Şunu aradınız:: napunio (Sırpça - Esperanto)

a on im je napunio kuæe dobra. ali namera bezbožnièka daleko je od mene.
kvankam li plenigis iliajn domojn per bonajxo. sed la pensmaniero de malvirtuloj estas malproksima de mi.

blago èoveku koji je njima napunio tul svoj! neæe se osramotiti kad se stanu razgovarati s neprijateljima na vratima.
bone estas al la homo, kiu plenigis per ili sian sagujon; ili ne estos hontigitaj, kiam ili parolos kun la malamikoj cxe la pordego.

ne sedim u veæu podsmevaèkom niti se s njima veselim; sedim sam radi ruke tvoje, jer si me napunio srdnje.
mi ne sidis en interkonsiligxo de mokantoj kaj ne gxojis kun ili; mi sidis solece antaux via mano, cxar vi plenigis min per indigno.

vrlo slobodno govorim k vama, mnogo se hvalim vama, napunio sam se utehe, izobilan sam radošæu pored svih briga naših.
granda estas mia parola libereco al vi, granda estas mia fiereco pri vi:mi estas plena de konsolo, al mi superabundas la gxojo meze de nia tuta aflikto.

i pogreboše ga u grobu njegovom, koji iskopa sebi u gradu davidovom, i metnuše ga na postelju koju beše napunio mirisavih stvari i masti zgotovljenih veštinom apotekarskom, i spališe mu ih vrlo mnogo.
kaj oni enterigis lin en lia tombo, kiun li pretigis al si en la urbo de david; kaj oni kusxigis lin sur lito plenigita de aromajxoj kaj diversaj lerte preparitaj sxmirajxoj, kaj oni faris por li tre grandan brulon.

od mnoštva trgovine svoje napunio si se iznutra nasilja, i grešio si; zato æu te baciti kao neèistotu s gore božje, i zatræu te izmedju kamenja ognjenog, heruvime zaklanjaèu!
pro la grandeco de via komercado via interno plenigxis de maljusteco, kaj vi pekis; tial mi dejxetos vin de la monto de dio, kaj malaperigos vin, ho kerubo protektanto, el inter la fajraj sxtonoj.

rukom svojom, gospode, od ljudi ovih, od ljudi ovog sveta, kojima je deo ovaj život, kojima si trbuh napunio svog bogatstva, da æe im i sinovi biti siti i ostatak ostaviti svojoj deci.
kontraux la homoj, ho eternulo, per via mano, kontraux la homoj de cxi tiu mondo, kiuj havas sian parton en la nuna vivo, kaj kies ventron vi plenigis per viaj trezoroj, ke iliaj filoj estos sataj kaj ili lasos restajxon por siaj infanoj.