odniesienia.
għal dożi terapewtiċi ta ’ irbesartan fil- bnedmin, ma jidhirx li l- iperplasja/ ipertrofija taċ - ċelluli renali ġukstaglomerulari għandha rilevanza.

10/ 10 i 90/ 90 mg/ kg/ dobę, obserwowano również podczas stosowania jednego z tych dwóch produktów leczniczych w monoterapii i( lub) były wtórne do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi (nie obserwowano znaczących interakcji toksykologicznych): zmiany w nerkach, charakteryzujące się nieznacznym zwiększeniem stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi, i rozrost/ przerost komórek aparatu przykłębuszkowego nerek, które są bezpośrednią konsekwencją oddziaływania irbesartanu na układ renina- angiotensyna; nieznaczne zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych (erytrocyty, hemoglobina, hematokryt); w badaniu toksyczności trwającym 6 miesięcy, w którym stosowano irbesartan w dawce 90 mg/ kg/ dobę, hydrochlorotiazyd w dawce 90 mg/ kg/ dobę i irbesartan/ hydrochlorotiazyd w dawce 10/ 10 mg/ kg/ dobę u kilku szczurów obserwowano odbarwienie, owrzodzenie i ogniskową martwicę błony śluzowej żołądka.
it- tibdiliet li ġejjin, osservati f’ firien u f’ makakki li rċevew il- kombinazzjoni ta ’ irbesartan / hydrochlorothiazide f’ dożi ta ’ 10/ 10 u 90/ 90 mg/ kg/ jum, dehru wkoll b’ wieħed minn dawn iż- żewġ mediċini waħidhom u/ jew kienu sekondarji għal tnaqqis tal- pressjoni (ma ġewx osservati interazzjonijiet tossikoloġiċi sinifikanti): tibdil fil- kliewi, ikkaratterizzat minn żidiet ħfief fl- urea fis- serum u tal- krejatinina, u iperplażja / ipertrofija ta ’ l- apparat jukstaglomerulari, li huma konsegwenza diretta ta ’ l- interazzjoni ta ’ irbesartan mas- sistema renin- angiotensin; tnaqqis żgħir fil- parametri ta ’ l- eritroċiti (eritroċiti, emoglobina, ematokrit); telf ta ’ kulur fl- istonku, ulċeri, nekrożi fokali tal- mukoża gastrika ġew osservati fi ftit firien fi studju ta ’ 6 xhur fuq it- tossiċita` b’ irbesartan 90 mg/ kg/ jum, hydrochlorothiazide 90 mg/ kg/ jum u irbesratan/ hydrochlorothiazide 10/ 10 mg/ kg/ jum.